Ruszyło głosowanie w kolejnej edycji budżetu obywatelskiego. Do podziału są ponad 4 mln zł. Do tegorocznego głosowania zakwalifikowano 42 projekty.

Propozycje do budżetu obywatelskiego zgłaszali mieszkańcy. W sumie zaproponowano prawie 60 projektów - Nie wszystkie przeszły ocenę merytoryczną. Część z nich została uznana za niemożliwe do realizacji - tłumaczy Grzegorz Kołodziejak, zastępca skarbnika miasta. - Odrzucone projekty kolidowały z planami zagospodarowania albo miały być przeprowadzone na gruntach, które nie należą do miasta, ale są we władaniu Skarbu Państwa lub samorządu województwa. A reguły budżetu obywatelskiego mówią, że realizujemy zadania jedynie na gruntach stanowiących własność miasta - dodaje G. Kołodziejak.

„Żywy Różaniec dla misji” pokazuje łączność modlitewną między stowarzyszeniem ŻR a dziełem misyjnym Kościoła - mówi Agnieszka Chudzik, diecezjalna zelatorka ŻR.

Żywy Różaniec założony przez Paulinę Jaricot cztery lata po zainicjowaniu Dzieła Rozkrzewiania Wiary określa jako dopełnienie idei DRW. - Współpraca między ŻR a DRW nadała misyjny charakter całemu stowarzyszeniu - zauważa główna zelatorka ŻR w diecezji siedleckiej. Impulsem do powołania DRW przez P. Jaricot stała się prośba jej starszego brata przygotowującego się do kapłaństwa o wsparcie dla misjonarzy z Dalekiego Wschodu. - Paulina wraz ze swoimi towarzyszkami („wynagrodzicielkami”) postanowiły przeznaczać co tydzień na misje jeden sou, tj. równowartość bułki.

Pośród wielu wyróżników chrześcijaństwa w świecie zdolność do wybaczania najbardziej fascynuje. Szukamy inspiracji w Ewangelii. Wsłuchujemy się w treść modlitwy „Ojcze nasz”. Powracamy do słów Jezusa: „Jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień”. Wszystko wydaje się jasne, klarowne. Rzecz w tym, że w uproszczeniach i drogach na skróty często kryje się pułapka.

Nie cichną komentarze po słowach papieża Franciszka, jakby nierozumiejącego do końca sytuacji na Ukrainie. Zdziwienie budzi prowadzona przez Watykan polityka symetryzmu, brak zrozumienia emocji Ukraińców dowiadujących się o kolejnych masowych grobach, gwałtach i grabieżach. Podkreśla się, że symboliczne (jak to miało miejsce podczas rzymskiej Drogi krzyżowej) wymuszanie gestów pojednania - w tak dramatycznym, niedomkniętym kontekście - jest zwyczajnie nieewangeliczne. Nawet bliscy papieża (np. nuncjusz Stolicy Apostolskiej na Ukrainie) delikatnie sugerują: przebaczenie - tak. Ale jeszcze nie teraz.

To nie tylko obraz pasterza zatroskanego o swoją owczarnię, ale też znakomity portret ówczesnego społeczeństwa - tak o publikacji „Nauczanie pasterskie Sługi Bożego bp. I. Świrskiego. Listy pasterskie i orędzia” mówiono podczas spotkania z jej autorami - ks. dr. Mariuszem Świdrem i dr. Rafałem Dmowskim - które odbyło się 12 kwietnia w Sali Białej w Siedlcach.

Organizatorem wydarzenia była Miejska Biblioteka Publiczna. Zebranych, wśród których byli biskup siedlecki Kazimierz Gurda, biskup pomocniczy Grzegorz Suchodolski, rektor Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego prof. Mirosław Minkina i wiceprezydent miasta Robert Szczepanik, powitała dyrektor MBP Ewelina Raczyńska, przypominając, że cztery lata temu rozpoczął się proces bp. I. Świrskiego. Jego postulatorem został ks. dr M. Świder. Powołano wówczas komisję historyczną zajmującą się gromadzeniem dokumentów dotyczących życia sługi Bożego, w skład której weszli historycy z UPH, w tym dr R. Dmowski. Ta współpraca zaowocowała m.in. publikacją „Nauczanie pasterskie Sługi Bożego bp. I. Świrskiego. Listy pasterskie i orędzia”.

Widowisko przygotowane przez rodziców uczniów Katolickiej Szkoły Podstawowej im. bł. ks. Jerzego Popiełuszki w Siedlcach wprowadziło widzów w atmosferę Triduum Paschalnego.

W środę 13 kwietnia w Centrum Kultury i Sztuki im. A. Meżeryckiego można było zobaczyć „Pasję Jezusa Chrystusa”. Dochód ze sprzedaży biletów oraz płyt ze spektaklem przeznaczony został na sfinalizowanie rozbudowy „szkoły z duszą” - jak nazywana jest Katolicka Szkoła Podstawowa ze względu na realizowany z niej program mający charakter stałej formacji nauczycieli, uczniów i ich rodzin. Na widowisko zaprosiła rada rodziców KSP. Przewodnicząca Magdalena Krycka, wprowadzając widzów w temat, powiedziała, że jest ono adaptacją tekstów biblijnych wzbogaconą o wykonywane na żywo tradycyjne pieśni pasyjne. - Jego konstrukcja oparta jest o Drogę krzyżową.

24 kwietnia Niedzielą Bożego Miłosierdzia rozpoczynamy w Kościele kolejny już Tydzień Miłosierdzia. Jest to czas głoszenia, świadczenia i propagowania różnorakich form miłosierdzia. Historia tych organizowanych w Kościele akcji dobroczynności, znanych wcześniej jako Dni Miłosierdzia, sięga roku 1937. Dawniej obchodzone były w pierwszych dniach października. Wybitnym ich propagatorem był sługa Boży bp Ignacy Świrski.

Wśród wielu kwestii duszpasterskich realizowanych przez bp. Ignacego Świrskiego - pasterza diecezji siedleckiej czyli podlaskiej w latach 1946-1968, a od roku 2018 sługi Bożego - problem ubogich i próby zaradzenia wszelkim formom ubóstwa, tak materialnego, jak i moralnego, podejmowane były ze szczególną troskę.

„Czyń, co chcesz, rozdawaj łaski, jak chcesz, komu chcesz i kiedy chcesz” - powiedział Jezus do św. s. Faustyny Kowalskiej. A ona mocno wzięła sobie słowa swojego Mistrza do serca i wciąż odpowiada na nie z wielkim zaangażowaniem. Potwierdzają to dziesiątki tysięcy świadectw, które napływają do sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach.

Gdyby przeliczyć te wszystkie listy i maile na dni w roku, to można powiedzieć, że nie ma ani jednego, w którym ludzie nie doznaliby szczególnej miłości Boga. Bo przecież te cuda i łaski to nic innego jak jej znaki, żywy dowód skuteczności działania Miłosierdzia Bożego - zauważa s. Elżbieta Siepak, rzecznik Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, dodając, iż orędzie Jezusa Miłosiernego za pośrednictwem św. s. Faustyny rozprzestrzenia się po całym świecie, dotykając wielu serc i sprawiając, że coraz więcej ludzi prostuje ścieżki swego życia i otwarcie wyznaje: Jezu, ufam Tobie! A wtedy dzieją się cuda…

Kilka dni temu w głównym wydaniu sztandarowego programu informacyjnego TVP, jako uzupełnienie jednej z informacji, na tzw. pasku zamieszczono słowa: „Debata o ukraińskim barbarzyństwie”.

Sprawa zrobiła się o tyle niezręczna, że jeszcze przed zakończeniem „Wiadomości” redakcja wyjaśniła, że był to ewidentny błąd. „Użyliśmy przymiotnika ukraińskie, podczas gdy chodziło nam, oczywiście, o rosyjskie barbarzyństwo” - wyjaśniła prowadząca program. Po chwili oficjalne słowa ubolewania pojawiły się również w mediach społecznościowych. To bardzo rzadka sytuacja, kiedy telewizja publiczna, bez wyroku sądu, sama z siebie przeprosiła za publikowane treści. Ale czy tym razem słusznie?

Gdy wybrzmiały już wielkanocne dzwony, można i trzeba zadać pytanie o recepcję prawdy chrześcijańskiej w naszych czasach. Idąc na cały świat Apostołowie nie mieli najmniejszej wątpliwości, że świat potrzebuje tej prawdy, choć być może jest tego nieświadomy.

Od blisko dwóch tysięcy lat nowe zastępy ewangelizatorów z tym samym zapałem i przekonaniem idą z prawdą na ustach i w sercu do świata swoich czasów i swoich realiów. Optymizm uczniów Pana nie niweczy jednak pytania, czy nasz świat jest w stanie przyjąć prawdę? Świat, który sam siebie dość często określa jako miejsce zwycięskiego panowania liberalizmu w różnych jego postaciach. Wszak dominantą wystąpień większości polityków Zachodu oraz podejmowanych przez nich działań na arenie międzynarodowej jest przekonanie o szerzeniu idei wolnościowych w wymiarze politycznym, kulturowym, gospodarczym i społecznym.

Po przegranej przez Rosję wojnie z Japonią i rewolucji 1905 r. zelżał nieco carski ucisk na ziemiach polskich. Jednym z przejawów liberalizacji była możliwość tworzenia polskich organizacji i stowarzyszeń.

Należała do nich Polska Macierz Szkolna (PMS), której celem było tworzenie szkół, bibliotek i czytelni. Po początkowych trudnościach stwarzanych przez carską administrację w guberni siedleckiej koła PMS zaczęły powstawać jak grzyby po deszczu. W zarządach tych kół znajdujemy wielu ziemian, a nawet arystokratów, takich jak hrabina Róża Zamojska (koło PMS Włodawa), hrabina Kazimiera Broel-Plater (Górki), książę Czesław Światopełk Mirski (Biała Podlaska), książę Włodzimierz Czetwertyński senior (Parczew), książę Seweryn Czetwertyński (Siedlce, Suchowola), książę Włodzimierz Czetwertyński (Milanów, Rudzieniec), hrabia Stanisław Plater-Zyberk (Konstantynów), hrabia Edward Żółtowski (Kock).