Nowe szaty króla

Król jest nagi i żadne zaklęcia tego nie zmienią. Nawet 160 mln esemesów wysłanych na konto zwycięzcy Eurowizji, zachwyty nad nowym kanonem „piękna” i „wolności”.

Cywilizacja, która zdrowy rozsądek odesłała do lamusa, wyśmiała logikę i stroi się w szaty postępu, świeci nagością. Znacie? Nie? To posłuchajcie. Przed wielu laty żył cesarz, który tak bardzo lubił nowe, wspaniałe szaty, że wszystkie pieniądze wydawał na stroje. Nie dbał o swoich żołnierzy, nie zależało mu ani na teatrze, ani na łowach. Liczyło się tylko to, jak inni go postrzegają.

Pewnego dnia do królestwa przybyło dwóch oszustów. Podali się za tkaczy. Powiedzieli, że potrafią tkać najpiękniejsze materie, jakie sobie tylko można wymarzyć. Nie tylko barwy i wzór miały być niezwykłe – szaty uszyte z ich tkaniny miały mieć cudowną własność: stawały się niewidzialne dla każdego, kto nie nadawał się do urzędu albo był głupi. Zaproponowali królowi, że uszyją mu taki strój. 

– To wspaniały pomysł! – pomyślał cesarz. – Gdybym je miał na sobie, mógłbym się przekonać, którzy ludzie w moim państwie nie nadają się do swoich urzędów; odróżniłbym mądrych od głupich. Dał oszustom z góry dużo pieniędzy, aby mogli rozpocząć pracę. 

Przybysze ustawili warsztaty tkackie. Natychmiast wzięli się do roboty! Zaczęli krzątać się przy nich, ciąć niewidzialną materię! Wykonywali takie ruchy, jakby zdejmowali materiał z krosien, cięli wielkimi nożycami w powietrzu, szyli igłami bez nici. ...

Ks. Paweł Siedlanowski