Tygodnik Echo Katolickie
Wydanie 9/2025 (1538)

Jedna z formuł używanych podczas posypania głów popiołem brzmi: „Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”. To brzmi jak stwierdzenie i zapowiedź. A gdyby tak odwrócić te słowa na: „W proch się obróciłeś i z prochu powstań”? Taką frazę można uznać już za wezwanie i apel. Genialnie pokazuje ona sens Wielkiego Postu. To czas pokuty i nawrócenia, to błogosławione dni, które mają nam uświadomić naszą grzeszność i jednocześnie wzywają do powrotu do Boga. Przychodzi czas na powstanie ze zła i duchowe odrodzenie. Tych 40 dni przypominających mękę i śmierć Chrystusa pokazuje nam naszą słabość, ułomność i niegodziwość. Owocem naszego grzechu było Jego cierpienie i haniebna śmierć. Grzech rani nas samych, bliźnich i Jezusa. Wielki Post uświadamia nam, że zamiast być opoką, często rozsypujemy się w pył. Z tego prochu może nas na nowo poskładać tylko sam Bóg. On - poprzez przebaczenie i łaskę - potrafi nas na nowo stworzyć i tchnąć życie. On ma moc rozpalić nasze serca swoją miłością. W poście mamy wrócić do punktu wyjścia, do raju, który oznaczał pełną harmonię z Bogiem i ludźmi. Dziś Pan wciąż nasz szuka, pytając „gdzie jesteś?” i prosząc: „wracaj!”.