Siostra Hilaria od najsłodszej Miłości
Emilia Główczyńska urodziła się 9 maja 1887 r. w Świerszczowie (archidiecezja lubelska). Została ochrzczona 16 maja w parafii św. Stanisława BM w Wereszczynie (diecezja siedlecka). 6 stycznia 1912 r. wstąpiła do Zgromadzenia Małych Sióstr Niepokalanego Serca Maryi. Nowicjat - od 14 stycznia 1914 r. - odbywała w Nowym Mieście n. Pilicą i otrzymała imię s. Hilaria od Imienia Jezus. Pracowała jako pielęgniarka w częstochowskich szpitalach, służyła też siostrom w domach zgromadzenia. Śluby wieczyste złożyła 5 listopada 1924 r. W 1933 r. została administratorką domu i internatu dla dziewcząt przy ul. Piwnej 43 w Warszawie. W niedzielę 17 września 1939 r. Niemcy przez cały dzień bombardowali Warszawę, a szczególnie Stare Miasto.
Siostry udały się do kościoła jezuitów na Mszę św., ale musiały się schronić w podziemiach świątyni. S. Hilaria wydostała się i pobiegła, by ratować Najświętszy Sakrament w domowej kaplicy. Przy tabernakulum została ciężko ranna od pocisku. Konającą zabrano do punktu sanitarnego. Nie udało się zlokalizować miejsca jej pochówku.
Gotowa do ofiary
Od najmłodszych lat s. Hilaria żyła blisko Pana Boga. Stąd też wypływało jej powołanie zakonne: „Przyszłam [do zgromadzenia] po to, aby lepiej służyć najsłodszemu Jezusowi, więcej miłować, a szczególnie cierpieć, odpłacać się miłością za miłość, cierpieniem za cierpienie…”. Szczególną modlitwą obejmowała grzeszników, stąd 9 sierpnia 1928 r. złożyła siebie w ofierze Bogu: „Dziś w Obliczu Twoim, w połączeniu z zasługami Twoimi, robię umowę, składam w najsłodszym Sercu Twoim, racz najsłodszy Jezu zachować. Oddaję Ci się bez żadnych zastrzeżeń, czyń ze mną, co Ci się podoba… (…). ...
LI