31 sierpnia w sanktuarium Matki Bożej Leśniańskiej odbyła się Diecezjalna Pielgrzymka Kół Żywego Różańca. W uroczystościach wzięło udział kilka tysięcy osób.

Spotkanie zainaugurowała Msza św. pod przewodnictwem biskupa siedleckiego Kazimierza Gurdy. Ordynariusz na początku homilii podkreślił, że do KŻR w naszej diecezji należy ponad 50 tysięcy czcicieli Różańca św. Dziękował Bogu za nowe koła, w szczególny sposób za te, które są tworzone przez rodziców pragnących modlić się na różańcu za swoje dzieci. - Należymy do wielkiej rodziny różańcowej. Maryja w swoich objawieniach mówi, że Różaniec ma ogromną siłę w zachowaniu wiary w Jezusa, w trwaniu przy dobru, prawdzie i pięknie, których źródłem jest Bóg. W Różańcu widzimy też moc w walce ze złem, z grzechem i kłamstwem, których źródłem jest szatan. W naszych czasach obserwujemy ogromną walkę pomiędzy dobrem izłem, Bogiem i szatanem. Nie pozostajemy jednak bez oręża, bo mamy modlitwę różańcową. Tej modlitwie ufano w najtrudniejszych doświadczeniach, w największych zagrożeniach. Nikt nie został zawiedziony. Ci, którzy odmawiali Różaniec, zawsze zostali wysłuchani, obronieni, zachowani od utraty wiary,wolności, zbawienia wiecznego, szczęśliwego życia i nieba - mówił bp K. Gurda.

Dla dalszego rozwoju Ruchu Światło-Życie konieczna jest praca z dziećmi i kontakt z ich rodzicami - zaznacza ks. Marek Andrzejuk, diecezjalny moderator tej wspólnoty.

Ważną częścią formacji młodego pokolenia, które należy do oazy, są wakacyjne rekolekcje. 19 sierpnia w Wisznicach zakończy się Oaza Dzieci Bożych III stopnia. To już trzecia seria rekolekcji, jakie tego lata odbywają się w tej miejscowości. 15-dniowy turnus prowadzi ks. M. Andrzejuk. - Rekolekcje rozpoczęliśmy 3 sierpnia. Tak jak poprzednie grupy, mieszkamy przy szkole podstawowej. W rekolekcjach biorą udział 84 osoby, w tym 16 animatorów. Uczestnikami są dzieci po V kl. SP. Głównym tematem tej oazy jest bycie i funkcjonowanie w szeroko pojętej wspólnocie. Uczymy się, jak żyć w gronie rodziny, w parafii i grupie rówieśniczej. Dodatkowo każdego dnia rozmyślamy nad poszczególnymi prośbami zawartymi w Modlitwie Pańskiej. Uczestnicy rekolekcji pochodzą z terenu całej naszej diecezji - zaznacza diecezjalny moderator RŚŻ.

Bialczanie pamiętali o 75 rocznicy wybuchu powstania warszawskiego. W godzinie „W”, tradycyjnie, zgromadzili się na pl. Wolności pod ścianą straceń.

Punktualnie o 17.00 rozległ się dźwięk syreny, po czym uroczyście podniesiono polską flagę i odśpiewano hymn państwowy. Następnie głos zabrał prezydent miasta Michał Litwiniuk. Najpierw podziękował wszystkim zgromadzonym za obecność. Wyrazy wdzięczności skierował m.in. ku pocztom sztandarowym, harcerzom i zuchom, bractwu kurkowemu, służbom mundurowym, przedstawicielom szkół, spółek miejskich, instytucji samorządowych i administracji rządowej oraz mediom. - Dziękuję za obecność, przez którą pokazujecie, że stanowimy wspólnotę. Świętujemy bolesną prawdę historyczną - 75 rocznicę wybuchu powstania warszawskiego, wielkiego, bohaterskiego i patriotycznego zrywu przeciwko niesprawiedliwości wojny i bucie okupanta. Wybuchło ono z pragnienia wolności i posiadania własnej ojczyzny - mówił włodarz.

22 lipca w kościele Trójcy Świętej w Połoski odbyło się pierwsze spotkanie modlitewne ku czci św. Rity, uznawanej za patronkę w sprawach trudnych i beznadziejnych.

- Ten poniedziałkowy wieczór upłynął nam bardzo uroczyście. Nabożeństwu przewodniczył ks. dr Marek Matusik, wikariusz biskupi ds. życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego. Już na początku spotkania wyraził radość z obecności tak wielu czcicieli św. Rity. W modlitwie uczestniczyli nie tylko nasi parafianie, ale również pielgrzymi z Kodnia, Terespola, Piszczaca, Woskrzenic i Tucznej. Gościlismy też siostry albertynki z Siedlec - s. Wiktorię i s. Dorotę - relacjonuje ks. Leszek Walęciuk, proboszcz parafii w Połoskach. - Pierwszym punktem spotkania była Msza św. z kazaniem. Po Eucharystii modliliśmy się Nowenną do św. Rity, odmówiliśmy litanię ku jej czci i czytaliśmy prośby spisane przez pielgrzymów. W programie nabożeństwa było również poświęcenie róż. Spotkanie rozpoczęliśmy o 18.00. Następne nabożeństwa będą odbywały się cyklicznie, w każdy 22 dzień miesiąca - podkreśla.

7 lipca kilkaset parafian i pielgrzymów przeżywało odpust ku czci nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Kolembrodzka świątynia była wypełniona po brzegi.

Sumie odpustowej przewodniczył i homilię wygłosił ks. kan. Krzysztof Skwierczyński, ojciec duchowny siedleckiego seminarium. Na początku przypomniał, że Kolembrody są jedną ze stu polskich parafii, które noszą wezwanie Nawiedzenia NMP. - Dzisiejsze święto uczy nas, że ludzie, którzy się kochają, powinni się ze sobą spotykać. Ci, których łączy więź miłości, lubią ze sobą przebywać, dążą do tego. Maryja, aby spotkać się z Elżbietą, pokonała długą i niebezpieczną drogę. Popatrzmy na nasze rodziny. Ileż domów przypomina dziś hotel? Dlaczego mamy tyle kryzysów i rozwodów? - pytał ks. K. Skwierczyński

Władze miasta przymierzają się do budowy stadionu. Zapowiedziano, że potrzebna dokumentacja ma być gotowa w ciągu dziewięciu miesięcy.

Prezydent Michał Litwiniuk nie chciał kontynuować projektu zapoczątkowanego przez poprzedniego włodarza Dariusza Stefaniuka. W grudniu zerwał umowę z wykonawcą stadionu. Przez długi czas przyszłość inwestycji stała pod znakiem zapytania. Władze broniły się przed jasnymi deklaracjami. Natomiast kibice i piłkarze klubu miejskiego czekali na konkrety. Zaczęli walczyć o stadion, organizując akcję protestacyjną i tworząc profil na facebooku („Oddajcie stadion dla Podlasia”). 26 czerwca zorganizowano w magistracie „okrągły stół”. Władze zaprosiły do rozmów radnych, kibiców i bialskie środowisko piłkarskie. Na początku spotkania M. Litwiniuk znów podkreślił, „że był zmuszony odstąpić od umowy z niesolidnym wykonawcą, który, będąc nieprzygotowany, podjął się pierwszego i drugiego etapu budowy stadionu”. Zaznaczył, że katowicki inwestor dopuścił się licznych zaniedbań i nie realizował terminowo obowiązków wypływających z umowy, przez co narażał miasto na straty.

„Dla niektórych ludzi Twoje życie może być jedyną Biblią, jaką przeczytają”. To, czy możemy się pod tym podpisać, zależy tylko od nas samych.

Wyrażenie „apostolstwo świeckich” brzmi dość starodawnie, niedzisiejszo, wręcz odstraszająco. Apostołów kojarzymy zazwyczaj z ewangelią i duchowieństwem. „Apostolos” to po grecku wysłannik, człowiek posłany. Jak odnieść ten termin do laikatu? Do czego jesteśmy posłani? Na pewno nie możemy wchodzić w rolę duchownych. Nasze zadania są zupełnie inne. W apostolstwie nie chodzi też o moralizatorstwo, narzucanie swego zdania, „nawracanie” na siłę czy epatowanie wiarą. Tu sprawdza się stare powiedzenie, że słowa uczą, ale tylko przykłady pociągają. - Noszenie medalika lub krzyżyka, udział w Mszy św. nawet podczas urlopu, wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych w piątek, nieuczestniczenie w zabawach w czasie Wielkiego Postu, zachowywanie wierności małżeńskiej czy zgoda na kolejne poczęte życie. To wszystko może być apostolstwem - wylicza ks. Jacek Sereda.

Bialski szpital ukończył poprzedni rok z zyskiem wynoszącym ponad 1,2 mln zł. Dzięki zapowiedziom ministerstwa zdrowia pojawiła się też szansa na zmniejszenie kolejek do niektórych świadczeń.

Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Białej Podlaskiej od lat wyróżnia się na mapie Lubelszczyzny. W grudniu ubiegłego roku został liderem 15 edycji rankingu Bezpieczny Szpital organizowanego przez dziennik „Rzeczpospolita”. Jako jedyna z podległych marszałkowi województwa lubelskiego placówka nie ma żadnego długu. Reszta jest zadłużona na ponad 754 mln zł. - Za poprzedni rok uzyskaliśmy 1,2 mln zł. Taki wynik osiągnęliśmy po wypłaceniu naszym pracownikom rocznej premii z tytułu zysku. Wcześniej wartość wypracowanej sumy była większa o 4,5 mln zł - uściśla Dariusz Oleński, dyrektor szpitala. Karol Tarkowski, dyrektor lubelskiego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia, zaznacza, że bialska placówka funkcjonuje bardzo dobrze w tzw. sieci szpitali.

28 lutego w sali widowiskowej Bialskiego Centrum Kultury odbył się XVII Bal Karnawałowy Osób Niepełnosprawnych. W imprezie wzięło udział ponad 350 osób.

Bal rozpoczął się po 10.00 i trwał aż do 16.00; uczestnicy tradycyjnie już bawili się w rytm przebojów zaproponowanych przez zespół No Problem. Parkiet był wypełniony non stop. Zabawę zainaugurowały pokazy taneczne. Swoje umiejętności zaprezentowali podopieczni bialskiej szkoły tańca Boogie Town. Kolejnym punktem balu był wspólny polonez. Taneczny korowód otwierali kierownik ŚDM Caritas w Białej Podlaskiej Anna Utka oraz prezydent miasta Michał Litwiniuk. - To już 17 edycja tego balu. Dziś gościmy podopiecznych z 20 placówek działających na terenie województwa lubelskiego i mazowieckiego. Ten bal nie może się nie odbyć! Uczestnicy są do niego bardzo przyzwyczajeni. Zanim roześlemy zaproszenia otrzymujemy mnóstwo zapytań o to, czy znów organizujemy bal w tłusty czwartek i czy dana placówka będzie na niego zaproszona. Jak widać, nie wypada nawet, byśmy pominęli tę imprezę. Ona jest naprawdę bardzo ważna, zresztą… jeśli nie my, to kto? - pyta z uśmiechem A. Utka.

Dość często zdarza się nam słyszeć slogan: „Bóg - tak, Kościół - nie”. Z czego wynika takie myślenie? Z niewiedzy, ignorancji, złośliwości? Tych dwóch rzeczywistości nie da się rozdzielić…

Przytoczone poniżej słowa św. Jana Pawła II były nie tylko owocem refleksji nad życiem i męczeństwem bł. Męczenników Podlaskich. One są także wezwaniem do przemyślenia naszego stosunku do Kościoła. Nie da się w nim być połowicznie. Gdyby był on tylko ludzką wspólnotą, nie przetrwałby ponad 2 tys. lat. Gdyby nie był Bożą rzeczywistością, nie ginęłoby w jego obronie tylu ludzi. Gdyby nie miał związku z Jezusem, szatan nie walczyłby z nim tak zaciekle. Św. Tereska nazywała go swoją Matką. W podobnym tonie pisała św. s. Faustyna: „O Kościele Boży, tyś najlepszą Matką, ty jeden umiesz wychowywać i dawać wzrost duszy. O, jak wielką mam miłość i cześć dla Kościoła, tej Matki najlepszej” (Dz 197). W innym miejscu zanotowała: „Jak bardzo kocham Kościół święty i wszystkich w nim żyjących, patrzę na nich jako na żywe członki Chrystusa, który jest głową ich… (Dz 481).