Potrzebujemy świadków, którzy będą mówili o Bogu, Kościele, swojej miłości do Niego.

Mam nadzieję, że błogosławione wdowy staną się czytelnym znakiem obecności Kościoła w życiu współczesnego świata i swoich najbliższych - podkreślał podczas Mszy św. bp Kazimierz Gurda, który 23 listopada w siedleckiej katedrze konsekrował sześć wdów. Helena Chaciak z parafii Bożego Ciała i Henryka Romaniuk z parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Siedlcach, Ewa Chudek z parafii Trójcy Świętej w Wiśniewie, Maria Owczarczyk z parafii św. Jana Chrzciciela w Górznie, Anna Pucyk z parafii Nawiedzenia NMP w Domanicach i Stanisława Sobiczewska z parafii św. Jakuba Apostoła w Przesmykach przygotowywały się do tego dnia kilka lat, choć - jak przyznają - pragnienie konsekracji kiełkowało w ich sercach od dawna.

„Błogosławieni, którzy nie straszą Bogiem” to propozycja jednego z ośmiu nowych błogosławieństw zasugerowanych przez dr Agatę Rujner.

Młoda teolożka z Akademii Katolickiej w Warszawie i autorka vloga „Prawie morały” podczas Ogólnopolskiego Kongresu Nowej Ewangelizacji w Tarnowie wygłosiła prelekcję na temat: „Współczesna niezgoda młodych na nauczanie moralne Kościoła”. Wykład i zawarte w nim postulaty ukazują coraz mocniejszą tendencję w polskim Kościele, by cenzurować Ewangelię, wycinając z niej wszystko, co wzmiankuje o Bożej sprawiedliwości, odpowiedzialności za czyny, konsekwencjach podejmowanych wyborów, pozostawiając mgliste, bliżej nieokreślone pojęcie miłosierdzia rozumianego jako powszechna abolicja.

Od ponad 50 lat parafia katedralna jest dla s. Zofii Żochowskiej jak drugi dom. W katedrze posługiwała jako dekoratorka i organistka, nadal pracuje w kancelarii parafialnej. Uczyła się pod okiem najlepszych.

Wywiad? Zawsze wolałam grać niż mówić - słyszę, kiedy umawiamy się na rozmowę. Tereskę - jak mówi się na siostry ze Zgromadzenia „Jedność” św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Siedlcach - do spotkania przekonuje argument, że rozmawiać będziemy o muzyce w jej życiu. S. Z. Żochowska pochodzi z Buczyna w parafii Skibniew. Do bezhabitowego Zgromadzenia Sióstr „Jedność” św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Siedlcach wstąpiła w grudniu 1965 r., zaraz po podstawówce.

Na zachodniej ścianie siedleckiej katedry, na wysokości zakrystii i podziemnych krypt, umieszczone są epitafia zmarłych biskupów.

Tablica poświęcona słudze Bożemu bp. Ignacemu Świrskiemu informuje nie tylko o latach życia czy rządów biskupa w diecezji, lecz jest również krótkim streszczeniem jego posługi pasterskiej. Przeczytamy tam: „Biskup Ignacy Świrski, dοκτοr filozofii i teologii, wieloletni profesor Uniwersytetu Wileńskiego, odnowiciel życia kościelnego na Podlasiu po drugiej wojnie światowej, ojciec ubogich, urodzony w Ellernie na Łotwie 20 września 1885 r., powołany na stolicę biskupią siedlecką czyli podlaską 12 kwietnia 1946 roku, odszedł do pana 25 marca 1968 roku. Requiescat in pace”.

Rozmowa z ks. dr. Pawłem Bieleckim, dyrektorem wydziału duszpasterstwa kurii diecezjalnej w Siedlcach.

Jakie są pierwsze refleksje po zakończeniu misji jubileuszowych w naszej diecezji?

Minęło już ponad 20 lat od poprzednich, które miały miejsce przed Rokiem Jubileuszowym 2000, w latach 1997-1999. Wówczas misjom towarzyszyły znaki: krzyż pratuliński, relikwie wyniesionych na ołtarze w 1996 r. bł. Męczenników Podlaskich oraz obraz Matki Bożej Leśniańskiej. Było to wielkie poruszenie w parafiach, ożywienie wiary i ducha religijnego wśród wiernych. Misje, które zakończyły się w tym roku, trwały dość długo, bo ponad sześć lat.

Listopad jest miesiącem, który szczególnie nastraja do refleksji nad życiem, jego przemijaniem i śmiercią.

To czas, kiedy wiele osób znacznie częściej szturmuje niebo, by swoją modlitwą oświetlać zmarłym ich ostatnią drogę z czyśćca tam, gdzie „radość wieczna jest”. Jak im w tym pomóc? Msza św., modlitwa, Komunia św., dobre uczynki, post, jałmużna ofiarowane w intencji zmarłych są im bardziej potrzebne niż najokazalsze wieńce, znicze i pomniki - wynika z przesłania, jakie za pośrednictwem świadectw świętych i błogosławionych kierują do nas dusze przebywające w czyśćcu.

Modlić trzeba się zawsze, w każdym wieku, położeniu, miejscu i czasie.

To jedna z ważniejszym form bycia z Bogiem i przy Bogu. To czas, który zawsze przynosi wymierne owoce. Nie warto traktować modlitwy tylko jako obowiązku. Lepiej zobaczyć w niej przywilej i łaskę, a także znak wiary. Nasz stosunek do modlitwy mówi wiele o przywiązaniu do Boga. I choć nie mamy jej wyraźnie wpisanej w przykazania, to nigdy nie wolno nam o niej zapominać, odrzucać czy nią pogardzać. Św. Ignacy Loyola pouczał, że „człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją”.

W niedzielę 27 października jubileusz 30-lecia powstania świętowała radzyńska parafia pw. św. Anny i bł. Męczenników Podlaskich w Radzyniu Podlaskim.

- Kościół to także zorganizowana wspólnota wierzących - podkreślał bp Henryk Tomasik podczas dziękczynnej Eucharystii. Jubileuszową Mszę św. koncelebrowali pierwsi proboszczowie parafii, którym towarzyszyło liczne grono dawnych wikariuszy oraz kapłani pochodzący z parafii. Za dar kościoła i parafialnej wspólnoty dziękowała przede wszystkim rzesza wiernych, którzy szczelnie wypełnili monumentalną świątynię.

W parafii Narodzenia NMP w Białej Podlaskiej kończy się Rok św. Jozafata Kuncewicza związany z 400-leciem śmierci tego unickiego arcybiskupa. Jego kult zatacza coraz szersze kręgi.

Rok rozpoczął się od listopadowych uroczystości odpustowych, do których parafia przygotowywała się przez specjalne rekolekcje. - Obfitował w wiele wydarzeń, ale nade wszystko w modlitwę przez przyczynę św. Jozafata. Cieszymy się rosnącą popularnością nabożeństw odprawianych 12 dnia każdego miesiąca. O 17.30 czytamy wszystkie prośby i dziękczynienia zanoszone przez wstawiennictwo św. Jozafata.

Wielu środowiskom zależy, by Kościół stał się „litościwą organizacją pozarządową, a nie oblubienicą Pana”.

Aby w kąt poszły modlitwa, życie sakramentalne - byśmy tak bardzo zafiksowali się w działaniu, strategiach, uwierzyli, że sami ten świat możemy uczynić lepszym, i w którymś momencie uznali, że Pan Bóg i Jego łaska, miłosierdzie, sakramenty święte itd. nie są nam tak naprawdę do niczego potrzebne. Analizując procesy dokonujące się na styku: świat materialny - Pan Bóg, rzeczywistość duchowa, da się dziś zauważyć wyraźny trend kwestionowania potrzeby modlitwy, sakramentów świętych, istnienia instytucjonalnego Kościoła, nauczania zawartego w katechizmie itp. Ginie świadomość istnienia osobowego Boga.