24 czerwca w Suchawie odbyło się regionalne spotkanie Matek w Modlitwie z udziałem krajowej koordynatorki tego ruchu Lucyny Dec, która przyjechała na ziemię włodawską z Białegostoku. W programie była Eucharystia, konferencja, świadectwa i agapa.

W spotkaniu uczestniczyło ponad 60 osób, w większości panie z grup włodawskich, przyjechały również członkinie z Lublina wraz z koordynatorką regionalną Mirosławą Nowacką oraz z Wojciechowa, Brusa i Sławatycz. Obecny był dziekan dekanatu włodawskiego, proboszcz parafii Najświętszego Serca Jezusowego we Włodawie ks. kan. Marek Kot, nazaretanka z Wytyczna s. Claretta Zygmunt, odpowiedzialna za ruch Matki w Modlitwie we Włodawie Krystyna Popławska. Eucharystię w suchawskiej kaplicy celebrował ks. kan. Dariusz Parafiniuk - diecezjalny duszpasterz Matek w Modlitwie, dziekan dekanatu międzyrzeckiego.

Od 20 lat niezliczona liczba dusz cierpiących w czyśćcu otrzymuje pomoc płynącą z parafii Bożego Ciała w Siedlcach, gdzie działa Apostolstwo Pomocy Duszom Czyśćcowym.

To duchowa rodzina Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych, których charyzmatem jest niesienie pomocy zmarłym w czyśćcu. Członkowie dzieła przyznają, że pragnienie wstąpienia do apostolatu pojawia się często po śmierci bliskich osób. - Jeśli kochało się i wspierało kogoś za życia, chce się to kontynuować także wtedy, gdy tej osoby nie ma już na świecie. Miłość nie przemija, a modlitwa to najlepszy sposób pomocy zmarłym - podkreślają. W apostolstwie są jednak również i ci, którzy trafili tu bez związku ze śmiercią kogoś bliskiego, czując wewnętrzne przynaglenie do wspierania cierpiących w czyśćcu. W parafii Bożego Ciała inicjatorką powstania była Anna Pradiuch, którą do APDC zapisała znajoma z Warszawy.

Kapłan, który naśladuje Jezusa - Dobrego Pasterza, nie może być najemnikiem, któremu na owcach, swoich wiernych, i ich zbawieniu nie zależy.

Dobry pasterz broni swoich wiernych przed wszystkimi, którzy na różny sposób atakują jego owczarnię. Sam, gdy przychodzą trudności, nie ucieka, nie wycofuje się, ale staje odważnie po stronie prawdy, jaką przyniósł Jezus - podkreślał bp Kazimierz Gurda podczas święceń kapłańskich, które odbyły się 17 czerwca w siedleckiej katedrze. Święcenia prezbiteratu przyjęło czterech diakonów: Arkadiusz Chromiec z parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Kornicy, Jan Kociubiński z parafii pw. Trójcy Świętej w Janowie Podlaskim, Aleksander Lis z parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Radzyniu Podlaskim oraz Marcin Sulej z parafii św. Brata Alberta w Łukowie.

13 czerwca w sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Orchówku odbył się odpust ku czci św. Antoniego, który odbiera kult w orchowskiej świątyni od wieków.

W trakcie poprzedzającego uroczystość triduum o Bractwie św. Antoniego opowiedziała Małgorzata Myrcha-Kamińska, członkini takiej wspólnoty działającej przy klasztorze franciszkanów w Warszawie, natomiast kazania o życiu, cudach i świętości świętego z Padwy głosił o. Rafał Kwiatkowski OFMConv. z Niepokalanowa. W dniu odpustu słowo Boże do czcicieli św. Antoniego kierował ks. kan. dr Jerzy Duda, proboszcz parafii św. Stanisława BM w Siedlcach. Św. Antoni jest tym, który zanosi nasze prośby do Pana Boga, mówił o. R. Kwiatkowski. - W przeddzień odpustu warto zadać sobie pytanie, czy doceniam jego obecność, jego życie i cnoty - zwrócił się w kazaniu podczas wieczornej Mszy św. 12 czerwca.

„Maryjo, Królowo Podlasia, Miłosierna Matko Jedności, łaski pełna, módl się za nami” - pod takim hasłem w kodeńskim sanktuarium w dniach 13-15 sierpnia odbędą się obchody 300-lecia koronacji obrazu Matki Bożej Kodeńskiej.

W uroczystościach wezmą udział legat Ojca Świętego oraz prezydent RP Andrzej Duda. Aby zrozumieć rangę zbliżającego się wydarzenia, które wykracza poza region wschodniej Polski, warto poznać historię papieskich koronacji obrazów maryjnych. Kodeń jest historycznie trzecim miejscem w granicach Polski, gdzie dokonała się papieska koronacja wizerunku Matki Bożej. - W dawnych czasach papież zlecał watykańskiej Kapitule św. Piotra, aby raz w roku przyznawała koronę jednemu z sanktuariów, podkreślając jego znaczenie dla całego Kościoła i jedność ze Stolicą Apostolską - mówił o. Paweł Gomulak OMI, koordynator medialny Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.

W sobotę 10 czerwca sześciu alumnów Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Siedleckiej przyjęło z rąk bp. Grzegorza Suchodolskiego święcenia diakonatu.

Do święceń diakonatu klerycy przygotowywali się przez udział w skupieniu rekolekcyjnym, które od 3 do 9 czerwca w sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej poprowadził dla nich ojciec duchowny WSD ks. Maciej Majek. W sobotniej Eucharystii uczestniczyła cała seminaryjna społeczność, proboszczowie wspólnot parafialnych, z których wywodzą się nowi diakoni, oraz ich rodziny. - 10 czerwca jest dla Kościoła siedleckiego znaczącą datą, ponieważ 24 lata temu na naszej ziemi stanął namiestnik Jezusa Chrystusa Ojciec Święty Jan Paweł II. Na błoniach mówił wtedy o jedności Kościoła - przypomniał bp Grzegorz w homilii. Zwrócił uwagę, że pierwsze czytanie z Listu św. Pawła do Efezjan również wzywa do troski o jedność.

1 czerwca, w święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana, w kodeńskim sanktuarium odbyło się II Spotkanie Apostolatu Margaretka.

Organizatorami przedsięwzięcia byli ojcowie oblaci. Spotkanie rozpoczęło się od Mszy św. celebrowanej pod przewodnictwem ks. Sebastiana Biska, diecezjalnego moderatora Apostolatu Margaretka. Kapłan w homilii nawiązał do Ewangelii o modlitwie Jezusa w Ogrójcu. Wskazywał nie tylko na Jego duchowe cierpienia, ale także na opuszczenie i samotność. Przypominał, że doświadczenie osamotnienia jest bliskie również kapłanom i przytoczył obszerny fragment „Modlitwy kapłana w niedzielny wieczór” autorstwa Michaela Quoista. „Jestem Panie sam, cisza mnie przygniata, samotność gnębi. Tobie siebie oddałem. Ciężko niczym być dla siebie, żeby być wszystkim dla bliźnich.

31 maja ulicami Białej Podlaskiej po raz kolejny przeszedł Marsz Życia i Rodziny. Organizatorami przedsięwzięcia był Domowy Kościół.

Spotkanie rozpoczęło się od Mszy św. w kościele św. Michała Archanioła. Była ona sprawowana w intencji poszanowania ludzkiego życia i o świętość wszystkich rodzin. Eucharystii przewodniczył wikariusz tamtejszej parafii ks. Sławomir Ochnik. Kazanie wygłosił ks. kan. Henryk Jakubowicz, proboszcz miejscowej wspólnoty. Na początku dziękował członkom Domowego Kościoła, że przez modlitwę i marsz ulicami miasta chcą przypominać całemu otoczeniu, jak ważna jest rodzina i każde ludzkie życie. W wygłoszonym słowie nawiązał do święta Nawiedzenia św. Elżbiety przez Matkę Bożą. Zaznaczał, że nie było to przypadkowe spotkanie.

Majowy „Wieczór z Maryją” odbył się w wigilię Zesłania Ducha Świętego. Czuwanie obfitowało w modlitwę oraz w treści budzące wiarę i nadzieję.

Zgromadzonych jak zawsze serdecznie przywitał o. Dariusz Galant. Konferencję wygłosił o. Leonard Głowacki. Na początku zaznaczył, że chce powiedzieć o sprawach tak prostych, że często pomijanych i zapominanych. Wskazywał, że jesteśmy w lepszej sytuacji niż apostołowie, bo oni nie wiedzieli, że Duch Święty, którego otrzymali, jest Trzecią Osobą Trójcy Świętej. - Nie wiedzieli, na Kogo czekają. Ducha Świętego utożsamiali z „tchnieniem” i „wiatrem”. Kościół dopiero w IV wieku ogłosił prawdę o Trójcy Świętej - przypominał zakonnik. Zwrócił uwagę, że nasza potrzeba Ducha Świętego jest ciągle za mała. - My musimy bardziej uczyć się Go potrzebować i ciągle rosnąć w tym pragnieniu, bo bez pomocy Ducha nie potrafimy nawet w sposób godny i zasługujący wymienić imienia Jezus.

28 maja w pratulińskim sanktuarium odbyła się VIII Diecezjalna Pielgrzymka Kobiet. Spotkanie minęło pod hasłem „Córka Obietnicy”.

Zgromadzone panie powitał ks. dr Jacek Sereda, diecezjalny duszpasterz rodziny. Kolejnym punktem była konferencja wygłoszona przez Beatę Mądrą, mamę siedmiorga dzieci i pomysłodawczynię warsztatów dla kobiet. Prelegentka przypominała, że w codzienności można doświadczać obecności Chrystusa. Zachęcała też do odkrywania tajemnicy kobiecości. Wspominała o tym, że jako młoda dziewczyna marzyła o karierze aktorskiej, ale swoje plany zmieniła na rzecz wielodzietnej rodziny. Obawiała się o to, czy będzie dobrą żoną i matka, czy będzie umiała prowadzić dom, ale uświadomiła sobie, że tego wszystkiego można się nauczyć, trzeba tylko chcieć. - Współczesna kobieta także przeczuwa piękno swego powołania, swoje miejsce w Bożym planie, ale przeżywa też wewnętrzny niepokój.