27 lutego w sanktuarium Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Radzyniu Podlaskim odbył się VI Kongres Różańcowy Diecezji Siedleckiej. Spotkanie zorganizowano pod hasłem „Św. Józef - wzór cnót i patron na trudne czasy”.

Pierwszym punktem kongresu była konferencja wygłoszona przez o. Bogusława Jaworskiego ze Zgromadzenia Misjonarzy Świętej Rodziny. Zakonnik tłumaczył, na czym polega fenomen św. Józefa. Podkreślał, że o tym wielkim patronie nie można mówić inaczej, niż w kontekście Świętej Rodziny. - Józef odsłania się nam jako obrońca ludzkiego życia. Gdyby wystawił Maryję na publiczne zhańbienie i śmierć, to równocześnie wystawiłby na śmierć życie, które się w Niej poczęło, a to życie nie było przecież niczemu winne. Nie można obwiniać dziecka o to, że poczęło się pod sercem matki! Bóg znał serce Józefa i wiedział, że on tak zrobi. Dziś Opiekun Jezusa i Matki Bożej, patrząc na naszą rzeczywistość, powiedziałby: „Ludzie, opamiętajcie się! W większości krajów świata doprowadziliście do tego, że najbardziej przerażającym miejscem dla maleńkiego dziecka jest łono jego własnej matki”. W wielu krajach nienarodzone dzieci nie mają bowiem już żadnych praw - głosił o. Bogusław.

...w życiu, śmierci, w każdy czas - proszą, zawierzając świętemu patronowi codzienne cierpienia i troski. O sile wstawiennictwa św. Józefa świadczy liczba pielgrzymów uczestniczących każdego roku w nowennowych uroczystościach.

Wiernych gromadzi pewność, że św. Józef nie zawodzi. „Pomnij, o najczystszy Oblubieńcze Maryi, o mój najmilszy Opiekunie...” - modlą się. Przybywają, by prosić, ale też dziękować, a przy tym pooddychać atmosferą miejsca, gdzie - w co szczerze wierzą - niebo szczodrze obdarza łaskami. Dla mieszkańców Szpaków marzec - już od dziesięcioleci - to czas nowenny. Dzięki radiowej transmisji uroczystości, ale też świadectwom ludzi ufnie powierzających się Bożej pieczy, wieść o skuteczności dziewięciodniowego szturmowania nieba za przyczyną patrona parafii zatacza coraz szersze kręgi. Przyjeżdżają wierni z sąsiednich parafii, jak również z odległych miejscowości - indywidualnie i w grupach zorganizowanych - motywowani wiarą, że przecież - jak głoszą słowa modlitwy - nigdy nie słyszano, aby ktokolwiek wzywający opieki św. Józefa i jego pomocy błagający pozostał bez pociechy... „Idźcie do Józefa” - wskazując na szyld widniejący nad drzwiami kościoła w Szpakach, proboszcz parafii ks. Sławomir Harasimiuk zauważa, że św. Józef to skuteczny patron na czasy, jakie obecnie przeżywamy. - Jak w suplikacji śpiewamy: „od powietrza, głodu, ognia i wojny, wybaw nas Panie!”, tak do św. Józefa wołamy: „ratuj nas w życiu, w śmierci, w każdy czas”. On nam dopomoże! - podkreśla, zachęcając do obecności i modlitewnej łączności w dniach nowenny.

W parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Hannie znajduje się Zegar Męki Pańskiej - miejsce, gdzie godzina po godzinie możemy prześledzić drogę Jezusa od ostatniej wieczerzy aż do śmierci krzyżowej.

Każda godzina to oddzielna kapliczka z modlitwą, pieśnią, cytatem z Ewangelii oraz fotografią. Miejsce to powstało z myślą o pielgrzymach odwiedzających utworzone w 2019 r. Centrum Religijno-Zabytkowe. W zespole zabytkowych budynków w Hannie jest XVIII-wieczny drewniany kościół, który na początku był cerkwią unicką, później funkcjonował jako cerkiew prawosławna, a obecnie jest kościołem katolickim. Znajduje się w nim obraz Matki Bożej Hanneńskiej będący kopią obrazu MB Poczajowskiej. W świątyni znajdują się również barokowe ołtarze, inne zabytkowe obrazy, polichromie płócienne oraz ikony. Na tyłach budynku mieści się ogród probostwa oraz scena widowiskowa, trochę dalej - Zegar Męki Pańskiej. Obchodząc 21 kapliczek i trzy pale symbolizujące pobyt Chrystusa w ciemnicy, rozważamy Drogę krzyżową Jezusa - od umycia nóg apostołom przez Chrystusa po złożenie Ciała Pana do grobu. W centrum znajduje się Golgota, na której stoi wysoki krzyż z kamiennym ołtarzem.

Ta postać nas zawstydza, ale też inspiruje, jest siłą, kiedy mamy pokusę się poddać - tak o św. J. Sanchezie del Rio mówił ks. Paweł Siedlanowski podczas wspomnienia świętego, które 10 lutego obchodzono w parafii Bożego Ciała w Siedlcach.

Meksykanin José Luis Sanchéz del Rio to 15-letni męczennik za wiarę należący do katolickiego ruchu oporu Cristeros i stanowiący pierwowzór postaci chłopca José z filmu „Cristiada”. Jego relikwie ofiarował siedleckiej parafii ks. dr Krzysztof Białowąs, postulator rzymski, na zakończenie rekolekcji adwentowych w 2019 r., a 13 grudnia 2020 r. odbyła się ich uroczysta instalacja. 10 lutego wierni po raz pierwszy spotkali się na nabożeństwie ku czci św. J. Sancheza del Rio. Eucharystii przewodniczył proboszcz parafii Bożego Ciała ks. prałat Stanisław Wojteczuk. Współkoncelbransami byli: ks. Paweł Broński, dyrektor diecezjalnej telewizji internetowej FARO TV, oraz ks. P. Siedlanowski, założyciel i dyrektor Siedleckiego Hospicjum Domowego dla Dzieci, który wygłosił kazanie. - Pierwszy raz spotykamy się na specjalnym nabożeństwie dedykowanym najmłodszemu świętemu, który w znaku relikwii jest obecny w naszej świątyni. Dzisiaj nasze oczy kierujemy ku - rzecz niezwykła - 15-latkowi zamordowanemu w okrutny sposób 10 lutego 1928 r.

Bracia kapucyni posługujący w Serpelicach budują pustelnię. Obiekt ma służyć osobom duchownym, konsekrowanym i świeckim. Będzie miejscem modlitwy i odosobnienia.

Pustelnia powstaje w pobliżu klasztoru. To niewielki drewniany budynek, w którym znajdzie się kaplica, sypialnia, aneks kuchenny i łazienka. - Chcemy stworzyć odrębny budynek, w którym kapucyni, ale również ludzie spoza naszego zakonu, np. kapłani, siostry zakonne czy osoby świeckie, mogliby spędzić kilka dni na indywidualnej modlitwie. Kapłani przebywający w pustelni będą mieli do dyspozycji ołtarz do odprawienia Mszy św. Pozostałych zaprosimy na Eucharystię sprawowaną w klasztorze. Chcemy, by osoby korzystające z pustelni otrzymały dogodne warunki do modlitwy, by w jednej przestrzeni miały kaplicę, miejsce do studium, odpoczynku i do przygotowania posiłku. Wszystko po to, by ten czas przeżyli jak najowocniej, w ciszy i bez zbędnego kontaktowania się z innymi - mówi br. Piotr Anusiewicz, odpowiedzialny za powstanie pustelni.

Obrzęd posypania głów popiołem zwraca uwagę na konieczność wejścia w postawę pokuty i nawrócenia, na duchowy wysiłek, który należy podjąć, aby czas Wielkiego Postu był prawdziwie odnowieniem bliskiej relacji z Bogiem - przypomina ks. dr Łukasz Szczeblewski.

Środa Popielcowa zwana też Popielcem rozpoczyna w Kościele katolickim liturgiczny okres Wielkiego Postu. Wicedyrektor Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego Kurii Diecezjalnej Siedleckiej ks. dr Łukasz Szczeblewski zwraca uwagę, że popiół, od którego wziął swą nazwę pierwszy z czterdziestu dni Wielkiego Postu, jest dawnym symbolem pokuty i oczyszczenia, a także przemijania. - W obecnej liturgii w Środę Popielcową odbywa się obrzęd błogosławieństwa popiołu, a następnie posypania głów wiernych popiołem. Ten zewnętrzny znak jest przypomnieniem, że wszystko, co doczesne, przemija. Mówi też o konieczności wejścia na drogę pokuty i nawrócenia, aby odnowić relację z Bogiem - wyjaśnia. W związku z pandemią koronawirusa Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Kurii Rzymskiej wydała w połowie stycznia br. notę określającą procedury, których kapłani na całym świecie mają przestrzegać przy obrzędzie posypania głów popiołem w Środę Popielcową. Ks. Ł. Szczeblewski wyjaśnia: Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów wprowadziła niewielką zmianę, niepozwalającą mówić o nowej formule tego obrzędu.

Bierzmowanie staje się dziś sakramentem coraz bardziej niedocenianym. Traktuje się go jako dopust Boży albo religijną powinność. Czy wynika to tylko z braku wiary, wiedzy i świadomości? Przyczyn jest zdecydowanie więcej.

Na temat bierzmowania narosło wiele schematów i mitów. Mamy problem z jego zrozumieniem, przygotowaniem do jego przyjęcia i życiem łaską, które ono daje. Ten sakrament jest ogromnym prezentem z nieba, niestety, wielu katolików nigdy go nawet nie odpakowuje. Szybko zapominamy o Duchu Świętym, którego otrzymujemy poprzez akt namaszczenia dokonany przez biskupa. Pamiętam, jak proboszcz bez przerwy powtarzał nam podczas przygotowań, że „bierzmowanie to sakrament, w którym Duch Święty umacnia chrześcijanina, aby wiarę mężnie wyznawał, bronił jej i według niej żył”. Tyle teorii... z praktyką jest, jak jest. Właśnie dlatego postanowiliśmy przygotować cykl artykułów poświęconych bierzmowaniu. Adresujemy go tak naprawdę do wszystkich - i starszych, i młodszych. Chcemy skupić się na zagadnieniach i problemach, które dziś wymagają nie tylko omówienia, ale konkretnej reakcji. Nie chodzi nam o krytykowanie czy udzielanie rad; raczej o motywowanie, nakłanianie do refleksji i podpowiadanie.

W tym roku osoby konsekrowane nie mogą świętować swojego dnia w większym gronie. Dzień Życia Konsekrowanego obchodzą w parafiach, w których posługują.

W poprzednich latach na zaproszenie księdza biskupa zjeżdżali się do siedleckiej katedry. Wspólnie uczestniczyli w Eucharystii sprawowanej przez ordynariusza diecezji, odnawiali śluby oraz przyrzeczenia. Spotkanie kończyli agapą, która była okazją do rozmów. W tym roku jest inaczej. Świętują w swoim gronie. Dla wielu sióstr wtorek 2 lutego jest też zwykłym dniem pracy. Kiedy pytałam, jak świętują, często słyszałam: „Idziemy tam, gdzie działamy na co dzień: do przedszkoli, szkół, szpitali, ośrodków pomocy potrzebującym. Świętować będziemy na Mszy św.”. O. Justyn Duszczyk, proboszcz parafii w Leśnej Podlaskiej i zarazem przeor tamtejszej wspólnoty paulinów, powiedział, że ten dzień obchodzą w swoim gronie. - Wieczorem, o 17.00, będziemy celebrować Mszę św. i modlić się za osoby konsekrowane wraz z naszą wspólnotą parafialną - poinformował w krótkiej wiadomości.

W ulańskiej parafii od prawie trzech lat działa Apostolat Matki Bożej Pielgrzymującej. Obecnie skupia on aż 120 rodzin. Z przyjmowania Maryi cieszą się zarówno duszpasterze, jak i sami wierni.

Apostolat MBP wyrasta z ruchu szensztackiego, którego założycielem był o. Józef Kentenich. Zasady przynależności są proste. Sercem dzieła jest obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. Wizerunek ma formę kapliczki. To znak rozpoznawczy całego ruchu. Na apostolat składają się 15-osobowe kręgi. Każdy krąg ma opiekuna. Podczas uroczystego zawiązania, krąg otrzymuje własną kapliczkę, która wędruje po domach członków. Każdy z nich gości u siebie Matkę Bożą przez dwa dni, a potem przekazuje Ją kolejnej osobie z listy. Wszystko odbywa się w ustalonym wcześniej porządku. Wizyta Maryi dla ludzi z apostolatu jest świętem i okazją do głębszej modlitwy. Powtarzają, że przez prosty znak kapliczki zbliżają się do Boga, umacniają wiarę i wypraszają potrzebne łaski. - Apostolat MBP istnieje u nas już trzeci rok. Pomysł założenia takiej wspólnoty wyszedł od osób, które zetknęły się z ruchem szensztackim i samym apostolatem funkcjonującym w ościennych parafiach w Łukowie i Radzyniu Podlaskim.

W sobotę 23 stycznia, w liturgiczne wspomnienie bł. Wincentego Lewoniuka i Towarzyszy, Męczenników z Pratulina, rozpoczęta została nowenna przed jubileuszem 25-lecia wyniesienia ich na ołtarze.

Witając biskupów Kazimierza Gurdę i Grzegorza Suchodolskiego, księży, gości i pielgrzymów, parafian, przedstawicieli Akcji Katolickiej, jak też członków Bractwa Strażnicy Kościoła, kustosz pratulińskiego sanktuarium ks. kan. Jacek Guz przypomniał, że liturgiczne wspomnienie bł. Męczenników Podlaskich to dzień chwalebnego świadectwa dla Kościoła i ziemi podlaskiej, jakie dali unici broniący wiary i swojej świątyni. Uroczystości rozpoczęło wniesienie przez członków Bractwa Strażnicy Kościoła z parafii Uścimów, Pratulin oraz Janów Podlaski: krzyża - świadka męczeństwa z 24 stycznia 1874 r., z którym unici bronili kościoła, ich relikwii oraz ikony męczenników chwalebnych, która będzie znakiem bractwa. Dokonało się to przy śpiewie jednego z ikosów Akatystu ku czci bł. Męczenników Podlaskich. Pod kierunkiem ks. dr. Piotra Radzikowskiego wykonała go schola Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, która zapewniła oprawę liturgiczną sobotniej uroczystości.