Ty debilu - od takiego zwrotu rozpoczynał się list, który niedawno znalazłam w swojej internetowej skrzynce pocztowej.

W pierwszej chwili pomyślałam, że pewnie jakiś czytelnik postanowił wyrazić opinię na temat mojego dziennikarskiego dorobku. Jak to wszakże często bywa, najbardziej rozmowni i sypiący niepodważalnymi argumentami stajemy się wtedy, kiedy chcemy kogoś skrytykować. W myślach zaczęłam sobie przypominać napisane teksty... Być może mam na sumieniu taki, którym mogłabym urazić jakiegoś wrażliwego odbiorcę. W głowie miałam jednak pustkę. Po chwili przypomniałam sobie, jak pewna nastolatka użyła w mojej obecności przytoczonego wyrażenia.

„Komuniści bowiem znają doskonale jedno prawo - prawo zapominania i przemijania […].

Wiedzą doskonale, że nikogo z ludzi pamiętających przeszłość nie przekonają, należy więc ich tylko zmusić do milczenia i - czekać na nowe, nieświadome historii zastępy młodzieży, dla których nienormalność będzie już właśnie normą” - pisał przed laty Stefan Kisielewski w powieści (a jednocześnie eseju literackim i politycznym moralitecie) „Cienie w pieczarze”. Dopowiadając, można by dodać: w istocie nie ma znaczenia, czy występują pod czerwoną, tęczową czy - co dziś staje się coraz bardziej oczywiste - pod brutalnie zawłaszczaną unijną flagą.

Jeśliby ktoś chciał posłuchać najnowszych, ale też nieco starszych „wiadomości z kraju i ze świata”, zwłaszcza ze świata najbliżej położonego, niech korzysta z publicznego transportu.

Ile to się człowiek w takim miejscu może nadowiadywać. Że ciotka Helena już, wydawało się, zdrowsza, ale znowu się jej pogorszyło, że znajomy żony brata sąsiadki paskudnie się sprawuje, że wcale nie wiadomo, jakie będzie najbliższe lato/zima i co z tego wyniknie… No i że wszystko boli: od małego palca u lewej nogi, przez sam czubek głowy - aż do najszerzej pojętej sytuacji społeczno-politycznej. Jak się jedzie przed ósmą, to się człowiek na 100% dowie, jakie tego dnia klasówki w której szkole są, oraz pozna ranking nauczycieli i panujące w okolicznych budach warunki. Może się też przydarzyć, że przytłaczająca rzeczywistość zostanie scharakteryzowana bardzo paskudnym słowem.

No to się porobiło. Afera z ukraińskim zbożem technicznym (pojęcie, którego wszyscy używają, choć nikt nie rozumie) doprowadziła niemal do kolejnej międzynarodowej zadymy.

Po tym, jak prezes Kaczyński ogłosił, że rząd „podjął postanowienie o rozporządzeniu, które zakazuje wwozu do Polski zboża, ale także dziesiątków innych rodzajów żywności”, w Warszawie w ekspresowym tempie pojawiła się pierwsza wicepremier, a zarazem minister gospodarki Ukrainy, by osobiście oznajmić naszym władzom, że Kijów jest tym oburzony. Co więcej: decyzja polskiego rządu nie spodobała się brukselskiej biurokracji. Na szczęście kryzys w porę zażegnano. Po trzech dobach heroicznej obrony Polski przed zalewem żywności zza wschodniej granicy „dobra zmiana” wycofała się na z góry upatrzone pozycje.

Przedstawiał się jako Amerykanin - Jeff Jeferson. Pisał, że pracuje na platformie wiertniczej. Generalnie pisał dużo. I zapewne kwieciście, bo rozkochał w sobie 73-letnią mieszkankę powiatu parczewskiego.

Kobieta - przejęta losem „Jefersona” i podekscytowana wizją wspólnej przyszłości w kraju nad Wisłą - zadbała o finansowe zaplecze niedoszłego narzeczonego. Sprzedała mieszkanie, zaciągnęła kilka kredytów, oddała wszystkie oszczędności. W sumie konto „Amerykanina” wzbogaciło się o pół miliona złotych. Seniorka nie zobaczyła jednak ani pierścionka zaręczynowego, ani „Jefersona” na własne oczy. Czy w życiu „Amerykanina” pojawiła się nowa miłość, czy otrzymana kwota była niesatysfakconująca? Tego już się nie dowiemy. Podobną taktykę obrał niejaki „Howard”, który wmówił 16-latce spod Łukowa, że kontakt z nią jest jak balsam dla jego zbolałej duszy.

Sztuczna inteligencja - z angielskiego AI, po naszemu SI - to gorący temat. Co prawda od paru już lat, ale ostatnio zdecydowanie przybrał na sile, czyli temperaturze.

Nic więc dziwnego, że w dyskusji o niej są tacy, którzy mówią, że świat się na niej sparzy. Ludzie najpierw stracą pracę (najdłużej pozostaną osobnicy pracujący rękami i nogami), a potem wyginą. Bo jak już te maszyny wykażą się - tak jak im prorokują - ludzkimi umiejętnościami: rozumowaniem, uczeniem się, planowaniem i kreatywnością, no to nie wiadomo, co do tego rozumu im przyjdzie. Wtajemniczeni szepczą, że gorzej ta AI/SI zatrzęsie naszym światem, niż kiedyś wynalezienie druku. Optymiści sprawę bagatelizują i przekonują, że każdą nową technologię ludzkość odbierała jako zagrożenie. I że dużo wody w rzekach (pod warunkiem, że nie wyschną) upłynie, zanim AI/SI zacznie na naszą rzeczywistość wpływać.

Kilka dni temu w tzw. internetach wyświetlił mi się filmik, którego bohaterką była zaradna amerykańska gospodyni.

Otóż rzeczona pani wyciągnęła z szuflady dwie paczki - jak powiedziała - starego makaronu, po czym wsypała ich zawartość do jakiegoś niewielkiego urządzenia i zmieliła. Do uzyskanej w ten sposób gruboziarnistej mąki dodała chyba ze dwa jajka, wymieszała w blaszanej misce, następnie zawartość wyrzuciła na stolnicę, ugniotła, rozwałkowała, pokroiła na szerokie paski, wrzuciła do gara z wrzątkiem i ugotowała. Po odcedzeniu ułożyła kluski na talerzu, polała pomidorową papką, czymś posypała, udekorowała jakimś zielskiem i… zaczęła piać z zachwytu, jakie to zdrowe, smaczne, tanie, a do tego eleganckie i wykwintne danie, którego nie powstydziłaby się postawić na świątecznym stole.

Za nami czas Wielkiego Postu i Triduum Paschalne. Święta Wielkanocne - w momencie, kiedy piszę te słowa - też powoli stają się przeszłością, a tak naprawdę to minęły nie powoli, a bardzo szybko.

Tak to już jest, że dni, na które szczególnie czekamy - szczególnie szybko. Za tydzień Kościół prawosławny będzie obchodził święta Zmartwychwstania, kolejne naznaczone cierpieniem wojny. Być może ktoś w swojej „łaskawości” ogłosi nawet zawieszenie broni. A na razie, pierwszego dnia kwietnia, Rosja objęła przewodnictwo w Radzie Bezpieczeństwa ONZ i nie jest to wcale primaaprilisowy żart. Fakt ten dowodzi, jak mizerne pozostają moce rozmaitych gremiów. Kilka dni wcześniej Międzynarodowy Komitet Olimpijski zezwolił sportowcom Rosji i Białorusi na start w kwalifikacjach olimpijskich. Pod neutralnymi flagami i przy spełnieniu drobnych warunków.

Łatwo nie było... A przede wszystkim trwało bardzo długo, bo aż 21 godzin. Tyle czasu potrzebowali strażacy z Pomorza, aby poradzić sobie z pożarem samochodu elektrycznego.

I to nie z powodu braków w wyszkoleniu, ale procedury dotyczącej postępowania z „elektrykami” w sytuacjach awaryjnych, a pożar taką jest bez wątpienia. Na miejscu zdarzenia pojawił się kontener wypełniony wodą, w której zanurzono wrak samochodu. Straty spowodowane przez pożar oszacowano wstępnie na ok. 190 tys. zł. Jakie były całkowite koszty akcji gaśniczej? Wyliczenia jeszcze trwają. Ktoś powie, że to wyjątkowe i nader rzadkie zdarzenie, bo przecież na naszych ulicach e-pojazdów jak na lekarstwo. To już niedługo się zmieni... Rada UE wprowadziła właśnie zakaz sprzedaży nowych samochodów spalinowych od 2035 r.

Swego czasu furorę robiły książki szwajcarskiego pisarza i publicysty, autora koncepcji wpływu istot pozaziemskich na życie ludzi w czasach przedhistorycznych Ericha von Dänikena.

Pośród wielu teorii pojawiła się i ta, że wiele opisów biblijnych to relacje spotkań… z UFO. Pisarz twierdzi, że np. historia zburzenia Sodomy i Gomory (Rdz 19) to w istocie wybuch bomby atomowej, zaś objawienie Ezechiela to ni mniej, ni więcej tylko relacja z… lądowania statku kosmicznego! Czyż fragment: „Patrzyłem, a oto wiatr gwałtowny nadszedł od północy, wielki obłok i ogień płonący (oraz blask dokoła niego), a z jego środka [promieniowało coś] jakby połysk stopu złota ze srebrem, «ze środka ognia». Pośrodku było coś, co było podobne do czterech istot żyjących.