Naszą ideą było propagowanie postaw patriotycznych, przywiązania do ojczyzny i walki różnymi sposobami z okupantem. Chcąc dotrzeć do młodych ludzi, wybraliśmy bardzo młodzieżową formę przekazu historycznego - tłumaczy Dariusz Stefaniuk, dyrektor Fundacji „Kocham Podlasie”, która zainicjowała powstawanie murali poświęconych żołnierzom wyklętym.

Zapomniani i wymazani przez PRL cisi bohaterowie podziemia niepodległościowego i antykomunistycznego już w wolnej Polsce coraz częściej dają o sobie znać.

Pod datą 24 lipca 1863 r. J.S. Liniewski zapisał (w przypisie podano błędną datę), że po bitwie pod Kaniwolą schroniło się u niego w Lejnie kilku ludzi.

Byli to: kurierka Białopiotrowiczowa, która umknęła przed Rosjanami, Gustaw Jasiński i jego szwagier Podgórski (były oficer rosyjski), którzy uciekli ze sztabu płk Michała Heidenreicha „Kruka”.

Oglądałem niedawno pewną sondę uliczną. Tematem była osoba… diabła. Przemykający trotuarem przechodnie byli nagabywani przez reportera o wiarę w istnienie szatana. Większość odpowiedzi była, delikatnie mówiąc, sceptyczna.

Może jedna lub dwie osoby deklarowały wiarę w istnienie złego ducha. Reszta bardzo wyraźnie deklarowała jasne przekonanie, że diabeł nie istnieje. Jako argument przytaczali wielokrotnie, że nie można wierzyć w postać o nogach zakończonych kopytami, głowie zwieńczonej rogami, która na widłach niesie biedne duszyczki do piekła i pilnuje z ogromną determinacją kotłów z kipiącą smołą.

W wypowiedzianych parę wieków temu słowach „iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają” wyraźnie słychać i dumę z posiadania własnego języka, i pragnienie jego rozwoju. Czy ich autor - Mikołaj Rej z Nagłowic - byłby dumny z dzisiejszej polszczyzny? Czy język polski rozwija się, czy się „zwija”?

Że ewoluuje, to jasne. Miednica, dziewka, maciora - te dawne słowa znajdujemy i w dzisiejszym słowniku, ale zgoła co innego one oznaczają. Inne przestały istnieć, bo nie istnieją nazywane przez nie rzeczy albo postawy.

Gdybym miał pisać swoją duchową biografię, zacząłbym od czasów dzieciństwa i od tego, co w przeżywaniu wiary było niecodzienne, niezwykłe, szczególne, a przez to silniej oddziałujące na wyobraźnię i emocje. Takim czasem wyjątkowym był dawniej Wielki Post i rozpoczynająca go Środa Popielcowa.

Gdy zaczynałem służyć do Mszy św., odprawiana ona była jeszcze po łacinie, więc kandydat na ministranta musiał znać ministranturę, czyli dialogi między kapłanem a ministrantami. Już ten fakt czynił z nas grupę jakby bardziej wtajemniczoną, dysponującą wiedzą niezwykłą na temat świętych obrzędów.

Każdego roku w parafiach organizowane są 40-godzinne nabożeństwa. Wielu z nas z pewnością zadaje sobie pytanie, czym one są i dlaczego należy w nich uczestniczyć. Ich praktyka jest bardzo stara i warto, by przetrwała jak najdłużej.

Nabożeństwo 40-godzinne jest jedną z form kultu eucharystycznego. Polega na nieustannej, trwającej 40 godzin modlitwie przed uroczyście wystawionym Najświętszym Sakramentem. Ks. Łukasz Celiński, wikariusz parafii katedralnej w Siedlcach, podkreśla, że długość tego nabożeństwa nawiązuje do czasu, przez jaki - według tradycji - ciało Zbawiciela pozostawało w grobie.

Grupa Poetycka „Zefirek” działa przy Zespole Placówek Oświatowych nr 3 w Międzyrzecu Podlaskim. W tym roku obchodzi swoje dziesięciolecie. Z tej okazji wydano antologię wierszy i prozy autorstwa młodych pisarzy oraz zorganizowano promujące publikację spotkanie.

Tomik antologii twórczości Literackiej Grupy Poetyckiej „Zefirek” pt. „Wyjmuję z szafy skrzydła... Ikara” zawiera wiersze oraz opowiadania ponad 30 młodych twórców. Teksty pochodzą z lat 2004-2013, a ich tematyka jest bardzo różnorodna.

W Muzeum Diecezjalnym w Siedlcach oficjalnie zainaugurowano obchody Roku El Greca. Jedną z imprez towarzyszących wydarzeniu będzie ekspozycja obrazu „Ekstaza św. Franciszka” w Warszawie oraz Krakowie.

Dzieło El Greca odnaleziono 50 lat temu w Kosowie Lackim. Od dziesięciu lat „Ekstaza św. Franciszka” znajduje się w Muzeum Diecezjalnym w Siedlcach. Obraz zaliczany jest do grona pięciu najcenniejszych dzieł w polskich zbiorach.

Kiedy 18 lutego na ulicach Kijowa Janukowycz rozpętał piekło, nikt nie sądził, że tydzień później za masowe morderstwo cywili będzie ścigany już listem gończym. Po czarnym wtorku nastąpił jednak czarny czwartek.

Były już prezydent to upiorny hipokryta. 20 lutego ogłosił dniem żałoby po ofiarach wtorkowej masakry, a przeciwko ludziom użył w tym dniu snajperów. Powstańcy przetrwali ostrzał sił rządowych. Ukraińcy odnieśli największe zwycięstwo w swojej historii. Ale to dopiero początek drogi.

Ma prawie osiem lat, bystre spojrzenie i uśmiech od ucha do ucha. Jak każdy chłopak kocha hot wheelsy i klocki lego. Pasjonuje się dinozaurami, historią, modelarstwem... Mimo protezy, dzięki której chodzi, uprawia karate. I nigdy się nie skarży. - Operacja, na którą zbieramy pieniądze, byłaby dla Wiktora Wielką szansą. Nie chcemy jej przegapić - motywują rodzice, prosząc o wsparcie.

Gdybym Wiktora spotkała go na ulicy, pomyślałabym, że ma nogę w gipsie. Wrażenie to nasuwa usztywnienie prawej nogi, spowodowane przez protezę. Wyprofilowana jak bucik, podtrzymuje prawą stopę chłopca kilka centymetrów wyżej od miejsca, w którym powinno być kolano.