Skalpel? Boży!
Odmawianie sobie słodyczy może być dla wielu z nas wielkim cierpieniem. Jednak weryfikacją postu jest zawsze poziom uwolnienia od uzależnień. Jeżeli wracam stale do przejadania się i ciągle stosuję drakońskie diety, to mój post jest prawdopodobnie improwizacją. Ten prawdziwy - boli, wszczepiając na nowo w nasze życie cnotę umiarkowania. Dlatego cotygodniowa praktyka postu jest lepsza niż nawet 40 dni wyrzeczeń raz w roku. Warto jednak podkreślić, iż dla kogoś wielkim poświęceniem może być rezygnacja z ulubionej kawy, słodyczy lub internetu. Współczesny post stał się pewną karykaturą, kolejną dietą. Tymczasem bar sałatkowy nie uzdrowi Kościoła. Post musi być blisko ziarna, blisko chleba i wody.
Skąd pomysł na książkę „Boży skalpel”?
W moim przypadku post stał się jak Boża chirurgia. Przyjąłem z wiarą obietnicę, całkowicie oddając się Mu jako lekarzowi, że tylko On może dokonać realnych cięć w moim życiu, a zwłaszcza wewnętrznej pychy i pożądliwości. Uświadomiłem sobie wiele wad, które rujnowały moje życie rodzinne, osobiste i zawodowe. Nie mogłem sobie z tym poradzić. Dopiero jak post konkretnie mnie zabolał i otworzyłem się na Bożą wolę, zaczęła się operacja na moim otwartym sercu. Zobaczyłem, iż prawdziwie pościć, to poszukiwać miłości i współczucia. Post to także droga do tego, aby być sobą i uwalniać się od przesadnego perfekcjonizmu. To bycie dla innych lustrem Bożego miłosierdzia, które jest sensem człowieczeństwa, a nie skupianie się wyłącznie na swoim „ja”. To ostatecznie wręcz jałmużna z samego siebie i swojego czasu, o czym dowiedziałem się od proroka Izajasza w 58 rozdziale Starego Testamentu. W jego słowach jest właśnie obietnica uzdrowienia, ale na Bożych zasadach. Przyjąłem to i zainstalowałem w życiu. Post, który leczy, czasem musi nas konkretnie zaboleć, bowiem zamiana w piątek schabowego na łososia nic w moim życiu nie zmieniła. Dlatego prawdziwy post to Boży skalpel!
Pisze Pan: „Z roku na rok ubywa nam postu w poście”. ...
MD