Rozmowa z Sebastianem Karczewskim, dziennikarzem, autorem książki „Pedofilią w Kościół. Oblicza kłamstwa”.

​10 sierpnia na ulice Warszawy wyjechał antyhomofobus, czyli furgonetka z hasłem „Pedofile grasują najczęściej w Kościele i w tradycyjnej rodzinie”. Już nie tylko Kościół ma się kojarzyć z pedofilią?

Tego antyhomofobusa nie wiedziałem, ale słyszałem o nim. Co do oskarżenia, jakie zawarto w tym haśle, to nie przypadek, bo Kościół i rodzina są ze sobą ściśle powiązane. Dziś Kościół katolicki jest chyba ostatnią instytucją stającą w obronie rodziny. Patrząc na całokształt tego, co się w ostatnim czasie dzieje, czyli jednoczesny atak na Kościół i rodzinę, takie hasło mnie już nie dziwi. To zachowanie pokazuje główne cele środowisk antykatolickich, lewicowych, z którymi mamy do czynienia nie tylko w Polsce, ale i na świecie.

Rozmowa z Fabiem Loutfim, kustoszem relikwii libańskich świętych w Polsce, prezesem Maronickiej Fundacji Misyjnej.

​Rok temu Komisja Nauki Wiary Konferencji Episkopatu Polski w specjalnym komunikacie wskazała czcicielom św. Szarbela Maronicką Fundację Misyjną jako odpowiedzialną za kult tego libańskiego świętego, który rozkochał w sobie wielu Polaków. Jakie zadania stoją obecnie przed fundacją?

Nową misję, którą otrzymaliśmy, chyba najlepiej charakteryzują słowa: świadectwo i zaufanie Bogu. W praktyce ten apostolat niewiele się zmienia. To, co ulega zmianie, to wymagania Boga wobec naszego zaangażowania. Od 2019 r., kiedy patriarcha Kościoła maronickiego udzielił nam swojego błogosławieństwa, podnosząc wszystkie apostolaty i działania Maronickiej Fundacji Misyjnej w Polsce do służby Kościołowi, widzimy, że Bóg rzeczywiście dał nam wiele łask - ale także wymaga od nas wiele.

Rozmowa z dr. hab. Mieczysławem Rybą, profesorem nadzwyczajnym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, politologiem

W ostatnim czasie sejm dokonał nowelizacji ustawy medialnej. Wywołało to ogromne emocje i ostre reakcje, włącznie z zarzutem ataku na wolność mediów. Jakie zmiany tak naprawdę wprowadza?

Według tej nowelizacji koncesję na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych w Polsce może uzyskać podmiot z siedzibą w państwie członkowskim Europejskiego Obszaru Gospodarczego, pod warunkiem, że nie jest zależny od osoby zagranicznej spoza EOG. Chodzi o uszczelnienie prawa, przejrzystość struktury własnościowej i poszanowanie prawa europejskiego, o którym tyle się mówi w Polsce. A także o to, by czynnik zewnętrzny nie demolował nam sceny politycznej albo nie wywoływał niepokojów społecznych. Wydaje to się oczywiste, jeśli mówimy o Niemczech, Francji, Hiszpanii czy Włoszech. Kiedy jednak podobne rzeczy wprowadza się w Polsce, pojawia się niewyobrażalny szum, że gwałcona jest wolność mediów.

Rozmowa z Anną Marią Siarkowską, poseł klubu Prawa i Sprawiedliwości, przewodniczącą parlamentarnego zespołu ds. sanitaryzmu

​Czy do zespołu parlamentarnego ds. sanitaryzmu docierają sygnały dotyczące przejawów segregacji sanitarnej?

Oczywiście. Mamy szereg sygnałów dotyczących naruszeń praw i wolności obywatelskich. Najczęściej otrzymujemy je na skrzynki poselskie lub w wiadomościach, które dochodzą do nas za pośrednictwem mediów społecznościowych. Choć dotyczą one różnych sytuacji, to jednak łączy je jedno - naruszenie zasady sformułowanej w art. 31 Konstytucji RP, który stanowi, że nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego mu prawo nie nakazuje. Mimo to, w zasadzie od początku sytuacji epidemicznej związanej z zachorowaniami na Covid-19, mamy do czynienia z wprowadzaniem norm prawa z pogwałceniem zasad prawodawczych. Ograniczanie praw i wolności obywatelskich jest wdrażane rozporządzeniem ministra zdrowia, mimo że Konstytucja RP wyraźnie stanowi, że jest to wyłączna kompetencja Sejmu RP, z której może on skorzystać w sytuacjach szczególnych zagrożeń po wprowadzeniu stanu nadzwyczajnego.

Rozmowa z ks. dr. Jerzym Jastrzębskim, propagatorem nauczania Prymasa Tysiąclecia, członkiem Komitetu organizacyjnego ds. beatyfikacji kard. Stefana Wyszyńskiego, autorem wielu książek, w tym najnowszej - „Prymas do odkrycia”

Zbliża się bardzo ważne wydarzenie dla Polski. 12 września odbędzie się beatyfikacja Prymasa Tysiąclecia. Czy ta data ma jakieś szczególne znaczenie?

Przypomina nam o ważnym wydarzeniu historycznym: 12 września 1683 r. pod Wiedniem wojska polskie pod wodzą króla Jana III Sobieskiego obroniły cywilizację chrześcijańską, pokonując przeważające siły armii tureckiej dowodzonej przez Kara Mustafę. To wydarzenie jest pewnym tłem, które przypomina nam, że kard. Wyszyński był obrońcą wiary w czasach PRL. Obecnie - biorąc pod uwagę kontekst słabnącej wiary, różnego rodzaju problemów, skandali, kryzysów, pandemii - jesteśmy wezwani do odważnego wyznawania Chrystusa.

Rozmowa z dr nauk biologicznych Małgorzatą Strzałek, adiunktem w Instytucie Nauk Biologicznych Uniwersytetu Przyrodniczo- Humanistycznego w Siedlcach, prowadzącą zajęcia m.in. z ekologii i ochrony środowiska.

Pogoda tego lata rzeczywiście dała nam w kość. Zmiany klimatu są zauważalne - to efekt działalności człowieka czy może naturalne procesy zachodzące na Ziemi?

Należy odróżniać dwa zjawiska związane ze zmianą klimatu: efekt cieplarniany zwany również szklarniowym oraz globalne ocieplenie. Pierwsze z wymienionych jest zjawiskiem naturalnym i wynika ze zdolności atmosfery do magazynowania i utrzymywania ciepła, czyli promieniowania podczerwonego emitowanego przez Ziemię. Gdyby nie atmosfera, średnia temperatura powierzchni Ziemi wynosiłaby ok. -19°C, ponieważ promieniowanie byłoby tracone. Zatem efekt cieplarniany umożliwia życie na naszej planecie. Natomiast globalne ocieplenie polega na ogrzewaniu powierzchni Ziemi za sprawą wzrostu ilości gazów cieplarnianych zgromadzonych w atmosferze, które pochłaniają promieniowanie podczerwone i nie pozwalają rozproszyć się ciepłu w przestrzeni kosmicznej.

Rozmowa z prof. Janem Żarynem, historykiem, dyrektorem Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego.

Panie Profesorze, obecni 20, 30-latkowie, nie wspominając o nastolatkach, nie znają kard. Stefana Wyszyńskiego, jego nauczania i roli w dziejach Polski. Tymczasem jest to postać niezwykła w naszej historii. Co nasz kraj zawdzięcza kardynałowi?

Rzeczywiście młodsze pokolenie ma kłopot z rozpoznaniem tej wybitnej postaci, co w pewnym sensie jest przywilejem wieku. Jednak z drugiej strony wskazuje, że być może młodzi potrzebują strawniejszej formy przekazu, która pozwoliłaby im zrozumieć, kim był kard. Wyszyński. Liczę, iż beatyfikacja i czas przed nią pomogą nam dostrzec wielkość osobowości kardynała i jego dziedzictwo. Nie przez przypadek Jan Paweł II nazwał go Prymasem Tysiąclecia, czyli prymasem, który przeniósł nas wraz z naszym polskim wielobarwnym chrześcijańskim dziedzictwem z jednego tysiąclecia w drugie. Warto podkreślić, iż miało to miejsce, kiedy znacząca część elit została wymordowana podczas II wojny światowej i epoki stalinowskiej, a potem nowa pseudoelita narodu na czele z komunistami czyniła wszystko, by nas zniewolić i odseparować od tysiącletniej lekcji historii.

Rozmowa z ks. Marcinem Prudaczukiem, studentem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Proszę Księdza, da się odpowiedzieć na pytanie, które każdego dnia zadaje sobie wiele osób w podeszłym wieku: czy starość ma sens?

Jest jednym z etapów naszego życia, więc skoro uważamy, że nasze życie ma sens, to i ten czas należy postrzegać jako dobry. I chociaż mogą dawać się nam we znaki różnego rodzaju trudności związane ze słabościami ciała, to jest to dobry czas, by zdać sobie sprawę, że o mojej wartości nie decyduje moja sprawność - takie myślenie często może towarzyszyć ludziom na wcześniejszych etapach życia. Czas starości daje szansę nauczenia się życia ze swoimi słabościami. W Piśmie Świętym możemy odnaleźć przesłanie, że starość to czas pomyślny, w którym człowiek może w pełni zrozumieć sens swojego życia i powołania. „Starość jest czcigodna” - czytamy w Księdze Mądrości - „nie przez długowieczność i liczbą lat się jej nie mierzy: sędziwością u ludzi jest mądrość, a miarą starości - życie nieskalane” (4,8-9). Można powiedzieć, że to ostatni etap ludzkiego dojrzewania.

Rozmowa z o. Edwardem Staniukiewiczem OFMConv, franciszkaninem, kustoszem grobu sługi Bożego o. Wenantego Katarzyńca w Kalwarii Pacławskiej.

Józef Katarzyniec - późniejszy o. Wenanty - wywodził się z ubogiej rodziny. Jego rodzice, mimo iż byli pracowici i bogobojni, nie podzielali pragnienia syna o życiu kapłańskim. Z jakiego powodu?

Ojciec tłumaczył, że lepiej byłoby, gdyby Józef ukończył seminarium nauczycielskie. Rodzice uważali, że posada wiążąca się ze stałą pensją zapewni synowi i rodzinie godne życie. Józek, mimo iż o kapłaństwie marzył od dziecka, okazał posłuszeństwo wobec ich decyzji. Podjął naukę w męskim seminarium nauczycielskim we Lwowie. Jednak po ukończeniu 18 roku życia zdecydował się na odważny krok i zapukał do furty franciszkańskiej.

Rozmowa z o. Andrzejem Jastrzębskim OMI, filozofem, teologiem i psychoterapeutą naukowo zajmującym się fascynującymi relacjami psychologii i wiary.

Spotkanie religii i psychologii miało burzliwe początki. Twórca psychoanalizy Freud utrzymywał, że religia jest zbiorową nerwicą ludzkości. Jak to wygląda dzisiaj? Czy psychologia i wiara mogą ze sobą zgodnie współpracować?

Oczywiście, ale - jak staram się to wytłumaczyć w książce pt. „Po pierwsze pomagać. O burzliwym związku psychologii i wiary” - z uwagi na to, że istnieje wiele różnorodnych szkół psychologicznych, czyli inaczej podejść, będzie to zależało zarówno od danego przypadku, jak również światopoglądu konkretnego psychologa. Wiara i psychologia znajdują się na dwóch zupełnie innych płaszczyznach. Wiara jest postawą życiową, która wpływa na to, jak ktoś interpretuje to, co się dzieje w jego życiu, podejmuje w oparciu o nią swoje decyzje i wprowadza je w czyn. W wierze istotna jest osobista relacja z Bogiem.