To nie Oliver Frljić jest naszym prawdziwym problemem. Jest nim podatność na jego prostackie manipulacje - napisała Liliana Sonik na łamach Rzeczypospolitej. Dużo w tym racji. Pozostaje jednak kwestia bluźnierstwa, coraz częstszych prowokacji, agresji wobec sacrum. Ludzie pytają: jak się zachować? Jakie kroki podjąć, aby skutecznie postawić im tamę?

Nie milkną echa skandalu, jaki wynikł po spektaklu Klątwa wystawionym na deskach Teatru Powszechnego. Publicznie został sprofanowany krzyż, znieważono osobę św. Jana Pawła II, flagę Państwa Watykańskiego, nawoływano do nienawiści, zabójstwa. Polacy poczuli się upokorzeni, sponiewierani. Jak zwykle w tego typu sytuacjach pojawili się też zwolennicy tak swoiście rozumianej sztuki, tłumaczący protesty ignorancją i zacofaniem rodaków, którzy nie dorośli do miana światłych Europejczyków.

We wtorek, 21 lutego, w Galerii Na Parterze Miejskiej Biblioteki Publicznej odbył się wernisaż wystawy malarstwa T. Protasia pt. Tęsknota za spokojem.

Spotkanie otworzył dyrektor MBP Jacek Żurawski, który przedstawił artystę. Natomiast wernisaż, który zatytułowano poprowadziła Edyta Pietrzak, kierownik działu regionalnego MBP. Twórczość T. Protasia przybliżył jego przyjaciel Jacek Sankowski. - Talent objawia się w różnych okolicznościach, a niekiedy w najmniej spodziewanym czasie. Niektórzy - jak w biblijnej przypowieści - pomnażają dobro, w które zostali wyposażeni, a inni nigdy nie odkrywają go przed światem - mówił.

Do 26 marca w Muzeum Regionalnym w Siedlcach czynna będzie wystawa prac Macieja Falkiewicza - artysty malarza, pasjonata i hodowcy koni, myśliwego, kolekcjonera i miłośnika tradycji.

Wernisaż wystawy M. Falkiewicza miał miejsce 17 lutego. Witając przybyłych do Muzeum Regionalnego, zastępca dyrektora placówki Sławomir Kordaczuk krótko scharakteryzował artystę, którego płótna wielokrotnie gościły w siedleckim muzeum - zwykle na ekspozycjach zbiorowych. Tym razem tworzą one wystawę autorską. Składa się na nią 120 prac. Jej kuratorem jest Halina Budziszewska.

Już po raz trzeci Caritas Diecezji Siedleckiej bierze udział w międzynarodowej kampanii dobroczynnej pn. Kilometry Dobra. Zainaugurowana 1 marca akcja potrwa do 4 czerwca.

Inicjatywa polega na zbiórce pieniędzy na różne cele, wybrane przez włączające się w nią organizacje partnerskie. W diecezji siedleckiej zgromadzone środki zostaną przeznaczone na leczenie i rehabilitację chorych dzieci. Caritas z tej okazji przeprowadza specjalny konkurs dla szkół z atrakcyjnymi nagrodami. Kilometry Dobra to stworzona w Polsce międzynarodowa kampania dobroczynna - jedyna, w której mogą wziąć udział organizacje z całego świata.

W tym roku mija 100 rocznica objawień fatimskich. Maryja, objawiająca się pod koniec I wojny światowej w bliżej nieznanej nikomu wiosce w Portugalii, przekazała wizjonerom - trójce dzieci ważne przesłanie. Było to wezwanie do nawrócenia i pokuty. Powraca ono do nas co roku u progu Wielkiego Postu. Ale właśnie teraz, ze względu na rocznicę objawień i sytuację, w jakiej znajduje się współczesny świat, nabiera ono szczególnego znaczenia.

Wielu z nas, gdy mowa o nawróceniu i pokucie, w duchu lekko się krzywi. Kiedy słyszą, że kiedyś Wielki Post ograniczał się tylko do 40 godzin przed Niedzielą Zmartwychwstania, wzdychają: Jak dobrze byłoby żyć w tamtych czasach!. Wezwanie do pokuty kojarzą z noszeniem włosiennicy, biczowaniem i ciągłym głodzeniem się.

Po dziś dzień na skraju wielu miast i wiosek stoją przydrożne krzyże. Często pochodzą z początku XX w., są i starsze. Upamiętniają ofiary wojny, miały stanowić zaporę dla epidemii, które dziesiątkowały całe miejscowości. Niejednokrotnie znaczyły małe lokalne cmentarzyska, na których składano zmarłych na dżumę, cholerę czy tyfus.

Wielokrotnie na poprzecznej belce świętego znaku umieszczano napis: Ratuj duszę!. Dziś już zarosłe mchem, choć przecież nadal widoczne słowa, miały być przestrogą dla wtedy żyjących ludzi - swoistym memento mori! (pamiętaj, że umrzesz): aby pamiętali, iż życie, choćby najdłuższe, kiedyś się skończy i można będzie zabrać ze sobą tylko trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy.

Nie jest najlepiej używać w felietonach dotyczących codzienności i bieżących wydarzeń słów górnolotnych. Zazwyczaj zakrywają one niejasność stanowiska piszącego albo też świadczyć mogą o niezbyt dokładnym rozeznaniu sytuacji.

Jest jeszcze jedna możliwość, a mianowicie chęć pozyskania odbiorcy frazesowym gęganiem bez podejmowania odpowiedzialności za własne (?) zdanie. Naszpikowanie tekstu quasi-filozoficznymi lub quasi- teologicznymi cytatami być może przypomina połeć boczku dobrze doprawionego czosnkiem, lecz smak ma mdły i powoduje raczej odruch zwrotny. Są jednak i takie momenty w życiu felietonisty, że i przed patosem lub emfazą uciec nie potrafi.

Jesienią 1904 r. jeszcze sporadycznie rozpoczęła się na Podlasiu tzw. akcja gminna. Polegała ona na tym, że na zebraniach gminnych oficjalnie zaczęto żądać wprowadzenia języka polskiego oraz polskich urzędników samorządowych. Wielką pomocą w rozbudzaniu świadomości narodowej ludności wiejskiej było pismo pt. Polak kolportowane nielegalnie z Galicji.

Józef Milik z Seroczyna k. Sokołowa Podlaskiego wspominał: Jako kolporter czytałem Polaka i inne pisemka tajne. Kolporterem byłem od roku mniej więcej 1903 (…). Kolportaż Polaka i innych pism nielegalnych w całej najbliższej okolicy był zorganizowany bardzo dobrze. Nie było wioski, osiedla i zakątku, gdzie by nie docierały pisma i ulotki.

Co jakiś czas odrywają się od rzeczywistości, by przenieść się w czasie. Za cel postawili sobie popularyzację historii. To z ich inicjatywy powstało muzeum pałacowe w Kocku. - Niestety, bez pomocy finansowej placówka, która posiada trzy tysiące eksponatów z różnych okresów dziejów Rzeczpospolitej Polskiej, wkrótce przestanie istnieć - mówi ze smutkiem Kamil Zydlewski ze Stowarzyszenia 8 Pułku Piechoty Legionów.

Wszystko zaczęło się w 2006 r. od powstania grupy rekonstrukcji historycznej odwołującej się w swej nazwie do oddziału piechoty Polskiej Siły Zbrojnej, a następnie Wojska Polskiego II RP. Oddział brał m.in. udział w wojnie bolszewickiej 1920 r., a w latach 1925- 1939 stacjonował w Lublinie.

Działająca przy terespolskiej parafii pw. Trójcy Świętej wspólnota Nazarejczyk świętuje pierwsze urodziny. Jej członkowie podkreślają, że przynależność do niej pokazała im, że naprawdę mogą obcować z Bogiem, a wspólne wołanie np. o pomoc ma większą moc niż w pojedynkę.

Papież Benedykt XVI powiedział, że Kościół przyszłości będzie Kościołem małych wspólnot i te w diecezji siedleckiej rosną jak grzyby po deszczu. Dla świadomego swojej wiary katolika bycie członkiem bezimiennej struktury parafialnej przestało być wystarczające. Same grupy modlitewne to także za mało - wierni potrzebują jedności doświadczenia, prawdziwych, bliskich relacji i wspólnego przeżywania wiary tak, by jedni zapalali się od drugich.