Jesteśmy na półmetku Roku Modlitwy. Papież Franciszek ogłosił go nieprzypadkowo. I nie chodzi tylko o zbliżający się jubileusz 2025 roku.

Może jeszcze bardziej idzie o przypomnienie tego, o czym zapomnieliśmy i co porzuciliśmy? Nastawieni na aktywizm, na własne pomysły i działania, na wypełnianie swoich zadań, przestaliśmy doceniać wartość i sens modlitwy. Daliśmy się nabrać na to, że jest ona traceniem czasu, że nie przynosi tylu owoców, co konkretne działania. Zignorowaliśmy fakt, iż rzeczywiście można ją porównać do oddechu duszy. Nic więc dziwnego, że się duchowo dusimy, brakuje nam powietrza, że wewnętrznie upadamy i rozpadamy się, że czujemy się osamotnieni i dotknięci jakąś niezrozumiałą pustką.

Rozmowa z s. Gertrudą Bociąg ze Zgromadzenia Misjonarek Krwi Chrystusa.

Kilkanaście lat temu napisała Siostra „Modlitwę zanurzenia we Krwi Chrystusa”. Stała się ona bliska wielu ludziom.

Modlitwa zanurzenia powstała w 2011 r. Rzeczywiście rozeszła się po świecie i wciąż jest podawana dalej. Kiedy spotykam się z kimś, kto dowiaduje się o „moim” autorstwie, słyszę wyrazy wdzięczności i widzę zmieniającą się twarz. Świadomie słowo „moje” zawieram w cudzysłowie, bo wiem, że ta modlitwa została mi podarowana do napisania dla wielu, sama bym na nią nie wpadła. Natomiast jest to dla mnie nieustannie powód do wdzięczności Panu Bogu i uwielbienia Go w tajemnicy Krwi Chrystusa.

Uczestnicy tegorocznej, 44 Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej zaczęli już odliczanie dni do wyjścia na szlak wiodący na Jasną Górę. W tym roku będzie im przyświecał temat „Jestem dzieckiem Boga”.

Hasło zostało wyłonione w trakcie spotkania zorganizowanego 29 stycznia w kurii siedleckiej, w którym udział wzięli kierownicy pielgrzymki, biskupi Kazimierz Gurda i Grzegorz Suchodolski oraz księża zaangażowani w pielgrzymkę i odpowiedzialni w diecezji za inicjatywy duszpasterskie. W trakcie dyskusji o potrzebach duchowych dzisiejszych pielgrzymów oraz o zmieniającym się modelu pielgrzymowania pojawiły się różne propozycje hasła, m.in. nawiązujące do trwającego Roku Modlitwy czy do tematu przyszłego roku duszpasterskiego - „Pielgrzymi nadziei”.

Każde z wotów to albo znak prośby, albo dowód wdzięczności wobec Matki Bożej Kodeńskiej. Nie ma dnia, by ktoś nie przyjechał do Niej z jakąś sprawą.

A Ona ciągle działa i oręduje za tymi, którzy o to proszą. Świadczą o tym grube księgi cudów, w których od 1927 r. spisywane są łaski, jakie ludzie otrzymują za wstawiennictwem Maryi. Przewielebny Ojcze Superiorze! Serdeczne „Bóg zapłać!” za wstawienie się za mną do Najświętszej Matuchny Kodeńskiej i za uproszony mi ratunek z groźnej choroby. Nawet lekarze oświadczyli, że to cud - tak zaczyna się świadectwo z 1929 r. napisane przez Emilię Zienkowską z Łukowa, która nie miała wątpliwości, komu zawdzięcza życie.

Modlitwa jest spotkaniem z Panem Bogiem, ale każdy z nas ma swoją drogę do niej i swoją metodę.

Ważne, by korzystając z ulubionej formy modlitwy, nie zamykać się na inne. Bo modlitwa ewoluuje. Jest procesem - uważa s. dr Jolanta Hernik. Przyzwyczailiśmy się spontanicznie definiować modlitwę - „rozmowa z Bogiem”, ale adekwatniej byłoby nazywać ją spotkaniem - zaznacza s. J. Hernik ze Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej Misjonarek Klaretynek. By mogło się ono odbyć, z naszej strony potrzebne jest odpowiednie nastawienie, czyli po pierwsze: pragnienie spotkania się z Bogiem. - Pragnienia są jak duchowy GPS, który stymuluje serce. Dzięki pragnieniom szukamy odpowiedzi na pytania: kim jest człowiek, jaki sens ma życie?

To jeden z najbardziej znanych i kochanych wizerunków Maryi na świecie.

Nic w tym dziwnego, bo od wieków nieustannie pomaga ludziom w codziennych troskach i kłopotach, ale przede wszystkim prowadzi ich drogą wiary. Patronka rekordowej liczby parafii. W Polsce wezwanie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy posiada ponad… 140 kościołów, z czego w diecezji siedleckiej trzy: w Radzyniu Podlaskim, Maniach i Starym Opolu. Równie popularny jest Jej obraz, który znajduje się nie tylko w wielu świątyniach, ale i domach. Wizerunek ten od lat wygrywa w rankingach prezentów z okazji chrztu, Komunii św., ślubu czy na nowe mieszkanie. Żadna ikona nie zdobyła takiego uznania i czci.

Codziennie przez jedną, ustaloną przez siebie godzinę, nie przerywając aktualnych zajęć, w duchu adorują Najświętsze Serce Jezusa.

Członkowie Arcybractwa Straży Honorowej NSPJ pragną przepoić miłością swoje osobiste życie wiary, działania apostolskie i wykonywanie pracy zawodowej, odpłacając Panu Jezusowi za Jego miłość. „Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego aż do zupełnego wyniszczenia się dla okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie oddają mu w tym Sakramencie Miłości.

W krzyżu jest nasze ludzkie zwycięstwo nad złem, grzechem, kłamstwem i rozpaczą - wskazał bp Kazimierz Gurda podczas Mszy św. sprawowanej w czasie „Spotkania Młodych przy Krzyżu”.

7 czerwca w Miętnem i Garwolinie odbyły się uroczystości upamiętniające obronę krzyża przez młodzież Zespołu Szkół Rolniczych w Miętnem z przełomu 1983 i 1984 r. Do Miętnego przybyło ponad 1,2 tys. osób, m.in. przedstawiciele szkół ponadpodstawowych z terenu diecezji siedleckiej, kapłani, przedstawiciele władz samorządowych, parlamentarnych, w tym prezydent RP Andrzej Duda. Pierwszą częścią obchodów było przedpołudniowe „Spotkanie Młodych przy Krzyżu”, w którym wzięło udział kilkuset młodych ludzi z całej diecezji. Uroczystości rozpoczęły się przed miętneńską świątynią Podwyższenia Świętego Krzyża, erygowaną dziesięć lat po tamtych pamiętnych wydarzeniach.

Trwajcie mocno zakorzenieni w Jezusie, a przez Niego w Ojcu niebieskim i w Duchu Świętym. Ojciec i Syn obdarzają was dzisiaj Duchem Świętym.

On ubogaci was darami potrzebnymi do dobrego wypełniania kapłańskiej posługi. On was ku Jezusowi będzie każdego dni waszego kapłańskiego życia kierował, Jego będzie wam ukazywał, z Nim was jednoczył, w Nim zakorzeniał - mówił bp Kazimierz Gurda podczas święceń kapłańskich w katedrze 8 czerwca. Święcenia prezbiteratu przyjęło sześciu diakonów: Łukasz Bąk z parafii św. Apostołów Andrzeja i Bartłomieja w Osiecku, Cezary Kępka z parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Okrzei, Kacper Pawluczuk z parafii Matki Bożej Anielskiej w Mostowie, Marcin Tobiasz z parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Łaskarzewie, Michał Warakomski z parafii Trójcy Świętej w Terespolu, Marek Zalewski - z parafii św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach.

Mija 25 lat od wizyty Ojca Świętego Jana Pawła II w Siedlcach. Gdy sięgamy po homilię wygłoszoną na siedleckich błoniach, trudno nie oprzeć się wrażeniu, że papieska analiza sytuacji Kościoła, świata nie przedawniła się.

Codzienność potwierdza trafność wypowiedzianych wtedy słów. Choć czasy są już inne, priorytety pozostały takie same. Choć dla znacznej części wchodzącego w dorosłość pokolenia św. Jan Paweł II jest postacią w ścisłym sensie już tylko historyczną, choć nie brakuje prób brutalnego niszczenia jego autorytetu, pamięć trwa.