Po rozum do Jakuba

Na razie nie wiem, po co idę. Może by zrozumieć coś wielkiego? A może po prostu znaleźć radość w zwykłych czynnościach, pobyć z Bogiem, poznać siebie i ludzi? - zastanawia się Piotr Żuk z Kaliłowa, który 8 lipca wyruszył na Szlak Jakubowy.

Ci, którzy go przeszli, twierdzą, że choć nie każdy wybiera się w tę drogę z jasno sprecyzowanym celem, to nikogo nie pozostawia ona obojętnym, a życie po Camino już nigdy nie smakuje tak samo. Historia Drogi św. Jakuba sięga IX w. Pierwszym pielgrzymem, który wybrał ten szlak, by dotrzeć do grobu apostoła, był francuski biskup. Obecnie Santiago jest uznawane za trzecie najważniejsze miejsce chrześcijańskiego pielgrzymowania. Zaraz po Jerozolimie i Rzymie. W ostatnich latach pielgrzymowanie do Santiago de Compostela przeżywa swój renesans. Niezależnie od statystyk, większość ludzi ruszających na Camino poszukuje odpowiedzi na nurtujące ich pytania lub zmaga się z samym sobą i niesionym bagażem życiowym. Jedni chcą spotkać Boga, pogłębić swoją wiarę, inni - zagubieni i sfrustrowani - mierzą się z przeciwnościami losu, bo np. zboczyli z właściwiej ścieżki. Dlatego podążają za strzałkami. Żółtymi strzałkami, które prowadzą do grobu św. Jakuba. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Na razie nie wiem, po co idę. Może by zrozumieć coś wielkiego? A może po prostu znaleźć radość w zwykłych czynnościach, pobyć z Bogiem, poznać siebie i ludzi? - zastanawia się Piotr Żuk z Kaliłowa, który 8 lipca wyruszył na Szlak Jakubowy. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Chleba naszego powszedniego…

Jak wiele obszarów naszego życia, także ten zawłaszczyła władza czy polityka. Tradycyjne dożynki miały zupełnie inny charakter. Przede wszystkim świętowano je prawie wyłącznie w dworach ziemiańskich. Dziś organizują je gminy, powiaty. Jak więc wyglądały dawniej?

- Dożynki wywodzą się z odległej tradycji pańszczyźnianej - tłumaczy Halina Stachyra, edukator oraz autorka scenariuszy zajęć edukacyjnych w Muzeum Wsi Lubelskiej. - W tamtych czasach zrodził się zwyczaj ofiarowania panu przez pracujących na jego polu chłopów wieńca dożynkowego w czasie zabawy na zakończenie żniw - precyzuje. Jak zauważa, dożynki, zwane też okrężnem, wieniec, były uroczyście obchodzone po dworach ziemiańskich. - Należą do charakterystycznych i najpiękniejszych obrzędów rolniczych - podkreśla, dodając, że dziś są zabytkiem obyczajowym. Opisując tradycyjne dożynki dworskie, należy wymienić cztery elementy. Pierwszy to nabożeństwo, podczas którego poświęcony zostaje wianek dożynkowy, następnie zostaje on uroczyście przenoszony w korowodzie dożynkowym do miejsca jego przekazania dziedzicowi. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Jak wiele obszarów naszego życia, także ten zawłaszczyła władza czy polityka. Tradycyjne dożynki miały zupełnie inny charakter. Przede wszystkim świętowano je prawie wyłącznie w dworach ziemiańskich. Dziś organizują je gminy, powiaty. Jak więc wyglądały dawniej? więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Prawdziwie wolni ludzie

Sierpień skłania rodaków do czasowej abstynencji. Ale są pośród nas i tacy, dla których ten miesiąc się nie kończy. Trwa przez cały rok. Przez całe życie.

W zasadzie i wcześniej alkohol gościł w ich domu niezbyt często. Owszem, bywał podawany przy okazji imienin, świąt, niektórych ważnych wydarzeń w gronie rodzeństwa, przyjaciół, rodziny. Za to uroczystości dotyczące dzieci: chrzty, komunie, urodziny Krystyna i Roman Jastrzębscy świętowali zawsze bez alkoholu. Do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka wstąpili w lipcu 1992 r., składając deklarację kandydacką - wtedy trzyletnią, a po rocznej przerwie bezterminową członkowską. Podjęli spoczywające na członkach KWC zobowiązanie, że nie będą pić alkoholu, kupować go, częstować innych, a także będą się modlić w tej intencji i w miarę możliwości brać udział w spotkaniach proponowanych przez miejscową stanicę KWC. - Dla członków KWC alkohol nie jest zakazany w innej postaci: w lekach, cukierkach, podczas liturgii itp. - informuje Roman. I dodaje, że zadaniem członków i kandydatów jest szeroko pojęta ewangelizacja, propagowanie nowej kultury bycia, zabawy bez alkoholu. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Sierpień skłania rodaków do czasowej abstynencji. Ale są pośród nas i tacy, dla których ten miesiąc się nie kończy. Trwa przez cały rok. Przez całe życie. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Serce zmieniające świat

W sierpniu wierni ze wszystkich stron kraju pielgrzymują ku Jasnej Górze, gdzie swój tron ma Królowa Polski - Jasnogórska Pani. Kościół, oprócz Wniebowzięcia NMP i święta Matki Bożej Częstochowskiej, obchodzi jeszcze jedno, trochę zapomniane wspomnienie - Najświętszej Maryi Panny Królowej, które przypada 22 sierpnia.

Zostało ono wprowadzone przez papieża Piusa XII encykliką „Ad Caeli Reginam” (Do Królowej niebios) wydaną 11 października 1954 r., w 100 rocznicę ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi. Czytamy: „Po długiej tedy i dojrzałej rozwadze, mając to mocne przeświadczenie, że wielkie korzyści wynikną dla Kościoła (...) naszą apostolską władzą wyznaczamy i ustanawiamy święto Maryi Królowej, które cały świat winien obchodzić corocznie”. Już w czasie Soboru Watykańskiego I w 1869 r. biskupi francuscy i hiszpańscy prosili o to święto. Pierwszy Kongres Krajowy Maryjny we Francji w Lyonie (1900 r.) wniosek ten ponowił. Uczyniły to również międzynarodowe kongresy maryjne we Fryburgu (1902 r.) i w Einsiedeln (1904 r.). Początkowo wspomnienie Maryi Królowej obchodzone było 31 maja, lecz w wyniku posoborowej reformy kalendarza liturgicznego przesunięto je na oktawę uroczystości Wniebowzięcia Maryi - 22 sierpnia. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

W sierpniu wierni ze wszystkich stron kraju pielgrzymują ku Jasnej Górze, gdzie swój tron ma Królowa Polski - Jasnogórska Pani. Kościół, oprócz Wniebowzięcia NMP i święta Matki Bożej Częstochowskiej, obchodzi jeszcze jedno, trochę zapomniane wspomnienie - Najświętszej Maryi Panny Królowej, które przypada 22 sierpnia. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Nie liczy się intensywność krzyku

Rozmowa z dr. hab. Mieczysławem Rybą, profesorem nadzwyczajnym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, historykiem, politologiem

Mamy do czynienia z pewnym rodzajem rewolucji. Owszem, mówiło się, że „okrągły stół” to przemiany, ale nie był rewolucją, tylko w istocie dogadaniem się. Tymczasem nagle w pewnym sektorze niezwykle istotnej, kluczowej władzy, jaką jest władza sądownicza, dochodzi do zmian. Pojawia się histeryczny opór, idący tak daleko, że wszystko rzuca się na szalę, nawet anarchizację życia państwowego, żeby tylko utrzymać się przy władzy. Opozycja mówi o łamaniu konstytucji... Tymczasem orzeczenie Sądu Najwyższego o zawieszeniu ustawy o SN w istocie jest całkowicie sprzeczne z konstytucją. Wiesza się transparenty z napisem „konstytucja” i działa się przeciw niej. Żyjemy w oparach absurdu. Nie chodzi o żadną konstytucję, tu chodzi po prostu o władzę w sądach: kto będzie ją sprawował, jaki czynnik polityczny, a zwłaszcza ideologiczny. W związku z tym, że nigdy nikt nie ruszył tego układu, pojawia się histeryczna reakcja. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Rozmowa z dr. hab. Mieczysławem Rybą, profesorem nadzwyczajnym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, historykiem, politologiem więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Przekleństwa do ucha

Jedną z intuicji malarskich, dość często powielanych w rozlicznych przedstawieniach, jest ukazywanie szatana kuszącego pierwszych rodziców w raju jako istotę nie rozmawiającą twarzą w twarz, ale szepczącą do ucha swoje kłamstwa.

Być może jest to przeświadczenie, iż zły duch za podstawową cechę swojego istnienia uznał strach. Nie umie stanąć twarzą w twarz i podjąć dyskusji, lecz kłamstwa może jedynie podszeptywać. To, co stanowić ma istotę jego istnienia, stanowi również i sposób działania. Diabeł nie umie po prostu inaczej działać. Istoty ludzkie, obdarzone przez Boga darem rozumu, winny to umieć rozpoznać. Niestety, z powodów cokolwiek związanych z inną sferą, aniżeli rozumowa, ludzie po prostu nie chcą tego działania dostrzec, ocenić i przed nim się chronić. Łechtanie ucha pochlebstwem jest nie tylko działaniem szatańskim, ale i poszukiwanym przez człowieka. W tym jednym człowiek jakoś spotyka się z szatanem. W strachu przed prawdą. W święto Przemienienia Pańskiego minęło 25 lat od publikacji encykliki św. Jana Pawła II „Veritatis splendor”. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Jedną z intuicji malarskich, dość często powielanych w rozlicznych przedstawieniach, jest ukazywanie szatana kuszącego pierwszych rodziców w raju jako istotę nie rozmawiającą twarzą w twarz, ale szepczącą do ucha swoje kłamstwa. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

O schodzeniu

Oj porobiło się przez te anomalie klimatyczne. Część autorytetów medialnych, dzielnie walczących o praworządność w naszym upalnym kraju, właśnie postanowiła zejść do podziemia! Nie, nie dlatego, że tu na powierzchni od tygodni żar leje się z nieba i żyje się naprawdę ciężko. Ich przeraża dalsza wizja życia w kraju pod wodzą naczelnika dobrej zmiany i jego wierchuszki.

„No i... po ptakach. Demokratyczny sen skończył się, pora wracać do realu” - napisała w internetach prof. Magdalena Środa. Nie pamiętam, czy zrobiła to w upalną środę, czy może była to już o wiele gorętsza sobota, ale zabrzmiało złowieszczo. - Trzeba organizować podziemie: infrastrukturę, wydawnictwa, uniwersytety (nauczanie początkowe też), trzeba zorganizować system adwokatów, którzy będą bezpłatnie wspierać tych, którzy pójdą siedzieć i system mieszkań dla tych, którzy się ukrywają, trzeba nauczyć się z powrotem robić i rozrzucać ulotki, trzeba komunikować poza systemem... - nawoływała dyżurna feministka kraju. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Oj porobiło się przez te anomalie klimatyczne. Część autorytetów medialnych, dzielnie walczących o praworządność w naszym upalnym kraju, właśnie postanowiła zejść do podziemia! Nie, nie dlatego, że tu na powierzchni od tygodni żar leje się z nieba i żyje się naprawdę ciężko. Ich przeraża dalsza wizja życia w kraju pod wodzą naczelnika dobrej zmiany i jego wierchuszki. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

W służbie Bogu i ludziom

W pamięci wiernych zapisał się jako wzór kapłana i patrioty. Jego imię do dziś nosi też jedna z ulic w Kąkolewnicy. W przededniu setnej rocznicy powołania parafii pw. św. Filipa Neri przypominamy nietuzinkową postać wiernego sługi Kościoła i ojczyzny - ks. Aleksandra Kornilaka.

Urodził się 24 stycznia 1897 r. w rodzinie unickiej. Święcenia kapłańskie przyjął w 1919 r. Przed wybuchem wojny ks. A. Kornilak pełnił funkcję proboszcza w Konstantynowie, zaś z chwilą rozpoczęcia działań wojennych - jako kapelan 78 pułku piechoty - uczestniczył w obronie Warszawy aż do jej kapitulacji. Po uniknięciu niewoli niemieckiej przybył na Podlasie. Po ponownym objęciu parafii w Konstantynowie ks. Aleksander nawiązał kontakt z ówczesnym komendantem Rejonu II Związku Walki Zbrojnej por. Jerzym Mikołajem Ratejukiem (ps. Mikuś). Angażując się w działalność konspiracyjną ZWZ, a następnie Armii Krajowej pełnił funkcję kapelana rejonu w obwodzie bialskim. W sierpniu 1944 r., po zajęciu Podlasia przez Armię Czerwoną, miał wygłosić patriotyczne kazanie podczas Mszy św. z udziałem zarówno parafian, jak i partyzantów. Aresztowany w październiku przez NKWD został przewieziony do więzienia w Białej Podlaskiej, a następnie do obozu przejściowego w Sokołowie Podlaskim. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

W pamięci wiernych zapisał się jako wzór kapłana i patrioty. Jego imię do dziś nosi też jedna z ulic w Kąkolewnicy. W przededniu setnej rocznicy powołania parafii pw. św. Filipa Neri przypominamy nietuzinkową postać wiernego sługi Kościoła i ojczyzny - ks. Aleksandra Kornilaka. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Wyprawa niemiecka na Drelów 19 listopada 1918 r.

Wtorek 19 listopada wpisał się w pamięć mieszkańców Międzyrzeca trzema wydarzeniami. Dotąd przez dwa dni ponownie okupujący miasto Niemcy byli skoszarowani obok stacji kolejowej, a w mieście wystawiali tylko uzbrojone posterunki.

Tego dnia wkroczyli na Piszczankę (dzisiaj ul. Piłsudskiego) i rozpoczęli bezprzykładny rabunek. Wcześniej nie odważali się tam pokazywać w obawie, iż mieszkańcy posiadają broń i mogą ich zaatakować. Teraz pokazali, na co ich stać. Zabierali mieszczanom rolnikom wszelkie pieniądze - ruble i marki, złoto i srebro - inwentarz żywy: krowy cielęta, świnie, ubrania, buty, zegarki; słowem wszystko, co przedstawiało jakąś wartość. Drugim „chwalebnym” czynem okupantów tego dnia był prowizoryczny niechrześcijański pochówek poległych i zamordowanych. Obawiając się wybuchu epidemii, Niemcy zezwolili wreszcie na urągający cywilizowanym normom „pogrzeb” poległych peowiaków, których zmasakrowane ciała leżały obok spalonego pałacu lub wewnątrz niego. Do tego celu użyli jednego z ocalałych obrońców - żołnierza z oddziału Zowczaka, pochodzącego ze Stężycy peowiaka Antoniego Komosę. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Wtorek 19 listopada wpisał się w pamięć mieszkańców Międzyrzeca trzema wydarzeniami. Dotąd przez dwa dni ponownie okupujący miasto Niemcy byli skoszarowani obok stacji kolejowej, a w mieście wystawiali tylko uzbrojone posterunki. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Historia piękna i budująca

2 sierpnia parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Milanowie obchodziła odpust z racji święta Matki Bożej Anielskiej - Porcjunkuli. Tego dnia miały miejsce również obchody rocznicy 90 lat istnienia parafii.

Główne uroczystości odbyły się o 17.00. Mszy św. odpustowej przewodniczył bp Kazimierz Gurda. W wygłoszonej homilii ksiądz biskup m.in. nawiązał do początków istnienia parafii, zachęcając do kontynuowania tradycji. Zwrócił również uwagę na mocno zakorzeniony w parafii kult Maryi, przybliżył też historię odpustu Porcjunkuli. Po Mszy św. wszyscy przybyli wzięli udział w procesji wokół kościoła. Na zakończenie pasterz diecezji udzielił zgromadzonym błogosławieństwa. Przygotowania do świętowanie parafianie milanowscy rozpoczęli już 31 lipca, włączając się w 40-godzinne nabożeństwo; uczestniczyli również w Mszy św. i wieczorze wspomnień. W środę 1 sierpnia uczestniczyli m.in. w procesji na cmentarz grzebalny, gdzie modlili się za zmarłych ze swoich rodzin i tych, którzy przez lata tworzyli parafię milanowską. Licznie stawili się również na odpustowej sumie. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

2 sierpnia parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Milanowie obchodziła odpust z racji święta Matki Bożej Anielskiej - Porcjunkuli. Tego dnia miały miejsce również obchody rocznicy 90 lat istnienia parafii. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Niezwykły obraz

Trwa remont zabytkowego zespołu obiektów parafii pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Hannie. W trakcie przygotowania do prac odkryto niezwykłą historię obrazu z ołtarza głównego.

W 1950 r. w obecności dwóch świadków ksiądz zdejmuje z obrazu srebrną koszulkę przykrywającą Matkę Bożą i Dzieciątko Jezus. Spod koszulki wypada kartka, na której widnieje napis: „Obraz ten został odnowiony w 1850 r.”. Kartka zaginęła, ale żyją świadkowie: organista i kobieta posługująca wówczas na plebanii. Wiadomo, że między 1850 r. a okresem powstania styczniowego obraz zmienił właściciela. Najprawdopodobniej został skradziony - ze względu na srebrną koszulkę i wykonane ze złota korony Jezusa i Maryi. Właścicielami ikony stają się flisacy, którzy w tym czasie spławiali drewno Bugiem z Ukrainy do Gdańska. Przypłynęli do miejscowości Kuzawka, gdzie znajdowała się przystań. Zeszli na ląd i udali się do wioski po żywność na dalszą drogę. Przyszli do domu Marka Pietruczyka, właściciela garbarni, który ich ugościł. W podzięce za chleb flisacy dali mu obraz - ikonę Matki Bożej Poczajowskiej. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Trwa remont zabytkowego zespołu obiektów parafii pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Hannie. W trakcie przygotowania do prac odkryto niezwykłą historię obrazu z ołtarza głównego. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Centrum przesiadkowe od września

Dobiegają końca prace przy budowie centrum przesiadkowego. Oddanie inwestycji do użytku zaplanowano na 2 września, w czasie trwania Dni Siedlec.

Centrum przesiadkowe zlokalizowano na terenach miejskich, które w przeszłości należały do kolei, w obrębie ulic: Składowej, Orlicz- Dreszera i Partyzantów. Centrum przesiadkowe to przede wszystkim dwupoziomowy parking na 300 miejsc postojowych (po 150 na parterze i górnym poziomie), z którego będą mogły skorzystać osoby codziennie dojeżdżające do pracy w Warszawie. Tuż obok parkingu, w obszarze centrum, znajdzie się 18 zadaszonych wiat przystankowych do obsługi komunikacji miejskiej i regionalnej. Poza tymi dwoma obiektami powstaje także budynek obsługi technicznej, w którym znajdą się sanitariaty i pomieszczenia gospodarcze. Na terenie centrum zostanie zainstalowana dynamiczna informacja przystankowa komunikacji miejskiej: pięć sporych rozmiarów tablic zamontowanych na słupach plus dziewięć tablic mobilnych w centrum miasta, które będą wyświetlać czas pozostały do odjazdu danej linii autobusowej. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Dobiegają końca prace przy budowie centrum przesiadkowego. Oddanie inwestycji do użytku zaplanowano na 2 września, w czasie trwania Dni Siedlec. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Jak dobrzy sąsiedzi

Po raz dziewiąty pontonowy most połączył polską miejscowość Zbereże i ukraińską wieś Adamczuki. Od 9 do 12 sierpnia - dzięki staraniom władz samorządowych - Polacy i Ukraińcy mogli się spotkać po obu stronach rzeki Bug.

Od 2010 r., kiedy pojawiła się idea Europejskich Dni Dobrosąsiedztwa, z przeprawy przez tymczasowe przejście graniczne skorzystało 226 tys. osób. - Już dziewiąty rok samorząd Woli Uhruskiej i powiatu włodawskiego przeznacza środki finansowe na budowę mostu pontonowego - przypomniał starosta włodawski Andrzej Romańczuk podczas uroczystego otwarcia mostu, zaznaczając brak woli władz państwowych do budowy stałego przejścia przez rzekę Bug. Na tymczasowej przeprawie samorządy zyskują głównie w kontekście turystycznym. Kwestia ta została podjęta podczas konferencji z udziałem przedstawicieli władz samorządowych strony polskiej i ukraińskiej. Spotkanie tradycyjnie zorganizowano w starostwie powiatowym we Włodawie. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Po raz dziewiąty pontonowy most połączył polską miejscowość Zbereże i ukraińską wieś Adamczuki. Od 9 do 12 sierpnia - dzięki staraniom władz samorządowych - Polacy i Ukraińcy mogli się spotkać po obu stronach rzeki Bug. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Sztuka w ogniu

Łączy w sobie taniec, muzykę i teatr uliczny. A wszystko zaczęło się od… ognia - to od dziesięciu lat znak rozpoznawczy ulicznego Teatru Ognia Antidotum.

W skład grupy wchodzą osoby w różnym wieku: od gimnazjalistów po studentów. Specjalizują się w chodzeniu na szczudłach, żonglerce ogniowej i ledowej (z użyciem m.in. poi, wachlarzy, kija, hula-hop), a także w autorskich spektaklach teatralnych z wykorzystaniem mowy ciała, światła i cienia. Założycielką i instruktorką działającego przy Bialskim Centrum Kultury im. B Kaczyńskiego teatru jest Sylwia Zdunkiewicz. - Skąd wziął się pomysł? Zajmowałam się ogniem w warszawskiej grupie teatralnej. Po prostu bardzo mi się to podoba, bo łączy w sobie taniec, muzykę i teatr uliczny - przyznaje założycielka. Nazwa teatru też została wymyślona przez nią - jako odpowiedź na nudę, czyli antidotum. Początki działania grupy okazały się trudne. Artyści sami przygotowywali przyrządy do ćwiczeń. - Było tylko to, co ja miałam. Później robiliśmy sprzęt z łańcuchów i szmat. Teraz już wygląda to dużo lepiej. Dyrekcja widzi nasze potrzeby. Od czasu do czasu możemy zakupić coś nowego - podkreśla pani Sylwia. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Łączy w sobie taniec, muzykę i teatr uliczny. A wszystko zaczęło się od… ognia - to od dziesięciu lat znak rozpoznawczy ulicznego Teatru Ognia Antidotum. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Przyroda zachwyciła twórców

17 artystów z Polski, Ukrainy i Białorusi malowało i rzeźbiło w Woli Uhruskiej nad Bugiem. Od 6 do 11 sierpnia na tzw. Pompce trwał Plener Plastyczny Kresy'92. Twórcy przyjechali m.in. z Grudziądza, Dąbrowy Tarnowskiej, Ortela Książęcego i Lublina. Tradycyjnie obecni byli malarze i rzeźbiarze z Białorusi i Ukrainy.

Priorytetem tegorocznej edycji, jak wyjaśnia komisarz pleneru Igor Korczyński, było wykonanie rzeźb tajemnic bolesnych Różańca. - Kontynuowanie tego tematu jest możliwe dzięki dużemu wsparciu proboszcza parafii Ducha Świętego ks. Józefa Kuzawińskiego - mówi I. Korczyński. - Płaskorzeźby wykonywało pięciu twórców: J. Woliński, N. Kornacki, R. Jankowski, S. Stroński i ja. Myślę, że w sposób wymowny ukazaliśmy boleść Chrystusa, Jego mękę i śmierć na krzyżu. Prace zostaną ustawione w obrębie ulic przy kościele. Ludzie na co dzień będą mieli możliwość zatrzymania się nad pasją Jezusa, medytacji i modlitwy. Przy świątyni stoją już, jako plon poprzednich edycji pleneru, płaskorzeźby tajemnic radosnych i chwalebnych - opowiada komisarz. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

17 artystów z Polski, Ukrainy i Białorusi malowało i rzeźbiło w Woli Uhruskiej nad Bugiem. Od 6 do 11 sierpnia na tzw. Pompce trwał Plener Plastyczny Kresy'92. Twórcy przyjechali m.in. z Grudziądza, Dąbrowy Tarnowskiej, Ortela Książęcego i Lublina. Tradycyjnie obecni byli malarze i rzeźbiarze z Białorusi i Ukrainy. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Cichy zabójca, czyli... stres

Nieprzypadkowo mówi się o nim jako chorobie cywilizacyjnej XXI w. Specjaliści od zdrowia psychicznego alarmują, iż długotrwały i intensywny stres ma destrukcyjny wpływ na zdrowie i funkcjonowanie człowieka. Czy można go uniknąć?

Wyniki badań epidemiologicznych prowadzonych przez Światową Organizację Zdrowia nie pozostawiają wątpliwości: szybkie tempo życia oraz towarzyszący zachodzącym zmianom stres zwiększają prawdopodobieństwo zachorowania na choroby nowotworowe i układu krążenia. - Postęp cywilizacyjny sprawił wprawdzie, że żyjemy dłużej i wygodniej, jednak srodze za to płacimy - Krzysztof, pracownik korporacji, jako rachunek za pozorną wygodę współczesności wskazuje poczucie osamotnienia i przygnębienie. Wspomina też o skali stresu opracowanej przez dwóch psychiatrów: Thomasa Holmesa i Richarda Rahe’a, w myśl której wydarzeniami w życiu mającymi najbardziej destrukcyjny wpływ na ludzką psychikę są m.in.: śmierć małżonka, rozwód i separacja, pobyt w więzieniu, choroba czy zwolnienie z pracy. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Nieprzypadkowo mówi się o nim jako chorobie cywilizacyjnej XXI w. Specjaliści od zdrowia psychicznego alarmują, iż długotrwały i intensywny stres ma destrukcyjny wpływ na zdrowie i funkcjonowanie człowieka. Czy można go uniknąć? więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Święto w stolicy polskich ryb

Karpie, sumy, szczupaki i inne specjały przyrządzane na różne sposoby rywalizowały o gusta smakoszy regionalnych potraw. Na terenie kompleksu Wyspa Wisła w Stężycy odbył się festiwal „W krainie lubelskich ryb”.

Plenerową imprezę zorganizował już po raz drugi Urząd Marszałkowski Województwa Lubelskiego. Do wspólnego przedsięwzięcia przyłączyły się lokalne samorządy: Starostwo Powiatowe w Rykach i Urząd Gminy w Stężycy. O dodatkowe atrakcje zadbali: Towarzystwo Przyjaciół Stężycy, Polski Związek Wędkarski Okręg Lublin, Gospodarstwo Rybackie „Bełżec” oraz lokalne grupy rybackie. Do wzięcia udziału w kulinarnym wydarzeniu nie trzeba było nikogo namawiać. O jego popularności świadczyły tłumy odwiedzających. Wiele osób przypatrywało się gotującym „pod chmurką” kucharzom. W tej nietypowej roli wystąpił nawet przedstawiciel współorganizatora - wicemarszałek województwa lubelskiego Grzegorz Kapusta. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Karpie, sumy, szczupaki i inne specjały przyrządzane na różne sposoby rywalizowały o gusta smakoszy regionalnych potraw. Na terenie kompleksu Wyspa Wisła w Stężycy odbył się festiwal „W krainie lubelskich ryb”. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS