Parafia w Horbowie nie ustaje w upamiętnianiu unickiej rodziny Koniuszewskich, która zginęła tragicznie w czasach prześladowań ze strony caratu. Ich dobrowolna śmierć w płomieniach była nie tylko aktem desperacji, ale też znakiem sprzeciwu wobec nieludzkiej przemocy.

Czteroosobowa rodzina Koniuszewskich zginęła 10 grudnia 1874 r. Józef i Anastazja oraz ich córki: trzyletnia Ewa i dwumiesięczna Łucja, byli ofiarami prześladowań za wiarę. - Koniuszewski pochodził z Dąbrowicy. Był zaradnym gospodarzem, umiał zadbać o rodzinę. Kupił tu, w Kłodzie Małej, która za jego czasów nazywała się Ukaźna, kilka morgów ziemi. Miał dom i gospodarstwo. Mówił o sobie, że jest Polakiem i katolikiem. Nie chciał przejść na prawosławie ani ochrzcić najmłodszej córki w prawosławnej cerkwi. Nakładano na niego liczne kontrybucje. Płacił je, dopóki miał z czego. Zmuszano go do zmiany wiary na przeróżne sposoby. Zabrano go nawet do aresztu w Białej Podlaskiej, gdzie powybijano mu zęby, ale on dalej pozostał wierny swojemu wyznaniu - opowiada Jarosław Kosiński z parafii Horbów.

Miejsce śmierci jednego z wyklętych po raz kolejny zostało udekorowane kwiatami. 25 czerwca środowisko i sympatycy Armii Krajowej oddali cześć zamordowanemu przez komunistów mjr. Marianowi Bernaciakowi „Orlikowi”.

Od tamtej zbrodni minęło 77 lat. Dziś pamięć o dowódcy 15 Pułku Piechoty „Wilków” AK kultywuje ryckie koło Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Pomagają mu w tym: Centrum Kultury i Sportu, gmina Ryki, powiat rycki oraz parafia Najświętszego Zbawiciela. W uroczystościach, w których w tym roku gościnnie uczestniczyło zaprzyjaźnione koło ŚZŻAK w Puławach, wzięli udział żołnierze 22 Batalionu Piechoty Lekkiej z Dęblina mający za patrona swojej formacji właśnie M. Bernaciaka oraz delegacje szkół z terenu Ryk. Spotkanie rozpoczęło się Mszą św. w intencji „Orlika”, jego żołnierzy i wszystkich poległych za ojczyznę.

21 czerwca na z honorami pochowano śp. Stanisława Soleckiego, żołnierza wyklętego, który służył w Batalionach Chłopskich i Armii Krajowej. Na godny pochówek czekał 77 lat.

Jego historia, a szczególnie ostatnie dni, były tajemnicą nawet dla najbliższej rodziny. Urodził się w styczniu 1920 r. w Plancie w powiecie radzyńskim. W czasie okupacji niemieckiej od maja 1943 r. służył w Batalionach Chłopskich, a potem w oddziale Armii Krajowej pod dowództwem Aleksandra Wereszki „Rocha”. Po rozbrojeniu oddziału przez Sowietów trafił do obozu na Majdanku, skąd został zwolniony i powrócił do rodziców do Wisznic. Tu się osiedlił i pracował w rodzinnym gospodarstwie. Na początku 1946 r. wyjechał w poszukiwaniu pracy do Szczecina. W lipcu tego samego roku został aresztowany przez patrol MO i wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Szczecinie z 20 lipca 1946 r. skazany na karę śmierci.

To książka, która przekazuje rzetelną wiedzę o lokalnym dziedzictwie, ale też każe myśleć bez kompleksów o Siedlcach, bo budowali je najlepsi - tak ocenili publikację autorstwa Piotra Ługowskiego uczestnicy spotkania promocyjnego.

Na promocję książki „Siedlce w kręgu sztuki. Artyści i ich dzieła”, która odbyła się w Sali Białej Miejskiego Ośrodka Kultury 16 czerwca, zaprosił jej wydawca - Miejska Biblioteka Publiczna w Siedlcach. Uczestników spotkania powitała jej dyrektor Ewelina Raczyńska. Zaznaczyła, że z pomysłem wydania artykułów P. Ługowskiego dotyczących historii Siedlec, które ukazywały się na łamach bezpłatnego miesięcznika „Prestiż Magazyn Lokalny”, wyszła Joanna Zielińska, kierownik czytelni regionalnej MBP. - Wiedząc, jak wspaniałą jest redaktorką, byłam pewna, że gra jest warta świeczki - powiedziała. Realizacja pomysłu, który powstał, gdy E. Raczyńska objęła stanowisko dyrektora biblioteki, zajęła ok. dwóch lat.

Na jeden dzień ul. Pułaskiego w Siedlcach zamieniła się w ul. Piękną, gdzie można było przenieść się do świata z 20-lecia ubiegłego wieku.

W ramach obchodów Dni Siedlec 18 czerwca w centrum miasta wystawiono widowisko „Dzień z pamiętnika Anny Kahan”. Siedlce z lat 1914-1916 znamy dzięki urodzonej w mieście poetce i powieściopisarce Chanie (Annie) Kahan i jej „Dziennikowi”. Jest on doskonałym źródłem informacji o życiu codziennym mieszkańców w tamtych czasach, funkcjonowaniu miasta oraz jego problemach. A. Kahan opisuje życie z perspektywy młodej niezamożnej dziewczyny (w wieku dziesięciu lat musiała przerwać naukę i podjąć pracę w zakładzie kapeluszniczym), pisze często o edukacji, życiu społecznym i dostępnych rozrywkach. Dzięki temu mieszkańcy mogli chociaż przez chwilę zobaczyć, jak Siedlce wyglądały w czasach międzywojennych, czyli w latach 20 i 30 XX w.

Na podstawie wiedzy historycznej i przykładów młodzież miała okazję dowiedzieć się o Holocauście. 5 czerwca w I Liceum Ogólnokształcącym odbyła się konferencja w 81 rocznicę akcji „Reinhardt”.

Rycka szkoła została wybrana do zorganizowania wojewódzkiej konferencji nie przez przypadek. Jej uczniowie od 11 lat biorą udział w programie „Zachować pamięć. Historia i kultura dwóch narodów”. - Współpracujemy z jedną ze szkół z Izraela. Spotykaliśmy się regularnie. Wprawdzie ze względu na pandemię nasze kontakty osłabły, ale liczę, że w następnych latach wrócimy do tych spotkań - przyznał dyrektor I LO Mariusz Grzelak. Podczas spotkania akcent położono na historię. - Mamy rocznicę akcji „Reinhardt”. Dziś naszym celem jest edukowanie młodzieży i przekazywanie prawdy historycznej o zbrodni dokonanej przez Niemców na ludności żydowskiej w latach 1942-1943.

Po ponad 50 miejscowościach przyszła kolej na Ryki. Miasto stało się pierwszym w województwie przystankiem mobilnego centrum informacyjnego „Iskry Niepodległej”.

Jeden z dwóch pojazdów, którego zakup sfinansowało ministerstwo kultury, przez trzy dni stacjonował na parkingu przy ryckim kościele. Termin i lokalizację wybrało starostwo powiatowe w Rykach, które zaprosiło do miasta historyków animatorów. - Docierały do mnie opinie, że to coś nowego i fantastycznego. Dlatego zechcieliśmy gościć mobilne centrum u nas - zauważa starosta rycki Dariusz Szczygielski. W dniu otwarcia pokazów, 5 czerwca, do Ryk przybył zastępca biura „Niepodległej” Karol Gajewski, który zachęcał do odwiedzenia „Iskier”. - Prezentujemy tu najnowszą historię. Zaczynamy od ojców niepodległości, ale skupiamy się na postaciach, które wywierały wpływ na losy Polski w ostatnich dziesięcioleciach.

Szkoła była nie tylko skarbnicą wiedzy, ale dawała też dobre katolickie wychowanie dzieci i młodzieży - mówi Irena Dul. Wspomnieniami o lekcjach religii sprzed lat dzielą się mieszkańcy naszej diecezji.

Bólem polskiego Kościoła jest spadek liczby wiernych i związana z tym zmniejszająca się liczba dzieci i młodzieży uczęszczających na lekcje religii. Jak wynika z analiz Centrum Badania Opinii Społecznej, w 2021 r. w katechezie uczestniczyło 54% uczniów; dla porównania - w 2010 r. liczba ta sięgała 93%. Dziś rodzice bez większych oporów wypisują dzieci z religii, politycy z lewej strony sceny politycznej chcą zmniejszenia godzin lub zastąpienia katechezy innymi przedmiotami, a wielu Polaków uważa, że młodzi ludzie bardziej potrzebują zajęć z edukacji proobywatelskiej, ekologicznej i przemocowej. Pozytywny przekaz płynie natomiast m.in. od rodziców wychowujących dzieci w duchu wiary katolickiej.

Muzeum Regionalne w Łukowie wydało kolorowy katalog ,,Miejsca pamięci powstania styczniowego na ziemi łukowskiej”. Publikacja powstała w ramach projektu ,,Marzenia o niepodległej Polsce - 160 rocznica wybuchu powstania styczniowego na ziemi łukowskiej”.

Katalog to inicjatywa dyrektora MR. - Na 150 rocznicę powstania wydaliśmy mapę z zaznaczonymi miejscami pamięci, w tym roku, po 160 latach od zrywu narodowego, pojawiła się myśl o przygotowaniu publikacji - mówi Mariusz Burdach. - Powstał katalog prezentujący 30 miejsc, m.in. powstańcze mogiły oraz pomniki stawiane w latach międzywojennych, na stulecie wybuchu powstania oraz te wzniesione w ciągu ostatnich 30 lat - dodaje. W zespole redakcyjnym, obok M. Burdacha, są Agnieszka Szaniawska i Małgorzata Szczygielska. W przygotowaniu katalogu pomagali Marek Mojski i Magdalena Bilska, twórczyni portalu „Zastawie i Ziemia Łukowska”.

Wspomnienia są jednym ze skarbów, które warto przekazywać kolejnym pokoleniom. Pokazują, jak zmienia się świat i człowiek, który w nim żyje.

To, co dla starszych było czymś bezdyskusyjnym, dla młodych wydaje się nierealne. Do takich wniosków można dojść podczas lektury książki „Smak mojego dzieciństwa” Anny Bańkowskiej-Mikiciuk z Łomaz. To ponad 50-stronicowa publikacja dotycząca życia autorki. Jest napisana pięknym językiem. Pani Anna notuje we wstępie: „Teraz, po latach, gdy patrzę przez pryzmat swego życia, wiem, że byłam dzieckiem szczęśliwym, chociaż nadal trudno zrozumieć, skąd miałam tyle optymizmu i wiary w siebie”. To kolejne, tym razem prozatorskie wydawnictwo A. Bańkowskiej-Mikiciuk, która na swoim koncie ma także trzy tomiki wierszy. Książka ma formę niezbyt długiego opowiadania. Wszyscy, którzy ją przeczytali, zaznaczają, że na koniec poczuli niedosyt.