Wielu środowiskom zależy, by Kościół stał się „litościwą organizacją pozarządową, a nie oblubienicą Pana”. Aby w kąt poszły modlitwa, życie sakramentalne - byśmy tak bardzo zafiksowali się w działaniu, strategiach, uwierzyli, że sami ten świat możemy uczynić lepszym, i w którymś momencie uznali, że Pan Bóg i Jego łaska, miłosierdzie, sakramenty święte itd. nie są nam tak naprawdę do niczego potrzebne.
Analizując procesy dokonujące się na styku: świat materialny - Pan Bóg, rzeczywistość duchowa, da się dziś zauważyć wyraźny trend kwestionowania potrzeby modlitwy, sakramentów świętych, istnienia instytucjonalnego Kościoła, nauczania zawartego w katechizmie itp. Ginie świadomość istnienia osobowego Boga.
Powtarzane powszechnie porzekadło głosi, że dwie najpewniejsze rzeczy na świecie to śmierć i podatki. Z tym że śmierć i od podatków pewniejsza.
Znamy życie prenatalne człowieka, możemy zobaczyć dziecko w łonie matki, ale ciągle nie wiemy, co się dzieje z człowiekiem po śmierci. Ta - od wieków oswajana - wciąż nieoswojona zostaje. Postanowiliśmy ją więc wyrzucić z naszych domostw, przenieść do hospicjów, domów starości dla zmyłki nazywanych pogodnymi, słonecznymi albo tęczowymi. Średniowieczną sztukę umierania zamieniliśmy na - odlegle od umierania nazwaną - eutanazję. Zastrzyk albo kapsuła pozwalają umrzeć dyskretnie, po cichu, z przekonaniem o zapobieżeniu agonalnej męczarni.
Odnalezienie „Ekstazy św. Franciszka” podzieliło świat naukowców. „El Greco? - na pewno nie!” - grzmiały nagłówki gazet. Dzisiaj nikt nie ma wątpliwości, kto jest autorem obrazu, który rozsławił Muzeum Diecezjalne w Siedlcach. I że miano „skarbu”, „perły Podlasia”, „wizytówki ziemi siedleckiej” należą się dziełu słusznie.
Pytania „falsyfikat czy autentyk?” stawiane przez prasę w Polsce po odnalezieniu w 1964 r. obrazu w Kosowie Lackim dziesięć lat później zastąpiła pewność: „Mamy El Greca!”, a pierwszą publiczną prezentację w 2004 r. poprzedziły zapowiedzi: „Zobaczymy ocalone arcydzieło”. Trzy jubileusze związane są z jedynym w Polsce dziełem hiszpańskiego malarza greckiego pochodzenia Dominikosa Theotokopulosa, znanego jako El Greco.
Youtuberzy, influencerzy, patostreamerzy - czy wiesz, co twoje dziecko ogląda w sieci? Większość rodziców nie ma pojęcia, z czym już kilkulatki stykają się w równoległym świecie.
Zagrożenia, na jakie narażone są dzieci i młodzież korzystające z internetu czy portali społecznościowych, to temat powracający jak bumerang od 20 lat. A mimo to nadal nie ma odpowiednich regulacji prawnych czy zabezpieczeń, by skutecznie chronić najmłodszych użytkowników. Łukasz Wojtasik z Fundacji Dajemy Dzieci Siłę, który jest autorem pierwszej polskiej kampanii społecznej poświęconej bezpieczeństwu dzieci w internecie ph. „Nigdy nie wiadomo, kto jest po drugiej stronie” z 2004 r., zwraca uwagę, że hasło jest aktualne, ale dziś należy postrzegać je inaczej.
Rozmowa z s. Anną Czajkowską ze Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych, moderatorką Apostolstwa Pomocy Duszom Czyśćcowym.
Według nauki Kościoła katolickiego po śmierci dusza ludzka trafia do nieba lub do piekła. Przejściowo może też znaleźć się w czyśćcu. Tymczasem zdarza się, że ludzie wierzący wątpią w jego istnienie.
To prawda, w dodatku dotyczy to nawet osób należących do grup modlitewnych. Niektórzy mają również problem ze zrozumieniem, że życie po śmierci nie jest nowym życiem, ale ciągiem dalszym ziemskiego.
W słusznie minionej epoce opowiadano, jak to nasz rodak przebywający na delegacji w Moskwie wyszedł rano do sklepu kupić chleb.
Stanął pokornie w długiej kolejce, a gdy już doszedł do lady i poprosił o bochenek, ekspedientka zapytała, czy ma prawdę. Zdezorientowany nie wiedział, o co chodzi, i usiłował trochę na migi, trochę łamanym rosyjskim wytłumaczyć, że chce kawałek pieczywa na śniadanie. Tymczasem sprzedawczyni chodziło o „Prawdę” - organ prasowy Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, który podobno musiał mieć przy sobie każdy, kto usiłował cokolwiek w tamtych czasach kupić w radzieckim sklepie. Kiedy zrozumiał, o co chodzi, poszedł do pobliskiej budy z gazetami, nabył „Prawdę” i po raz kolejny stanął w długiej kolejce.
W poprzednim tygodniu sypnęło nam świętami, szczególnie w jego pierwszych dniach. W poniedziałek, wiadomo - Dzień Edukacji Narodowej, a zaraz potem, już następnego dnia w mediach dominował temat rocznicy ubiegłorocznych wyborów parlamentarnych.
To taka nowa tradycja, bo do tej pory jedynymi wyborami wspominanymi ze szczególną refleksją były te, po których Joanna Szczepkowska ogłosiła z ekranu telewizyjnego, że 4 czerwca 1989 roku skończył się w Polsce komunizm. W sumie nie do końca wiadomo, czy nie była to informacja nieco przedwcześnie i ze zbytnim optymizmem ogłoszona, ale tak właśnie to wtedy postrzegano, bo zmiana była jednak ogromna i bezdyskusyjna, i nic dziwnego, że data stała się historycznie istotna.
W niedzielę 20 października w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Łaskarzewie odbyły się obchody 40 rocznicy męczeńskiej śmierci bł. ks. Jerzego Popiełuszki.
W uroczystościach licznie wzięli udział parafianie, poczty sztandarowe, orkiestra dęta, młodzież, strażacy, harcerze oraz przedstawiciele różnych środowisk. Były one świadectwem głębokiej pamięci o kapłanie, który stał się symbolem walki o prawdę i sprawiedliwość. - Dziś znów nad naszą ojczyzną pojawia się mrok, bo ludzie niegodziwi i o twarzach bezczelnych próbują nam zabrać i zniszczyć marzenia o wielkiej, pięknej ojczyźnie.
Chcemy, aby przemówiła dziś do nas nadzieja - mówił ks. Jakub Kozak podczas Eucharystii, jaką we wtorek 15 października - w Dniu Dziecka Utraconego - sprawowano w siedleckiej katedrze.
Tego dnia zgromadzeni w świątyni modlili się w intencji rodziców, którym nie dane było się spotkać ze swoimi pociechami, jak też nienarodzonych czy przedwcześnie zmarłych dzieci. - Gromadzimy się w dniu szczególnym, Dniu Dziecka Utraconego - mówił na początku Eucharystii ks. prałat Tomasz Czarnocki. - To bolesne doświadczenia dla rodziców, bliskich, dla wspólnoty. Chcemy je wszystkie oddawać Panu Bogu.
Budowa autostrady A2 do wschodniej granicy kraju, choć oczekiwana przez większość mieszkańców, niektórym przysparza problemów. I to dużych.
Spotkania, jakie gmina organizuje, by mieszkańcy mogli porozmawiać na temat przebiegu inwestycji, wywłaszczeń gruntów i budynków czy wypłat odszkodowań, odsłaniają skalę problemu. Podczas ostatniego - październikowego w Ługach Wielkich - mieszkańcy zgłaszali swoje uwagi i obawy przedstawicielom Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w Warszawie. Okazuje się, że wielu rolników, których grunty zostały przejęte pod budowę, wciąż nie otrzymało odszkodowań.
