Na plaży głównej nad jeziorem Białym w Okunince 28 sierpnia odbył się transgraniczny festiwal kulturalny.

„Tajemnica jeziora” to jeden z elementów projektu „Ukraińsko- polskie pojezierza - kraina legend: odkrywaj i ciesz się nieznanym”. Na początku sierpnia na zaproszenie wójta gminy Włodawa Dariusza Semeniuka ukraińska delegacja na czele z przewodniczącym Wołyńskiej Rady Obwodowej uczestniczyła w wizycie studyjnej na Lubelszczyźnie, odwiedzając m.in. jeziora: Białe, Glinki i Sobibór. Uczestnicy, zwiedzając miejsca turystyczne, rozmawiali o ich promocji na szczeblu regionalnym, krajowym i międzynarodowym. - Celem transgranicznego projektu jest stworzenie konkurencyjnego produktu turystycznego i popularyzacja dziedzictwa przyrodniczego - wyjaśnia Anna Czajka, koordynator projektu po stronie polskiej.

W ostatnich latach badania przyniosły zupełnie nowe spojrzenie na jelita. Okazuje się, że mają nam do zaoferowania więcej, niż się wydawało…

Jeszcze do niedawno uznawano, że odpowiadają jedynie za trawienie i wchłanianie. Z czasem okazało się, że odgrywają o wiele większą rolę, a przede wszystkim sterują naszą odpornością. Niestety, coraz więcej też im szkodzi, przez co nie mogą wywiązać się dobrze ze swej roli, zaś coraz więcej pacjentów skarży się na uciążliwe dolegliwości z ich strony. Potwierdza to dr Hanna Stolińska, dietetyk kliniczny, absolwentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, która swoje doświadczenie zawodowe zdobywała m.in. w Instytucie Żywności i Żywienia.

Rozmowa z Sebastianem Karczewskim, dziennikarzem, autorem książki „Pedofilią w Kościół. Oblicza kłamstwa”.

​10 sierpnia na ulice Warszawy wyjechał antyhomofobus, czyli furgonetka z hasłem „Pedofile grasują najczęściej w Kościele i w tradycyjnej rodzinie”. Już nie tylko Kościół ma się kojarzyć z pedofilią?

Tego antyhomofobusa nie wiedziałem, ale słyszałem o nim. Co do oskarżenia, jakie zawarto w tym haśle, to nie przypadek, bo Kościół i rodzina są ze sobą ściśle powiązane. Dziś Kościół katolicki jest chyba ostatnią instytucją stającą w obronie rodziny. Patrząc na całokształt tego, co się w ostatnim czasie dzieje, czyli jednoczesny atak na Kościół i rodzinę, takie hasło mnie już nie dziwi. To zachowanie pokazuje główne cele środowisk antykatolickich, lewicowych, z którymi mamy do czynienia nie tylko w Polsce, ale i na świecie.

Choć to wielowiekowa tradycja na polskich wsiach, coraz mniej osób posiada tę umiejętność. Dlatego w niektórych miejscowościach tuż przed końcem żniw organizuje się zarówno warsztaty, jak i konkursy wicia wieńców. Ich organizatorom zależy, by zwyczaj ten przetrwał.

Podczas święta plonów jednym z ważniejszych akcentów jest prezentacja dożynkowych wieńców. Misternie sporządzone korony zwykle budzą niekłamany zachwyt uczestników imprezy. Koła gospodyń wiejskich, panie z ludowych zespołów nawet tygodniami pracują nad kształtem plecionek, zbierają kwiaty i zioła, ścinają kłosy na różnych etapach dojrzewania, potem sortują i suszą. To żmudna praca, której tajniki nie są już tak powszechnie znane jak przed laty. - Jesteśmy samoukami. Jak powinien wyglądać właściwy wieniec, nikt nam nie mówił - przyznaje Krystyna Kędzierska, która kieruje zespołem Ale Baby z Berezy w gminie Międzyrzec Podlaski.

Halina Frąckowiak, Stanisława Celińska czy Alicja Majewska - to gwiazdy 26 Ogólnopolskich Spotkań z Piosenką Autorską „Oranżeria”. W tym roku dobór artystów szczególnie przypadł publiczności do gustu, o czym świadczy fakt, że bilety na wszystkie koncerty rozeszły się błyskawicznie.

Impreza, która od 26 lat gości w kalendarzu wydarzeń kulturalnych miasta, co roku przyciąga wielbicieli piosenki autorskiej. Nie inaczej było i w tym roku. Tradycyjnie już organizatorzy, czyli Radzyński Ośrodek Kultury, zaprosili do udziału w festiwalu znakomitych artystów. Impreza rozpoczęła się w piątek 27 sierpnia. Ze sceny Rok powitał gości jego dyrektor Robert Mazurek. - Tegoroczna edycja będzie obfitowała w największe gwiazdy. Wszystkie bilety na koncerty organizowane w ramach „Oranżerii” zostały wykupione w ciągu dwóch tygodni od momentu uruchomienia ich sprzedaży.

​18 września w parczewskim sanktuarium Matki Bożej Królowej Rodzin odbędzie się I Diecezjalna Pielgrzymka Osób Zawierzonych Jezusowi w niewolę miłości przez ręce Maryi.

Trudno policzyć, ile serii rekolekcji zawierzenia odbyło się do tej pory w naszej diecezji. - Na pewno było ich bardzo dużo. Wiemy, że organizowano je nie tylko dużych ośrodkach, takich jak Biała Podlaska, Siedlce, Radzyń, Międzyrzec i Parczew, ale też w wielu małych parafiach - potwierdza ks. Grzegorz Suwała posługujący w bazylice jako wikariusz. - Z pomysłem na pielgrzymkę zawierzonych nosiłem się jeszcze w czasach, gdy pracowałem w Radzyniu. Organizując pierwsze zawierzenia, chciałem, by miały one jakąś kontynuację. Zastanawiałem się, co zrobić, aby to zawierzenie było początkiem konkretnej drogi i stylu życia. Porównywałem to do zasadzenia pięknego ogrodu. Kiedy przestajemy o niego dbać, wszystko szybko zarasta chwastami.

W rankingu najgłupszych oraz najbardziej kretyńskich wydarzeń minionych wakacji, nieoczekiwanie, na najwyższym stopniu podium, uplasował się brawurowy bieg polskiego parlamentarzysty w kierunku wschodniej granicy RP.

Nietuzinkowy wyczyn młodego posła Koalicji Obywatelskiej, a także cyrk z „uchodźcami” urządzony przez przywódcę Białorusi przy naszej granicy mają przynajmniej jeden plus dodatni. Na dalszy plan zeszła sprawa tak ważna, jak ratowanie planety przed nieuchronną zagładą. Jeszcze do niedawna większość polityków, celebrytów czy suto opłacanych „autorytetów” medialnych była zaangażowana w walkę z pandemią. Obecnie niemal wszyscy zaczęli się użalać się nad losem egzotycznych turystów zwiezionych przez służby Łukaszenki na jeden z przygranicznych zagajników.

Jean Cocteau ponad 30 lat temu stwierdził, iż największym dramatem naszej epoki jest to, iż głupota zabrała się za myślenie.

I nie chodzi o to, iż kandydatów do Nagrody Darwina przybyło nam w stopniu zatrważającym, bo wówczas mielibyśmy tylko do czynienia z przyspieszeniem ewolucyjnej eliminacji elementów zagrażających rozwojowi gatunku. Rzecz w tym, że dzisiaj ubrana w szatki mądrości głupota zaczyna wypierać to, co jest owocem logicznego myślenia, i zajmuje miejsce pierwsze wśród ludzkich cnót. Końcówka wakacji w naszej ojczyźnie przyniosła wręcz wysyp takich zachowań.

W przededniu święta Narodzenia Najświętszej Maryi Panny zwanego świętem Matki Boskiej Siewnej warto przyklęknąć przed Ostrowską Madonną z łaskami słynącego obrazu i zapatrzeć się w jej smutne oczy.

Czas wakacji oraz przerwa między kolejnymi falami epidemii sprawiają, że odważniej udajemy się w podróże. My, ziomkowie ostrowscy, chętnie przyjeżdżamy w ojczyste strony, aby spotkać się z rodziną i zobaczyć tutejsze jeziora. Przede wszystkim staramy się nawiedzić znaną nam od dzieciństwa, a ostatnio wypiękniałą, zabytkową świątynię. O historii obrazu Matki Boskiej Ostrowskiej wiele już wiemy dzięki starannym opracowaniom, które ukazały się drukiem bądź też pojawiły się na stronach internetowych. To one stały zainspirowały mnie do tego, aby z bliska przyjrzeć się ikonom bliźniaczo podobnym do wizerunku Ostrowskiej Pani.

Już w 1904 r. dziekan łukowski ks. Adolf Majewski, wizytując parafię łukowską, zaproponował mieszkańcom Zarzecza utworzenie parafii i budowę kościoła. Z realizacją pomysłu trzeba było jednak poczekać do niepodległej Polski i wskrzeszenia naszej diecezji po okresie kasacji.

Gdy w 1920 r. przyszła wolność, temat powrócił za sprawą ks. kan. Kazimierza Kwiatkowskiego, dziekana łukowskiego i wiceproboszcza parafii Przemienienia Pańskiego w Łukowie, oraz proboszcza tejże parafii ks. infułata dr Karola Dębińskiego. Widząc, jak niewielu mieszkańców Zarzecza i okolicznych wiosek - z racji odległości - dociera na niedzielną Mszę św. i przystępuje do sakramentów św., księża zaczęli agitować na rzecz utworzenia nowej parafii. (…) Ks. K. Kwiatkowski w tym samym czasie zaczął starania o pozyskiwanie od zarzeczan gruntów, doprowadzając do ich rejentalnego przejęcia. (…)