Rozmowa z ks. dr. Mariuszem Świdrem, rektorem Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II

Czym dla Księdza jest seminarium?

Przede wszystkim domem, w którym mieszka rodzina, wspólnota. Dom jest wszakże naturalnym miejscem wzrostu, dojrzewania, nauki, ale też budowania rzutujących na całe życie relacji. To bezpieczne miejsce, do którego zazwyczaj wracamy z sentymentem. Wreszcie dom to nie tylko struktura budowlana, ale przede wszystkim ludzie. To również przestrzeń, gdzie człowiek słyszący głos powołania odkrywa, jak na nie odpowiedzieć Bogu. Dlatego chciałbym, by seminarium było domem, w którym - zgodnie z łacińskim tłumaczeniem słowa semen, czyli ziarno - ziarno powołania może dojrzewać, by ostatecznie wydać owoc nie tylko dla powołanego, ale też dla wspólnoty Kościoła.

Rozmowa ks. Piotrem Prusakiewiczem, michalitą, redaktorem naczelnym dwumiesięcznika „Któż jak Bóg” i kwartalnika „The Angels Magazine”.

Aniołowe nie są dani wyłącznie dzieciom i nie czuwają nad nami tylko do tzw. osiemnastki, ale do końca naszego życia, by wypełnić konkretną misję. Poza tym - jak sama nazwa wskazuje - anioł jest stróżem „rano, wieczór, we dnie, w nocy”. Nie będzie krzty przesady, jeśli nazwiemy go instytucją nieustającej pomocy. Jednak jego główne zadanie to wspieranie człowieka, by trafił do nieba. Dlatego daje nam natchnienia, inspiruje, stawia na naszej drodze opatrznościowych ludzi, mówi przez znaki, wydarzenia, sytuacje. Anioł strzeże też naszego ciała, dlatego warto mu się powierzać, lecz należy pamiętać, iż ta kwestia jest podporządkowana zamysłom Bożym.

Z ks. kan. Jackiem Guzem, kustoszem sanktuarium bł. Wincentego Lewoniuka i 12 Towarzyszy w Pratulinie, asystentem diecezjalnym Bractwa „Strażnicy Kościoła”

Osoby, które pragną wstąpić do bractwa muszą złożyć deklarację, że chcą się przygotować do tego, by być Strażnikiem Kościoła. 23 stycznia na ręce biskupa jest składane zobowiązanie chęci przystąpienia do bractwa i rozpoczęcia przygotowania formacyjnego, a w pierwszą niedzielę października, podczas Diecezjalnej Pielgrzymki Mężczyzn, w Pratulinie następuje uroczyste włączenie we wspólnotę Bractwa „Strażnicy Kościoła” i złożenie zaprzysiężenia. Kandydat staje się oficjalnie Strażnikiem Kościoła, potwierdzając, że będzie stał na straży świętości swojego serca, swojej rodziny, parafii i Kościoła powszechnego. Pielgrzymka diecezjalna jest też okazją do tego, by powołać nowe oddziały.

Rozmowa z lek. med. Wojciechem Rolskim, kierownikiem Zakładu Radioterapii w Siedleckim Centrum Onkologii, specjalistą radioterapii onkologicznej i medycyny paliatywnej.

W naszym zakładzie codziennie napromienianych jest ok. 50-60 chorych. Pacjenci z Siedlec i okolic mogą dojeżdżać na zabiegi z domu rodzinnego. Terapia nie zaburza bowiem w istotny sposób ich codziennego funkcjonowania (jeden zabieg trwa od kilku do kilkunastu minut). Rozwiązaniem dla osób z miejscowości znacznie oddalonych od Siedlec może być pobyt w hotelu w ramach finansowania z NFZ. Pacjent nie ponosi wówczas kosztów pobytu, wyżywienia ani dojazdów do SCO, zaś na weekend może wrócić do rodziny, co z uwagi na wielotygodniowy cykl leczenia z pewnością korzystnie wpływa na psychikę.

Rozmowa z ks. Markiem Weresą z Biura Prasowego Diecezji Siedleckiej

Social media mają cechy „eklezjalne” albo „synodalne”. Co to znaczy? Za ich pomocą można komunikować się ze wszystkimi. Niektóre serwisy - np. Twitter - powodują, że wszyscy użytkownicy są równi. Możesz obserwować, kogo chcesz. To w przestrzeni mediów społecznościowych mogę poznać drugiego człowieka, odkryć, co myśli, jak przeżywa daną sytuację i jaki jest jego stosunek do bieżących wydarzeń. Rolą nas - jako wspólnoty Kościoła - jest to, abyśmy przestrzeń internetu ewangelizowali, ale i „humanizowali”. Dziś media społecznościowe są jednym z wielu narzędzi pracy duszpasterskiej, jednak chodzi także o coś więcej - w kontekście wspomnianego orędzia - o dialog. Nasz wewnętrzny i dialog ze światem.

Rozmowa z ks. prałatem dr. Bogdanem Bartołdem, proboszczem parafii archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie, gdzie znajduje się kaplica z doczesnymi szczątkami kard. Stefana Wyszyńskiego

Biorę udział w różnych spotkaniach, które dotyczą kard. Wyszyńskiego, podczas których patrzymy nie tylko na jego życiorys czy przypominamy to, co nam powiedział. Owszem, słowa są istotne, ale ważniejszy jest przykład życia prymasa. Wiele osób modli się, prosząc o taką wiarę i odwagę, jaką on posiadał. Prymas Tysiąclecia pozostał bowiem w naszej pamięci jako nieustraszony pasterz. On całe życie walczył o godność człowieka, narodu. Myślę, że gdyby był dziś wśród nas, ośmielałby nas do odwagi, mówiąc: „Umiłowane dzieci moje, dzieci Boże, odwagi kochani, przejdziecie przez wszystkie trudności, tylko nie traćcie wiary Ja wszystko postawiłem na Maryję i wy to czyńcie”. Pan Bóg daje nam świadka wiary, abyśmy za jego przykładem z nadzieją patrzyli w przyszłość.

Rozmowa z katechetką Joanną Borowicz z Diecezjalnej Rady Katechetycznej Diecezji Siedleckiej

Zapewniam, że w szkołach nadal są ludzie szczerze oddani swojej pracy, z charyzmą, tylko nikt nie traktuje ich dzisiaj jako autorytet, przeciwnie - jest on podważany choćby przez to, że w wielu domach mówi się o nauczycielach, katechetach, księżach źle. Jeśli dziecko co innego słyszy w domu, nawet nt. konkretnych postaw, a co innego od nauczyciela w szkole, to wiadomo, że bardziej wierzy rodzicom. Nauczyciel zawsze jest z boku, a jeśli jeszcze nie mówi się o nim dobrze, trudno oczekiwać, że dziecko będzie go szanowało czy uważało za kogoś, kto może nauczyć je życia. Zadaniem nauczyciela jest przekaz wiedzy i konkretnych wartości, a to niekoniecznie idzie w parze z byciem „fajnym”. Dobry nauczyciel, to ten, który potrafi z miłością stawiać konkretne wymagania.

Rozmowa z ks. Mariuszem Zaniewiczem, dyrektorem wydziału duszpasterskiego Kurii Diecezjalnej Siedleckiej.

Myślę, że ataki na Kościół, pokazywanie go tylko jako instytucji i wyciąganie wyłącznie elementu ludzkiego, a nie dzieła Bosko- ludzkiego, pewnego misterium, którego nie da się do końca ogarnąć rozumem, spowodowały wspomniany kryzys. Została zachwiana wiarygodność Kościoła mającego charyzmat nieomylności, którego gwarantem jest Duch Święty, posiadającego swoją konstytucję, czyli Ewangelię zostawioną nam przez Pana Jezusa. Zapominamy, że to przecież Chrystus jest kamieniem węgielnym, w Nim objawił się Bóg i On jest tym, który ten Kościół zakładał, więc powinniśmy Mu zaufać. Tymczasem zeszliśmy na płaszczyznę czysto naturalną właściwie we wszystkim. Dzisiaj np. praktycznie nikt nie mówi, że człowiek ma nieśmiertelną duszę, jest powołany do życia wiecznego. Zatrzymaliśmy się na poziomie doświadczeń, przyjemności, „tu i teraz”, jakby nic więcej nie istniało.

O tworzeniu wspólnoty, bliskości ze słuchaczami i rozwoju duchowym mówi ks. Marek Bieńkowski, dyrektor Katolickiego Radia Podlasie.

Radio jest nastawione na chwilę obecną, dlatego chcemy szybko przekazywać informacje, szczególnie z naszego regionu - i tu wielką pomocą jest także portal informacyjny Podlasie24.pl oraz nasza obecność w mediach społecznościowych. Fizyczną podstawą bliskości radia jest foniczność komunikacji. Porozumiewanie się poprzez dźwięki to nadal, mimo zmian w przestrzeni środków komunikacji, forma najbardziej naturalna. Dźwiękowa natura komunikacji umożliwia także obcowanie w wymiarze przestrzennym. Transmisja radiowa może docierać do odbiorcy w najrozmaitszych miejscach i sytuacjach. Aby zatrzymać słuchacza, chcemy wykorzystywać to, co jest podstawą działania naszego radia i wprzęgać to w nowe formy, które daje postęp technologiczny. W tym miejscu wymienię naszą obecność w mediach społecznościowych i współpracę z FARO.TV oraz „Echem Katolickim”.

Spotykając się z nauczycielami i rodzicami, proponuję im porównanie okresu dojrzewania do remontu. Kiedy remontujemy nasze mieszkanie, raczej rzadko wszystko idzie zgodnie z planem. Na ogół to czas zaskoczeń, chaosu, większych kosztów niż zakładaliśmy - mówi psycholog Małgorzata Łuba, ekspert Biura ds. Zapobiegania Zachowaniom Samobójczym Instytutu Psychiatrii i Neurologii, członek zarządu Polskiego Towarzystwa Suicydologicznego.

Często fachowcy, którzy przychodzą modernizować naszą przestrzeń, okazują się nierzetelni. I to wszystko może się wydarzyć w okresie dojrzewania. To czas zwiększonego ryzyka pojawienia się objawów różnych problemów emocjonalnych i psychicznych, które swoje korzenie mogą mieć w dzieciństwie. Bo często w czasie remontu ujawnione zostają niedociągnięcia, wady, o których istnieniu nie mieliśmy pojęcia, choć one były już wcześniej. Do czegoś podobnego dochodzi w okresie dojrzewania - po raz pierwszy pojawiają się objawy problemów psychicznych, ale ich źródło tkwi głębiej. Posiłkując się tym porównaniem, pamiętajmy, że remont jest dla każdego obciążający, bo niesie ze sobą stres, bałagan, chaos. Właśnie takiego stresu doświadczają młodzi ludzie, gdyż przebudowuje się ich ciało, psychika, emocje.