20 kwietnia minie 70 lat od wybuchu pierwszej z testowanych przez Niemców rakiety V-2 w okolicach Sarnak. Wystawa w Muzeum Regionalnym w Siedlcach - posiadającym najbogatszą w Polsce kolekcję elementów tej broni - przypomina o tym rozdziale historii.

- Ideą wystawy jest zaprezentowanie pierwszych w dziejach ludzkości prób z balistyczną bronią rakietową V2. Ta broń i rozwiązania techniczne, w oparciu o które była ona rozwijana w Związku Radzieckim i Stanach Zjednoczonych, służyły podbojowi Kosmosu - zaznaczył Andrzej Matuszewicz, dyrektor Muzeum Regionalnego, otwierając 21 marca wystawę autorstwa zastępcy dyrektora MR Sławomira Kordaczuka, zatytułowaną „Podlaskie ślady broni V-1 i V-2.

17 sierpnia 1863 r. z Radzynia Podlaskiego zaplanowano wysłanie przeciwko oddziałowi Karola Krysińskiego 4,5 roty piechoty, sotnię Kozaków i dwa działa pod dowództwem kpt. Zabłockiego. Wywiadowcy z Radzynia szybko się o tym dowiedzieli i przekazali pocztą obywatelską wiadomość do podziemnego zastępcy naczelnika powiatu, do Lejna.

Tak o tym zapisał adresat J.S. Liniewski: „Krysiński stał kilka dni w Lejnie, następnie usunął się do Sosnowicy. 18 sierpnia przyszła do mnie wieczorem wiadomość, że Moskale wychodzą ku Parczewowi z Radzynia, o czym w nocy Krysińskiego zawiadomiłem”.

Już tak to jest pomiędzy nami, że łatwiej przychodzi nam dostrzegać niedoskonałości współczesnego czasu aniżeli dobre strony życia. Dynamika wydarzeń wewnętrznych i zewnętrznych jest dla nas zbyt szybka, i to na tyle, że łapiemy się pesymistycznych wizji, nie zwracając przy tym uwagi na radośniejsze strony rzeczywistości. A to jest błąd.

Choć czasem trudno jest nie tylko zachować optymizm, lecz nawet dostrzec „jasną stronę życia”, to jednak dla zwykłej higieny psychicznej winniśmy nie rezygnować z trudnej sztuki dostrzegania plusów (nawet jeśli niektórzy uznają je za „plusy ujemne”). A mówiąc wprost: patrząc na poczynania naszych rządzących, odnoszę wrażenie, że przynajmniej poloniści w szkołach powinni czuć się zadowoleni.

Od dłuższego czasu patrzymy z niepokojem na Ukrainę i to, co się tam dzieje. Zdarza się, że spotykam ludzi, którzy z niepokojem w głosie pytają: „Czy będzie wojna?”. Na pewno lęk ten pogłębiają niezbyt mądre wypowiedzi polityków straszących nas, że - jeśli na nich nie zagłosujemy i nie zatrzymamy władzy w ich rękach - to, kto wie, może znów 1 września dzieci nie pójdą do szkoły.

Pomijając skrajną nieodpowiedzialność owych polityków, trudno dziwić się ludzkim niepokojom i lękom. Wiadomo też, że w takich chwilach doświadczamy jakoś mocniej naszej bezradności i małości wobec mechanizmów rządzących tym światem. Czy jednak naprawdę jesteśmy bezradni tak całkowicie, zdani tylko na bezczynne czekanie? Oczywiście, że nie. Co więc możemy zrobić?

Szybkimi krokami zbliża się upragniona przez wiernych całego świata kanonizacja Ojca Świętego Jana Pawła II. Wraca do nas postać charyzmatycznego papieża, który otwierał granice dla Chrystusa, kruszył uprzedzenia i wrogość wobec Kościoła.

Przeżywając Wielki Post, zastanówmy się nad świętością - tym powołaniem, które jest nasze od momentu chrztu św. Jan Paweł II jest jej współczesnym świadkiem - wielu z nas cieszy myśl, że mieli okazję osobiście poznać prawdziwego świętego: rozmawiać z nim, modlić się razem lub słuchać jego nauk. Bliskość świętości prowokuje, byśmy przyjrzeli się jej z bliska.

Współczesny świat poprzez mass media podaje człowiekowi recepty, według których można osiągnąć szczęście, być wiecznie młodym czy zdrowo przeżyć życie. Wszystkie te propozycje można zawrzeć w haśle: „Powiemy ci, jak osiągnąć sukces”.

Doświadczenie życiowe uczy nas jednak, że naiwnością byłoby przekonanie, iż możliwe jest życie bez bólu i cierpienia. Przypomniał nam o tym bł. Jan Paweł II w liście o chrześcijańskim sensie ludzkiego cierpienia „Salvifici doloris”. W oparciu o Biblię podał w nim przykłady sytuacji, które niosą ze sobą cierpienie.

Mówią o nim „człowiek z żelaza” albo „polski Forrest Gump”. Przebiegł kilkadziesiąt tysięcy kilometrów i ciągle mu mało. Już planuje kolejne wyprawy.

Piotr Kuryło ma 42 lata. Pochodzi z Pruski Wielkiej, małej mazurskiej miejscowości. Znają go szczególnie ci, którzy interesują się bieganiem i samotnymi wyprawami. Nasz bohater 15 marca wystartował ze Studzienicznej i biegnie do Watykanu na kanonizację bł. Jana Pawła II. Do celu chce dotrzeć przed 27 kwietnia. Do pokonania ma ponad dwa tysiące kilometrów. - Biegnę, by oddać hołd Janowi Pawłowi II i modlić się o pokój, szczególnie na Ukrainie. Ze sobą niosę także intencje innych ludzi. Modlę się w biegu - tłumaczy.

W przededniu Dnia Świętości Życia ulicami Garwolina wyruszył marsz różańcowy. Jego celem był cmentarz parafialny, gdzie w ubiegłym roku poświęcono krzyż - zaczątek pomnika pamięci o dzieciach, które nie mogły się narodzić lub przedwcześnie zmarły.

W marszu, któremu przyświecało hasło: „Każde życie jest święte, każdy człowiek jest świątynią Boga”, udział wzięło ponad 100 osób. Wyruszył on po Eucharystii sprawowanej w kolegiacie Przemienienia Pańskiego.

Do wystawy „Pocztówka z ziemi łukowskiej” Muzeum Regionalne przygotowywało się od dawna. Wernisaż, który odbył się 20 marca, stał się okazją, by wyróżnić autorów najpiękniejszych zdjęć miasta i okolic.

Choć era pisanych ręcznie listów oraz wysyłania kartek z odwiedzanych miejsc zdaje się kończyć, łukowskie muzeum postanowiło przypomnieć, że pocztówka może być świadkiem historii. Prezentowane na wystawie kartki należą do przewodniczącego rady muzealnej i regionalisty Cezarego Miazka. Zanim zaprezentował łukowianom swoją kolekcję, na jej zgromadzenie poświęcił kilkadziesiąt lat.

Każdy człowiek rodzi się z jakimś talentem. Zadaniem rodziców, opiekunów czy pedagogów jest wspieranie dziecka w rozwoju jego pasji i zainteresowań - podkreślała Maria Kowalik, dyrektor Miejskiego Przedszkola Integracyjnego nr 20 w Siedlcach, które zorganizowało pierwszy Przegląd Artystyczny ph. „Młody Talent”.
Jak podkreślają organizatorzy, impreza miała na celu przede wszystkim zaprezentowanie dziecięcej twórczości. - Zaproszenie do udziału w przeglądzie skierowaliśmy do przedszkolaków w wieku od trzech do sześciu lat, które chciały pokazać swoim rodzicom, dziadkom i innym dzieciom, czym się interesują, jakie mają hobby, pasje i osiągnięcia w danej dziedzinie - wyjaśnia M. Kowalik.