Na ile realny jest zbrojny atak Rosji na Ukrainę i co w takiej sytuacji czeka jej sąsiadów, mówi gen. Waldemar Skrzypczak, oficer dyplomowany wojsk pancernych.

Coraz więcej osób uważa, że - w bliższej lub dalszej przyszłości - czeka nas wojna. Zarówno Rosja, jak i Białoruś przesuwają swoje wojska coraz bliżej granicy z Ukrainą. Jak Pan ocenia sytuację?

Scenariuszy, jakie Władimir Putin ma w zanadrzu, jest wiele. Już od dłuższego czasu trwa wojna informacyjna, propagandowa - także przeciw Polsce i NATO. W te działania wpisują się również wydarzenia na naszej granicy z Białorusią, którą masowo przekraczają nielegalni imigranci ściągani przez reżim Łukaszenki. To wszystko elementy wojny hybrydowej, jaką Rosja prowadzi przeciwko Europie i NATO. Wojna wielkoskalowa jest w scenariuszach Putina, ale - moim zdaniem - jako ostatni z tych, które ma przygotowane.

Rozmowa z Eweliną Janczylik-Foryś, zastępcą rzecznika prasowego Urzędu Ochrony Danych Osobowych

28 stycznia obchodzimy Dzień Ochrony Danych Osobowych. Często bezrefleksyjnie ujawniamy informacje o sobie zamiast je chronić. W jakich sytuacjach najczęściej przekazujemy swoje dane, a potem o tym fakcie zwyczajnie zapominamy?

Rzeczywiście tak jest, że udostępniamy nasze dane osobowe, nawet nie mając takiej świadomości. Choćby w internecie, w mediach społecznościowych publikujemy wiele informacji o nas. Dla przykładu wśród dzieci, a nawet rodziców modne jest chwalenie się zdjęciami świadectw szkolnych, a przecież to dokument, na którym znajdują się dane osobowe. Zdarza się też wrzucać do sieci zdjęcie świeżo otrzymanego prawa jazdy. Pamiętajmy, że w internecie nic nie ginie.

Rozmowa z bp. Krzysztofem Nitkiewiczem, ordynariuszem diecezji sandomierskiej, członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej Katolicko-Prawosławnej i byłym podsekretarzem watykańskiej Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich.

Kolejny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan będzie przebiegał pod hasłem „Zobaczyliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie i przyszliśmy oddać Mu pokłon (Mt 2,2)”. Jak powinniśmy odczytywać te słowa w kontekście ekumenizmu?

Warto zauważyć, że materiały na tegoroczny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan przygotowali chrześcijanie Kościołów na Bliskim Wschodzie, którym temat gwiazdy jest bardzo bliski. To właśnie ona prowadziła Mędrców pochodzących przypuszczalnie z terenów dzisiejszego Iranu do Jezusa, a potem zatrzymała się nad stajenką. Była też w pewnym momencie przedmiotem sporów pomiędzy katolikami i prawosławnymi. Mam tu na myśli srebrną gwiazdę znajdującą się w Grocie Betlejemskiej. A wracając do pytania, należy podkreślić, że dzisiaj problemem numer jeden żyjących na Bliskim Wschodzie chrześcijan jest brak wolności religijnej.

O wadach i zaletach nowego systemu podatkowego mówi dr hab. Katarzyna Wojewoda-Buraczyńska, adiunkt na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach, biegły sądowy z zakresu finansów przy Sądzie Okręgowym w Lublinie.

Nowy system podatkowy wygląda na bardzo skomplikowany. Do tej pory Kowalski był w stanie rozliczyć się sam, teraz to chyba nie będzie możliwe?

Już od jakiegoś czasu przeciętny podatnik de facto nie rozliczał się sam. Od kilku lat dość sprawnie funkcjonuje e-pit, czyli to państwo wzięło na siebie ciężar obliczenia podatku za podatnika, on zaś mógł go zweryfikować. Myślę, że już mało kto samodzielnie wypełnia papierową deklarację podatkową, bo najczęściej korzystamy z programów komputerowych. Wydaje się, iż osoby zatrudnione na etacie lub osiągające przychody za pośrednictwem zleceniodawcy nie odczują zmian od strony formalnej.

Rozmowa z ks. Markiem Sędkiem, moderatorem generalnym Ruchu Światło-Życie

Jak rozpoczęła się droga Księdza z Ruchem Światło-Życie?

W wieku 14 lat, nie wiedząc, czym jest Ruch Światło-Życie, pojechałem na oazę. Było to niesamowite doświadczenie wiary, przebudzenie życia duchowego. Pochodziłem wprawdzie z religijnej rodziny, byłem ministrantem, odmawiałem pacierz i modliłem się tekstami liturgicznymi, ale dopiero na tej oazie odkryłem ze zdziwieniem, że do Boga można mówić swoimi słowami, że można o Nim rozmawiać z ludźmi, którzy się nie wstydzą wiary. Po wakacjach mocno zaangażowałem się w ruch oazowy, chłonąłem niełatwe teologiczne teksty ks. Blachnickiego, które mimo upływu czasu, zmiany systemu w Polsce, różnych perypetii Polaków w wymiarze duchowym nie tylko się bronią, ale i ciągle inspirują.

Rozmowa z biskupem siedleckim Kazimierzem Gurdą

​Boże Narodzenie. Jakie jest Księdza Biskupa pierwsze skojarzenie z tymi świętami?

Łamanie się opłatkiem i wieczerza wigilijna w domu rodzinnym, Msza św. o północy, zwana pasterską. To także modlitwa przy stajence betlejemskiej i przy stole, wspólny śpiew naszych pięknych kolęd. A temu wszystkiemu towarzyszy radość z przeżywania tajemnicy przyjścia Jezusa, Bożego Syna, na ziemię, doświadczana we wspólnocie rodzinnej i kościelnej. On jest w centrum tych dni, tego czasu. Bez Jezusa nie ma świąt Bożego Narodzenia, nie ma radości. Do tego skoncentrowania się na Jezusie przygotowujemy się już w czasie Adwentu. Na Jego narodzenie czekamy, chcąc Go przyjąć jak najlepiej. Dlatego uczestniczymy w rekolekcjach, przystępujemy do sakramentu pokuty i pojednania.

Rozmowa z ks. prof. Robertem Skrzypczakiem, rekolekcjonistą, autorem i tłumaczem wielu książek, profesorem Akademii Katolickiej w Warszawie

Jak Ksiądz podsumowałby kończący się rok w Kościele?

Przede wszystkim skończył się Rok św. Józefa, który miał na celu odkryć na nowo postać opiekuna Pana Jezusa, oblubieńca Matki Bożej, ale także wzór mężczyzny i chrześcijanina. Dziś mówi się o słabości czy czasami nawet nieobecności męskich cech. Dzieje się tak m.in. ze względu na systematyczne rugowanie ich z wychowania, kultury, głównie na skutek przesadzonego, lekko histerycznego feminizmu. Tymczasem specyficzne cechy męskie są związane z niezłomnością, wytrwałością, umiejętnością znoszenia przeciwności, cierpienia, a zwłaszcza z umiejętnością także powolnego spalania się dla najbliższych.

Jak przygotować się do świąt w pandemicznym czasie, mówi psycholog, psychoterapeuta ks. Krzysztof Piórkowski.

Od dwóch lat żyjemy w poczuciu zagrożenia i strachu: o zdrowie i życie swoje, najbliższych, przyszłość. Coraz więcej osób zauważa, że wszyscy dookoła odczuwają smutek, przygnębienie…

Rzeczywiście, jest w nas dużo smutku, a od pewnego czasu też lęku. I to nie tylko z powodu pandemii, ale także w związku z innymi wydarzeniami, np. rosnącą inflacją, działaniami wokół Ukrainy czy w części naszego kraju z powodu sytuacji na granicy z Białorusią. To - oprócz pandemii - dodatkowe przyczyny lęku. Chyba nie da się go uniknąć. Druga kwestia to problem podsycania tego wszystkiego przez media. Kiedy osoby, które nie muszą wychodzić do pracy czy innych zajęć, zamkną się w domu i siedzą przed telewizorem, radiem, słuchają tych informacji, to choć wcześniej się nie bały, teraz już czują się inaczej.

Czego nie wiemy o ks. Dolindo? Jaką rolę w promowaniu jego świętości odgrywają duchowe dzieci? W czym tkwi siła polecanego przez kapłana aktu zawierzenia? I, wreszcie, dlaczego mistyk z Neapolu nie jest jeszcze błogosławiony? - w rozmowie z Aleksandrą Zapotoczny, autorką książki „Ksiądz Dolindo, jakiego nie znacie”.

„Jezu, Ty się tym zajmij!” - modlitwa o. Dolindo staje się równie popularna, jak przekazane przez św. s. Faustynę: „Jezu, ufam Tobie!”. W czym tkwi siła tego aktu zawierzenia?

Modlitwa „Jezu, Ty się tym zajmij!” jest odpowiednikiem słów: „Bądź wola Twoja” wypowiadanych w Modlitwie Pańskiej, „Nie lękajcie się” - św. Jana Pawła II czy przywołanych „Jezu, ufam Tobie!” z „Dzienniczka” s. Faustyny. Jak zaznaczał ks. Dolindo: „Akt oddania się Jezusowi wart jest tysiąca modlitw”. Włoscy teolodzy tłumaczą, że momentem na wypowiedzenie aktu zawierzenia jest chwila, gdy uświadamiamy sobie, że nasze siły już nie wystarczą, że dotarliśmy do „limitu”. Kiedy poddajemy się, ustając w walce, i czujemy złość w kierunku nieba - to jest właśnie ten moment, by oddać się Jezusowi.

O życiu katolików na Islandii i ich związkach z naszą diecezją mówi biskup Reykjavíku Dávid Tencer OFMCap.

Co Biskup z Islandii robi w diecezji siedleckiej?

Przyjechałem w rocznicę śmierci śp. ks. Adama Antonowicza pochodzącego z diecezji siedleckiej. Chciałem spotkać się z jego rodziną, a także bp. Kazimierzem Gurdą, by podziękować za jego osobę i posługę w naszej diecezji. W parafii NMP Matki Kościoła w Łukowie razem z bratem ks. Adama - ks. Markiem - odprawiłem Mszę św. w intencji zmarłego, miałem okazję poznać jego siostrę, a także porozmawiać z bp. Kazimierzem.