Ludzie są zainteresowani sprawami, które dzieją się wokół nich. Dlatego funkcjonują lokalne rozgłośnie radiowe i tak wiele tytułów prasowych. Myślę, że mieszkańcy naszego regionu mają także prawo do swojej telewizji. Duże stacje telewizyjne nie są w stanie informować nas o wydarzeniach, które miały miejsce na sąsiednim osiedlu lub w innej najbliższej miejscowości, a my jesteśmy obecni na uroczystościach, przedstawieniach, świętach miast i gmin.

Dlaczego mała regionalna telewizja wciąż ma sens i jak może konkurować z dużymi sieciami - mówi Wojciech Pawlik, redaktor naczelny Telewizji Wschód.

Choćby ludzie zawiedli, Bóg Ojciec jest ścianą, o którą zawsze można się oprzeć, gdy straci się równowagę. Jest opoką, na której można zbudować całe swoje życie. W czasach, gdy większość spraw i zasad zrelatywizowano, ma to szczególne znaczenie.

O Bożym i ludzkim ojcostwie, trudnościach, jakie wiążą się z modlitwą „Ojcze nasz” i wyzwaniach stojących przed współczesnym mężczyzną - w rozmowie z ks. Pawłem Siedlanowskim, duchowym opiekunem siedleckiego Klubu Ojca.

Lublin z pamięci i snów - nowy tomik wierszy Ryszarda Kornackiego jest już dostępny. 19 września odbyła się uroczysta promocja, która zgromadziła wielbicieli twórczości międzyrzeckiego poety.

Ryszard Kornacki swoją nową publikację poświęcił Lublinowi - rodzinnemu miastu, w którym spędził dzieciństwo i lata młodzieńcze. - Lublin to moja pierwsza ojczyzna. To on mnie ukształtował, wychował. W tym mieście są moje korzenie. Muszę ocalić ten lubelski ślad - podkreślał 75-letni poeta.

W ramach obchodów Europejskich Dni Dziedzictwa, odbywających się w tym roku pod hasłem Utracone dziedzictwo, 11 września otwarta została wystawa pt. Radzyń, którego już nie ma.

Ekspozycja składa się z dwóch części. Pierwsza nawiązuje do początków 600-lecia osadnictwa na ziemi radzyńskiej. Druga pokazuje Radzyń w dawnej fotografii, obejmującej pierwszą połowę XX w., ze szczególnym uwzględnieniem pałacu Potockich.

Właśnie to urzeka mnie w Nazarecie najbardziej: codzienność przeniknięta obecnością Boga. Dlatego najgłębszym pragnieniem mego serca jest pielęgnowanie więzi z Jezusem. Każdego dnia coraz bardziej odkrywam Jego miłość i obecność w ważnych i trudnych oraz najbardziej prozaicznych sytuacjach mego życia. I tym chcę się dzielić z tymi, z którymi się spotykam.

Rozmowa z s. Emanuelą Tomczak CSFN ze Zgromadzenia Sióstr Nazaretanek w Łukowie.

Rodzice i nauczyciele nieustannie szukają recepty na wychowanie. Okazuje się, że w tej kwestii ma wciąż wiele do zaoferowania patron zakończonego niedawno V Tygodnia Wychowania św. ks. Jan Bosko, twórca tzw. systemu prewencyjnego.

Wychowanie dziecka z pewnością nigdy nie było łatwe, ale dzisiaj to zadanie szczególnie trudne. Postęp cywilizacyjny, media, wirtualna rzeczywistość, konsumpcyjny styl życia - to wszystko sprawia, że trzeba mocować się z problemami, o których naszym dziadkom nawet się nie śniło. Po epoce oświeconej dyktatury wychowawczej dr. Benjamina Spocka, propagatora tzw. bezstresowego wychowania, nastał dzisiejszy chaos dobrych rad.

Patrzyłem z bliska na jego życie, widziałem, jak umiał od siebie wymagać, widziałem, jak klękał do modlitwy. To było najważniejsze w tych latach, które tak wiele znaczą w okresie dojrzewania młodego człowieka. Ojciec, który umiał sam od siebie wymagać w pewnym sensie nie musiał już wymagać od syna.

Patrząc na niego nauczyłem się, że trzeba samemu sobie stawiać wymagania i przykładać się do spełniania swoich obowiązków” - tak swego ojca wspominał św. Jan Paweł II. Słowa te są świadectwem, jak ważne dla dziecka jest świadectwo jego rodziców. Mówią także o tym, jak ważne jest, by to wychowanie dokonywało się w rodzinie.

Na początek mała powtórka z literatury, dzisiejszemu człowiekowi bardziej znanej z ekranów telewizyjnych niż z wertowania książkowych stronnic. Chciałbym wspomnieć jeden z najstarszych zabytków piśmiennictwa i twórczości - „Iliadę” Homera. I chociaż na pytanie o głównego bohatera większość z młodych (i nie tylko) odpowie zapewne, że był nim Brad Pitt, to jednak zaryzykuję.

Pamiętacie Państwo, że Troja została zdobyta dzięki podstępowi wymyślonemu przez Odyseusza, który zaproponował, by dostać się do miasta pod osłoną drewnianego konia.

Latem 1873 r. na południowym Podlasiu wybuchła epidemia cholery. W Międzyrzecu Podlaskim w ciągu dwóch miesięcy zmarło przeszło 400 katolików z parafii i jeszcze więcej Żydów. Burmistrz Aleksander Ginat kazał zamknąć dostęp do miasta i założyć cmentarz choleryczny.

Podobne cmentarze powstały w każdej wsi wokół miasta. W Białej Podlaskiej i okolicy choroba dziesiątkowała głównie Żydów. Według istniejących danych w Wólce Plebańskiej zmarły 23 osoby, a w Białej tylko czterech chrześcijan. Wśród unitów krążyła pogłoska, że morowa zaraza jest karą Bożą za wyrzucenie z ołtarza i ukrycie relikwii św. Jozafata.

20 września królewska wieś Biała świętowała jubileusz 600-lecia. Uroczystość zbiegła się z 50 rocznicą powstania miejscowej szkoły podstawowej i poświęceniem nowo wybudowanej świetlicy wiejskiej.

Przybywających do Białej witały biało-czerwone flagi wiszące po obu stronach drogi. Uroczystość rozpoczęła Msza św. przy ołtarzu polowym, którą w intencji gminy i jej mieszkańców sprawował bp Kazimierz Gurda. Towarzyszyli mu biskupi Piotr Sawczuk i Józef Zawitkowski z Łowicza oraz liczne grono kapłanów.