Urszula Gotowicka i Andrzej Prządka zostali nagrodzeni tegorocznymi Wawrzynami Siedleckimi, czyli statuetkami przyznawanymi za wybitne osiągnięcia w twórczości artystycznej i upowszechnianiu kultury.

Laureatów wybrała kapituła, w skład której weszli: zastępca prezydenta Siedlec Robert Szczepanik, radna miejska Iwona Orzełowska, naczelnik gabinetu prezydenta miasta Siedlce Aneta Krajewska oraz przedstawiciele instytucji kultury i środowisk twórczych - Barbara Maksymiuk, Bożena Wojciuk, Zbigniew Piwoński, Mariusz Woszczyński. Uroczyste wręczenie statuetek odbyło się 4 grudnia w Sali Białej Miejskiego Ośrodka Kultury w Siedlcach.

W regionie znane jest powiedzenie: „Hanna koronkami stoi”. Wśród uznanych koronczarek i hafciarek jest Maria Kazimiera Sarnacka, ale rękodziełem tym zajmują się również: Barbara Szmid, Danuta Szaniawska, Leokadia Jawicz i Monika Chudzik.

Jest szansa, że tradycja nie zaginie, bo w listopadzie rozpoczął się cykl warsztatów koronczarskich, które są otwarte dla wszystkich. Zainteresowanie jest spore. Jest to już druga edycja warsztatów rozpoczętych rok temu przed świętami Bożego Narodzenia. Wówczas efektem czterech spotkań były koronkowe ozdoby na choinkę, która stanęła w kościele św. Apostołów Piotra i Pawła. - W ubiegłym roku z zajęć skorzystało ok. dziesięciu osób, natomiast na pierwsze warsztaty w tym roku przyszło aż 30.

Za Spiżową Bramą mieszkała 16 lat, a jej najbliższymi sąsiadami byli Jan Paweł II, Benedykt XVI i Franciszek.

O swojej codzienności w najmniejszym państwie świata opowiedziała radzynianom Magdalena Wolińska-Riedi. Korespondentka TVP oraz autorka książek o Watykanie i Rzymie była gościem 48 edycji Radzyńskich Spotkań z Podróżnikami. Wydarzenie i jego bohaterka przyciągnęły tak wiele osób, że na widowni sali widowiskowo-kinowej Radzyńskiego Ośrodka Kultury trudno było znaleźć wolne miejsce. Trudno się dziwić, bo na to spotkanie - jak przypomniał dyrektor ROK Robert Mazurek - czekali ponad trzy lata, ponieważ M. Wolińska-Riedi do Radzynia miała przyjechać 8 marca 2020 r. Jednak plany pokrzyżowała pandemia.

Jego prace można podziwiać w wielu kościołach.

Jest autorem m.in. wiszącego nad ołtarzem w siedleckiej katedrze krucyfiksu i tronu biskupiego, figury św. Eugeniusza w Kodniu. Marian Korczyk od blisko pół wieku przybliża wiarę przy pomocy drewna i dłuta. Choć podlaski twórca jest zawodowym artystą, nie od razu zajął się rzeźbą. - Najpierw byłem pracownikiem biurowym w artystycznym przemyśle drzewnym. Jednak uznałem, że to nie dla mnie. Potrzebowałem wysiłku fizycznego, tak bym czuł się zmęczony i miał satysfakcję z tego, co robię - wspomina pochodzący z Radzynia artysta. Trafić na właściwe tory pomógł mu dopiero ksiądz zajmujący się polichromiami w jego rodzinnym kościele. - Gdy dowiedział się że jestem po szkole artystycznej, zatrudnił mnie. Zaprzyjaźniliśmy się i malowaliśmy ołtarze oraz prezbiterium - dodaje M. Korczyk.

Dni Muzyki Kościelnej to rzadka okazja na spotkanie z ambitną twórczością w wykonaniu artystów najwyższej klasy.

Program tego tygodnia był bogaty, a artystyczne menu - bo mówimy o muzycznej i duchowej uczcie - ułożone tak, że każde z wydarzeń miało swój niepowtarzalny charakter i klimat. Odbiorcy to docenili, czego potwierdzeniem była frekwencja na koncertach i szczery aplauz. „Dni” zainaugurował w niedzielę 19 listopada chór Psalmodia z Krakowa pod dyrygenturą prof. dr. hab. Włodzimierza Siedlika. Przed zebranymi w kościele św. Stanisława BM zaprezentował się w programie wykonanym a’cappella oraz z towarzyszeniem organów.

Tworzy nie tylko dłutem, ale przede wszystkim sercem, co widać w jego pracach. Przez niemal pół wieku spod ręki Mieczysław Gai, rzeźbiarza z Łukowa, wyszły ich setki. A za każdą stoi konkretna historia.

Rzeźbiarstwo to jego pasja i miłość. Poświęcił mu każdą wolną chwilę swojego życia. Dłuto i kawałek drewna dawały wyciszenie, były ucieczką od problemów i najlepszym odpoczynkiem po pracy w Zakładach Mięsnych w Łukowie. Dziś M. Gaja wciąż rzeźbi, ale przede wszystkim dzieli się swoją wiedzą i talentem z innymi, bo jego marzeniem jest, by łukowską tradycję rzeźbiarską pokochały kolejne pokolenia. Tak jak on przed 50 laty.

Adoramus z łacińskiego oznacza: „czcimy”. Chór Adoramus działający przy parafii Trójcy Świętej w Łosicach  od 20 lat czci śpiewem Boga.

Powstał w 2003 r. z inicjatywy ks. Zbigniewa Nikoniuka - ówczesnego wikariusza parafii św. Zygmunta w Łosicach. - Uczyłem wtedy religii w Zespole Szkół Rolniczego Centrum Kształcenia Ustawicznego. Wśród nauczycieli i władz szkoły panowała wspaniała atmosfera. Zaprzyjaźniłem się z nimi - wspomina. Pomysłem utworzenia chóru ks. Zbigniew podzielił się podczas wizyty duszpasterskiej. - Chodząc po kolędzie, trafiłem do rodziny Odoszewskich. Zaczęliśmy rozmowę. Stwierdziłem, że w mieście jest tylu zdolnych ludzi, a nie ma chóru - opowiada kapłan.

„Tu są właśnie Kresy, gdzie bicie serca łączy w jedno, a stykanie się wielu narodowości tworzy ludzi wyjątkowych” - napisał S. Sidoruk, zwany królem nadbużańskich poetów.

15 listopada w Zespole Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Korolówce-Osadzie spotkali się pedagodzy, lokalni literaci oraz bliscy poety ze Stawek. Konferencję „Stefana Sidoruka widzenie świata. Rzecz o edukacji regionalnej” zorganizowali ZSCKR i Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Włodawskiej. - Aby naszej młodzieży mogły wyrosnąć skrzydła, muszą mieć świadomość swojego pochodzenia. Aby wiedzieli, dokąd mają dojść, muszą wiedzieć, skąd wychodzą - podkreśliła dyrektor ZSCKR Renata Holaczuk.

Kilkudziesięciu uczestników - solistów i zespołów - zaprezentowało pieśni patriotyczne i piosenki żołnierskie w sali widowiskowej Włodawskiego Domu Kultury.

„Dziś idę walczyć, mamo”, „Przybyli ułani pod okienko”, „Pałacyk Michla”, „Piechota”, „Bywaj dziewczę zdrowe” czy „Wojenko, wojenko” - te i wiele innych utworów można było usłyszeć podczas Przeglądu Piosenki Żołnierskiej. Wśród uczestników znaleźli się włodawianie oraz osoby z terenu powiatu, a także z Sawina, Rudy-Huty i Puchaczowa. Roman Zarek, który na co dzień jest organistą w kościele Ducha Świętego w Woli Uhruskiej, wystąpił solo i w zespole. Solo wykonał utwór Krzysztofa Klenczona „Biały krzyż”, natomiast z Wesołym Trio, formacją znaną w miejscowości z szerokiego repertuaru, piosenkę „Kołysanka matki”.

W Gminnym Ośrodku Kultury w Janowie Podlaskim można oglądać wystawę fotografii Marusza Kalinowskiego pt. „4 pory Bugu”.

Jest ona pokłosiem kilkuletniej obserwacji rzeki i zachwytu nią. Bug - dziki i nieuregulowany - urzeka nieokiełznaną naturą i niepowtarzalnym klimatem. Fascynuje i inspiruje artystów: pisarzy, malarzy, fotografów. Cztery lata temu rzeka ta stała się także bliska sercu M. Kalinowskiego. Fotografuje ją w różnych zakątkach Polski. To dla niej często wyrusza nocą, by o świcie być niejednokrotnie jedynym świadkiem porannych cudów natury, które uwiecznia na zdjęciach. - Wszystko zaczęło się bardzo spontanicznie. Mieszkałem niedaleko miejscowości Kamieńczyk, w Urlach, gdzie Liwiec łączy się z Bugiem.