Pamiętam wszystko - podkreśla Zofia Radecka, pytana o wyrazistość wspomnień o wydarzeniach, w których 15 lutego 1940 r. brała udział jako czterolatka. Siedziała na kolanach u ojca. „Nie płacz. Siejczas tata wierniot!” - pocieszał ją jeden z dwóch Rosjan, którzy po niego przyszli. Ale nie wrócił.

Życie Podlasian w stanie wojennym stawało się coraz bardziej nieznośne. Nasilały się donosy i aresztowania. 12 lutego 1862 r. mieszkaniec Białej Podlaskiej - Kukulski został osadzony na dwa miesiące w więzieniu jedynie za twierdzenie, iż straż kontrolująca bialskie świątynie policyjna chodziła po kościołach w nakryciach głowy.

10 stycznia 1862 r. chłopi ze wsi Struża w pow. łukowskim zjawili się w urzędzie komendanta twierdzy Dęblin i złożyli doniesienie na mieszkającego w Podzamczu hr. Stanisława Zamoyskiego oraz na księży miasteczka Maciejowice (własność Zamoyskiego) - ks. Burzyńskiego i proboszcza Seweryna Paszkowskiego.

23 listopada 1861 r. namiestnik Królestwa Polskiego gen. Lüders wydał rozkaz zdejmowania z krzyży wystawionych w tym roku przez mieszkańców Królestwa Polskiego wszelkich napisów i znaków, zwanych przez rząd rewolucyjnymi, takich jak: wieńce cierniowe, orły, herby, palmy, łańcuchy, symbole połamanych krzyży itp.

13 października 1861 r. car Aleksander II depeszował do Warszawy do namiestnika Lamberta, by nie zwlekał z wprowadzeniem stanu wojennego. Namiestnik ogłosił to następnego dnia. Starał się tym aktem zapobiec nowym manifestacjom, które kręgi patriotyczne zaplanowały w rocznicę śmierci Tadeusza Kościuszki.

Zgodnie z decyzją władz, między 23 września a 10 października 1861 r. odbyły się wybory do rad powiatowych i miejskich Królestwa Polskiego w 89 okręgach wyborczych. Termin wyborów przewidziano tak, aby w jednym dniu nie przypadały wybory do drugiego okręgu jednego powiatu ani też w dwóch okręgach do siebie zbliżonych.

W pierwszym tygodniu września margrabia Wielopolski wezwał - w imieniu pełniącego obowiązki namiestnika hr. gen. Karola Lamberta - rządców poszczególnych diecezji, aby osobiście stawili się w Warszawie. Biskup B. Szymański został wezwany na 8 września.

Mechanizm długofalowego działania komunistów w celu zohydzenia w oczach społeczeństwa ludzi walczących z sowietyzacją Polski ilustruje wypowiedź mjr. Wiktora Herera, oficera UB, który w rozmowie z więźniem w 1948 r. powiedział: „Zadaniem naszym jest nie tylko zniszczyć was fizycznie, ale musimy zniszczyć was moralnie w oczach społeczeństwa”.

Po śmierci feldmarszałka Michała Gorczakowa car tymczasowo powierzył funkcję namiestnika Królestwa Polskiego ministrowi wojny gen. Mikołajowi Suchozanetowi. Według opinii znanego historyka prof. S. Kieniewicza był to stary, tępy służbista, nieznający stosunków miejscowych, dbały tylko o literalne wykonywanie monarszych rozkazów.

Wśród dziesiątków dokumentów i zdjęć w teczce z materiałami dotyczącymi części rodziny zesłanej na Syberię jest też mapka. Andrzej Teleon zaznaczył na niej te 3,5 tys. km - drogę, jaką ze Żminnego pod Parczewem do Czelabińska, tuż za Ural, przebył jego pradziadek z braćmi i rodzinami.