Cieszymy się, że po 280 latach Chrystus daje nam się znaleźć w cząstce Krzyża Świętego. Pod tym Krzyżem stała Matka Najświętsza, chcemy się uczyć od Niej adorowania Krzyża Zbawiciela - mówi ks. Marek Kot, proboszcz parafii Kłoczew.

Ks. M. Kot kłoczewską parafią kieruje od 21 sierpnia 2014 r. Wcześniej był proboszczem parafii i kustoszem sanktuarium w Pratulinie. - Kiedy zacząłem tutaj pracę, poczyniłem starania o sprowadzenie relikwii bł. Męczenników Podlaskich. W najśmielszych snach nie przypuszczałem wówczas, że moim udziałem stanie się odnalezienie relikwii obecnych w parafii od dawna, a z nieznanych jak dotąd względów zapomnianych - mówi.

Jesteśmy wspólnotą zwykłych facetów, żonatych, pracujących, z milionem obowiązków na głowie, nie ugrzecznionych. Chcemy pokazać współczesnemu mężczyźnie, często zagubionemu, właściwą drogę - mówią tworzący wspólnotę Cristeros.

2 lutego Mszą św. i modlitwą uwielbienia uczcili pierwszą rocznicę istnienia. - Spotykaliśmy się w niewielkim gronie od kilku lat, jednak to rok temu, w święto Matki Bożej Gromnicznej zadecydowaliśmy, że wypływamy na szerokie wody: systematyczne spotkania i modlitwa - mówi Mariusz Soczewka. Zaczynali we czterech. Dzisiaj trzon grupy stanowi ok. 20 Cristeros - można powiedzieć zadeklarowanych, chociaż wspólnota odżegnuje się od formalności: statutów, list obecności itd.

Rozmowa z s. Hiacyntą Augustynowicz, postulatorką procesu beatyfikacyjnego sługi Bożego bp. Adolfa Piotra Szelążka

Moment zamknięcia procesu beatyfikacyjnego na etapie diecezjalnym (4 września 2016 r.) był ogromną radością dla wszystkich, którym bliski jest sługa Boży. Wymagał również wielkiego wysiłku pracy i przygotowania odpowiednio uporządkowanych dokumentów. 21 września w domu zakonnym sióstr terezjanek w Toruniu odbyło się lakowanie i przygotowanie dokumentów zakończonego etapu diecezjalnego procesu, tak aby przewieźć je następnie do Rzymu. Około 20 tys. stron odręcznie podpisanych i opieczętowanych złożono w kartonach, które tradycyjną, grawerowaną pieczęcią zabezpieczył ks. Andrzej Nowicki, kanclerz kurii toruńskiej.

Ludzi wielkiej wiary winno cechować spojrzenie na dużo większy obszar niż sprawy swoje i rodziny: na naród i Kościół - przekonuje ks. kan. Jan Spólny, duchowy opiekun Krucjaty Różańcowej za Ojczyznę, organizującej w Siedlcach comiesięczne marsze pokutne połączone z Różańcem.

Krucjata Różańcowa za Ojczyznę (KR) to dzieło młode, choć ideowo nawiązujące do wspólnotowej modlitwy różańcowej, na przestrzeni wieków podejmowanej na całym świecie wielokrotnie - z dobrym skutkiem. Zainicjowana przez Marcina Dybowskiego, rozpoczęta została w czerwcu 2011 r. w Warszawie.

Relikwie bł. Męczenników Podlaskich w kaplicy Zakładu Karnego Siedlcach to dzisiaj jedyny ślad przypominający o tym, że ponad 150 lat temu więzienne mury były milczącym świadkiem cierpienia unitów.

Do więzienia kierowano unitów za opór wobec władz w latach 1867, 1870, 1874. Potem za niepłacenie kar - mówi dr Andrzej Szabaciuk z Katedry Studiów Wschodnich Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego z uwagą, że jeśli kogoś nie było stać na zapłacenie grzywny - a nakładane były one na unitów za uchylanie się od zaspokajania potrzeb religijnych w Cerkwi prawosławnej - mógł ją zamienić na areszt trwający od kilku tygodni do kilku miesięcy.

Rozmowa z ks. prof. Kazimierzem Matwiejukiem, liturgistą.

Adresatem Liturgii godzin jest cały lud Boży (OWLG 8), ale do jej codziennej celebracji są zobowiązani diakoni, prezbiterzy i biskupi. Podczas święceń diakońskich biskup, zanim włoży ręce na kandydata do święceń, pyta go: Czy chcesz zachowywać i pogłębiać ducha modlitwy, właściwego waszemu sposobowi życia, i w tym duchu wiernie sprawować Liturgię godzin w intencji Kościoła i całego świata?. Wyświęcony, realizując ten obowiązek, przekracza granice pobożności czysto osobistej i ukazuje eklezjalny wymiar swojej posługi.

Chcemy z nadzieją patrzeć na rodzinę budowaną na fundamencie wierności Panu Bogu, otoczyć ją opieką i upewnić, że nie jest historycznym przeżytkiem, który nie może się ostać pod naporem nowoczesnego stylu życia - mówił bp Piotr Sawczuk podczas Mszy św. poprzedzającej XIX Marsz dla Życia i Rodziny.

Marsz stanowiący publiczną manifestację przywiązania do wartości rodzinnych i szacunku dla ludzkiego życia przeszedł głównymi ulicami miasta 28 grudnia.

W święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, siostry tereski z siedleckiej wspólnoty Jedność oficjalnie rozpoczęły akcję duchowej adopcji więźnia.

Propozycję otoczenia modlitwą każdego proszącego o nią więźnia wysunęły siostry ze Zgromadzenia Jedność pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus: Anna Sławatyniec i Bożena Wetoszka, które pomagają w oprawie Eucharystii sprawowanej dla osadzonych w siedleckim Zakładzie Karnym i w innych akcjach związanych z apostolatem więziennym. - Pomysł zrodził się w sercu s. Anny w czasie modlitwy. Nie sposób nie uznać, że pochodzi od Ducha Świętego - relacjonuje s. Bożena.

Rozmowa z ks. dr. Jerzym Dudą, dyrektorem Wydziału Duszpasterskiego Kurii Diecezjalnej Siedleckiej

Podczas swej pierwszej podróży apostolskiej, której celem była Brazylia i Światowe Dni Młodzieży w Rio de Janeiro, rozpoczynający w 2013 r. pontyfikat papież Franciszek zauważył, że żyjemy dziś „nie tyle w epoce zmian, ile znajdujemy się w sytuacji zmiany epoki”. Remedium na duchowy głód charakteryzujący współczesny świat upatrywał w wewnętrznej przemianie, duszpasterskim i misyjnym nawróceniu wspólnoty wiernych i jej pasterzy. Być uczniem-misjonarzem - co to znaczy i jakie kroki narzuca wspólnocie Kościoła?

Krajobraz polskiej wsi zubaża brak kwitnących na czerwono łanów maku - mówią zgodnie mieszkańcy prowincji pamiętający czasy, kiedy w każdym niemal przydomowym ogródku pysznił się rząd makówek, nie tylko świadczących o zapobiegliwości gospodyni, ale i dających przedsmak rozpływającej się w ustach drożdżowej strucli.

Nie ma świąt bez maku! - mówi dobitnie Barbara Puacz-Mazurek z Gminnego Ośrodka Kultury w Hańsku, znawca lokalnej kultury, autorka scenariuszy widowisk teatralnych, od ręki rozwiewając moje wątpliwości, czy warto podejmować temat wprawdzie mocno zakotwiczonego, ale - jak by nie było - jednak drobnego elementu wpisanego w tradycyjne obchody Bożego Narodzenia.