To dla nas bardzo ważne, by pokazywać, że naród białoruski i Białoruś ma nie tylko twarz reżimu Łukaszenki.

Chcieliśmy też prosić Królową Jedności o pokój oraz zwycięstwo prawdy i sprawiedliwości w naszej ojczyźnie - mówią mieszkający w Polsce Białorusini, którzy przez siedem dni wędrowali do sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej. Na pątniczy szlak wyruszyli 22 lipca z Warszawy, gdzie dwa lata temu przy kościele św. Aleksandra na pl. Trzech Krzyży powstało duszpasterstwo dla Białorusinów. To już ich druga pielgrzymka do Kodnia. W pierwszej, która odbyła się rok temu, udział wzięło ok. 20 osób, w tym - dwa razy więcej. Pątnikom przyświecało hasło „Z Bogiem na Białoruś”. - Zmierzaliśmy w kierunku Białorusi w wymiarze geograficznym, ale także duchowym. Pielgrzymowaliśmy do sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej Królowej Podlasia, które leży nad Bugiem, przy granicy z Białorusią, i jest nam bliskie.

Młodym kierowcom brakuje umiejętności, wyobraźni i doświadczenia, za to mają skłonność do brawurowej jazdy.

A to składowe, które mogą doprowadzić do nieszczęść na drodze. Wypadek w centrum Krakowa, do którego doszło przed kilkoma tygodniami, wstrząsnął opinią publiczną. W jednym momencie życie straciło czterech młodych mężczyzn, którzy gnali z przerażającą prędkością przez miasto. Żaden z nich nie miał ukończonych 25 lat. Kierowca był pijany. Policyjne raporty nie pozostawiają złudzeń - wypadki drogowe z udziałem młodych kierowców nie są rzadkością, także w naszym regionie. W czerwcu w Gończycach w powiecie garwolińskim 27-letni kierowca BMW zjechał na przeciwległy pas ruchu i zderzył się z jadącym z naprzeciwka fordem.

Kiedy czujemy się piękne, rozkwita nasza kobiecość - potwierdza s. Małgorzata, zachęcając do odkrywania piękna w kategorii wartości ukazującej naszą wrażliwość oraz możliwości.

„Wierzące, wątpiące czy wyobcowane z przestrzeni wiary - wszystkie pragniemy tego samego: być w pełni sobą” - zauważa we wstępie do swojej książki „Boska ja” s. Małgorzata Lekan OP. Pisze o kobietach i dla kobiet. O naszej, kobiecej potrzebie piękna, ale też kolejnej - nie mniej istotnej - poczucia bezpieczeństwa. „Piękno i bezpieczeństwo - gdy te dwa elementy połączą się ze sobą, kobiecość w nas eksploduje!” - przekonuje dominikanka. Na pytanie: „czym?”, odpowiada: „niezwykłą siłą, która wynika z autentycznego «zamieszkania w sobie»”.

Postęp to naturalny efekt rozwoju, pewnego procesu, który trwa. Ale co, kiedy ktoś nam go narzuca i wyznacza jedynie słuszny kierunek?

Bez oglądania się na uczucia drugiej strony, jej poglądy, bez dyskusji czy refleksji? Według definicji postęp to wszelka poprawa dotychczasowego stanu rzeczy pod takim lub innym względem. Z kolei w filozofii społecznej oznacza historyczny proces doskonalenia się ludzkości. Pierwsi głosiciele idei postępu opierali swój optymizm na przekonaniu, że człowiek - jako istota zdolna do uczenia się - gromadzi przez pokolenia wiedzę, która czyni go coraz potężniejszym, a zarazem lepszym i szczęśliwszym. Czy to, co obserwujemy dziś w Europie, ale i na świecie, jest postępem czy może narzucaniem swoich poglądów pod jego płaszczykiem?

To, co uda się wygrać na harmonijce, to gram - stwierdza Andrzej Wojtuś, emerytowany lekarz weterynarii z Łukowa. Z harmonijką ustną nie rozstaje się od dziesiątego roku życia.

Znawcy zasiadający w jury w konkursach, w których zdobywa główne nagrody, mówią, że ma swój styl. Ale A. Wojtuś skromnie tłumaczy, że nic szczególnego nie robi, żeby odróżnić swoją grę od innych wykonawców. Zna nuty - od 44 lat śpiewa w chórze przy parafii Podwyższenia Krzyża Świętego - ale gra z pamięci. Pytany o zalety instrumentu, cytuje wiersz kolegi po fachu - Franciszka Kobryńczuka: „Jedni mają klarnet, puzon, flet, kontrabas albo skrzypce.// Ja mam harmonijkę ustną i gram na tej harmonijce.// Inni swoje instrumenty noszą w wielkich futerałach.// Z harmonijką nie mam biedy: wejdzie w kieszeń, bo jest mała.//

Słyszałem o różnych przypadkach, ale nie sądziłem, że to może spotkać akurat mnie - przyznają często ci, którzy wskutek rozmowy telefonicznej czy kliknięcia w link stracili spore sumy pieniędzy.

Jak uchronić się przed oszustwami? - Przede wszystkim zachować zdrowy rozsądek - apeluje policja. Kreatywność przestępców nie zna granic. Potrafią dopracować scenariusz wyłudzenia do perfekcji. Podszywają się pod kogoś bliskiego, policjanta, funkcjonariusza CBŚP, prokuratora czy pracownika poczty. Praktycznie nie ma dnia, by na policję nie docierały zgłoszenia oszukanych. Przed kilkunastoma dniami 73-letnia siedlczanka, słuchając poleceń fałszywej policjantki, straciła 70 tys. zł. - Najpierw do seniorki zadzwoniła osoba podająca się za pracownika poczty z informacją, że są do niej dwa listy polecone. Rzekomy pracownik poczty podał błędny adres, który kobieta sprostowała.

Czad to jedno z najuboższych państw świata. - Mimo powszechnej biedy i trudnych warunków życia mieszkańcy są bardzo zaangażowani w to, co dla nich robimy, są oddani i chętnie pracują.

Kościół to dla nich żywy, widoczny znak obecności chrześcijan - mówią misjonarze posługujący w sercu Afryki. To szczególnie ważne w kraju tak zróżnicowanym pod względem geograficznym, klimatycznym, ale przede wszystkim kulturowym i etnicznym, jak Republika Czadu. Żyje tu ponad sto grup etnicznych mówiących własnymi językami. Oficjalnym językiem jest francuski, lecz spora część ludności (zwłaszcza zislamizowanej), posługuje się również arabskim. Ewangelia dotarła do Czadu stosunkowo niedawno, bo w 1920 r. dzięki protestantom. Współcześnie wspólnoty chrześcijańskie żyją w „morzu islamu”.

Biskupi z Polski i Ukrainy podjęli wysiłki, by 80 rocznica zbrodni wołyńskiej stała się początkiem drogi przebaczenia i pojednania.

7 lipca w bazylice archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie miało miejsce polsko-ukraińskie nabożeństwo. Wzięli w nim udział przedstawiciele Kościoła katolickiego w Polsce, Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego i Kościoła rzymskokatolickiego w Ukrainie. Tego dnia abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, zaznaczył, że temat przebaczenia za zbrodnie popełnione 80 lat temu na Wołyniu jest trudny, ale istnieje wielkie pragnienie pojednania narodów. Podkreślił również, że nie da się tego dokonać bez odniesienia do prawdy i bez nazwania ludobójstwa polskiej ludności na Wołyniu po imieniu.

Rozmowa z ks. prof. Markiem Tatarem, krajowym duszpasterzem powołań, prodziekanem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Czym jest powołanie?

Teologicznie interpretując, to dar Boży. Pierwszym powołaniem człowieka jest powołanie do życia i świętości. Można je zrealizować w różny sposób. Większość decyduje się na małżeństwo. Są tacy, którzy wybierają kapłaństwo czy życie konsekrowane w zakonie lub instytucie. Mamy również osoby żyjące samotnie i ze względu na cel wyższy poświęcające się jakiemuś dziełu. Wybór konkretnego powołania - nazywamy je szczegółowym - jest przyjęciem określonego sposobu życia czy realizacji Ewangelii.

Wakacje odpoczynkiem od Boga? Przeciwnie! To może być doskonały czas na nawiązanie lub rozwijanie pięknej przyjaźni.

Wiele parafii naszej diecezji organizuje nie tylko wakacyjne oazy, ale także inne formy wypoczynku dla dzieci. Czasem są to wyjazdy w różne regiony kraju na kilka dni, ale jeśli finanse na to nie pozwalają, kapłani starają się zapewnić dzieciom i młodzieży możliwość spędzenia wartościowego czasu przy parafii. A rodzice to doceniają. - Zależało mi, żeby moi synowie zintegrowali się z dziećmi i młodzieżą z parafii, doświadczyli, że należą do całkiem sporej grupy dzieci katolickich - mówi Agnieszka Szmurło z parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Siedlcach. - W trakcie wakacji z Bogiem jest czas i na modlitwę, i na zabawę, i na poznawanie piękna naszej ojczyzny.