Agresywny bełkot w miejsce sztuki? Matka Boża z psem na ręku zamiast Jezusa? Obraz Chrystusa stylizowany na ikonę, z umieszczonym w centrum emblematem czerwonego serca WOŚP przebitym mieczami? To nam proponuje dziś „nowoczesna” kultura zwana dawniej „wyższą”. Na Sacrum nie ma już miejsca.

Jedną z wizytówek współczesności jest konsekwentne przesuwanie granic. W każdym wymiarze: aksjologicznym, moralnym, kulturowym, estetycznym. A właściwie, precyzyjnie rzecz ujmując, ich anihilacja. Świat bez granic stał się celem różnej maści -izmów. Zjawiskiem wpisującym się w problem tzw. culture cancel polegającym na unieważnianiu, zaprzeczaniu, poddawaniu krytyce tego, co dotąd stanowiło fundament, dziedzictwo przeszłości. Trudno mówić o jakimkolwiek kluczu, stałych kryteriach owego kulturowego ostracyzmu.

Jako rekolekcjonista i duszpasterz przez swoją artystyczną wrażliwość pragnę wskazać ślady Bożej miłości, jakie można dostrzec w szarej codzienności - mówi ks. Krzysztof Niespodziański, którego twórczość zaprezentowano w Siedlcach.

Wystawę prac zatytułowaną „Święta codzienność” można oglądać w A_Galerii Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego. Ks. K. Niespodziański pochodzi z miejscowości Turek w Wielkopolsce. Jak narodziła się w nim pasja artystyczna? - Zaczęło się od tego, że w szkole wyręczałem się dziesięć lat starszą siostrą. To ona robiła za mnie wszystkie prace i dostawałem piątki. Aż któregoś dnia jedna z nich była zbyt profesjonalna, co mi się bardzo nie spodobało. Podczas kłótni z siostrą wykrzyczałem, że już niczego nie będzie za mnie robić.

Otwieram oczy. Patrzę, jestem w szpitalu. Pytają mnie, czy pamiętam, co się stało. Wszystko mnie boli, jestem słaba, niedobrze mi. Zaraz, zaraz… miałam przecież nie żyć. Moi bliscy i znajomi byli zdziwieni, że chciałam się zabić. A mnie dziwiło, że ich to dziwi…

Komenda Główna Policji opublikowała najnowsze dane dotyczące prób samobójczych wśród nieletnich. W 2021 r. 1496 dzieci i nastolatków podjęło próbę samobójczą, niestety 127 z nich zakończyło się śmiercią. W porównaniu do roku 2020 to wzrost o 77% zachowań samobójczych oraz o 19% śmierci samobójczych. A samobójstwom można zapobiegać. Nie tylko ułatwiając dostęp do pomocy psychologicznej czy psychiatrycznej, ale także dzięki edukacji społecznej. Uczymy się, jak udzielać pierwszej pomocy przy wypadku samochodowym lub zawale, tak samo powinniśmy uczyć się udzielania pierwszej pomocy emocjonalnej. Ona też może uratować czyjeś życie.

Z coraz większym niepokojem śledzimy doniesienia medialne na temat konfliktu ks. Daniela Galusa z abp. Wacławem Depo, ordynariuszem diecezji częstochowskiej. Sprawa jest o tyle istotna, że wiele osób z naszej diecezji uczestniczyło w spotkaniach modlitewnych w Pustelni pw. Zesłania Ducha Świętego w Czatachowie k. Żarek i dobrze znają kapłana.

Co takiego się stało, że spór przybrał tak radykalną formę? Dlaczego władze kościelne zakazały organizacji modlitewnych spotkań? I wreszcie: gdzie został popełniony błąd? Najpierw fakty. Pustelnia pw. Zesłania Ducha Świętego w Czatachowie k. Żarek stała się znana w Polsce z racji celebrowanych tam Mszy św. z modlitwą o uwolnienie oraz spotkań charyzmatycznych. 5 lutego 2010 r. powstała - jako ich owoc - Wspólnota Miłość i Miłosierdzie Jezusa. W maju 2013 r. złożyła statut w Kurii Metropolitalnej z prośbą o zatwierdzenie, co do dnia dzisiejszego nie nastąpiło. 23 września 2020 r. wspólnota powołała do istnienia fundację „Źródło Miłosierdzia”.

Młodzi odchodzą z Kościoła. Nawet nie dlatego, że mają coś przeciwko niemu. Myślący czują, że kościelny hejt, z jakim codzienne spotykają się w sieci, jest dęty, sztuczny, improwizowany przez mających w tym konkretny interes ludzi. Po prostu jest im wszystko jedno.

To także element szerszego trendu. Niektórzy mówią: „Pokolenie bez skrzydeł”. Dużo racji jest w stwierdzeniu, choć to zaledwie muśnięcie problemu. Od lat niemałą zagwozdką nauczycieli jest zebranie grupy uczniów na wycieczkę. „Po co mamy jechać?”- pytają. „Przecież w internecie zobaczymy to samo”. Można znaleźć obrazki grupy młodych zaciągniętych siłą do muzeum, wyraźnie znudzonych, siedzących z nosami w ekranach smartfonów na tle wybitnych dzieł sztuki. To nie ich świat. „Młode wino należy lać do nowych bukłaków” - ktoś powie. Czyli co?

Świadkiem radości, łez i wielu zanoszonych tutaj modlitw można nazwać niewielki, trójkątny spłachetek ziemi wsi Przechód w parafii Żeszczynka, które upodobali sobie fundatorzy kolejnych krzyży i kapliczki.

Historię m.in. tego miejsca utrwala album „Znaki religijne parafii Żeszczynka”, który ukazał się w ostatnich dniach października 2021 r. Kapliczką i trzema krzyżami - dużym i dwoma mniejszymi - opiekuje się rodzina Harachów, których posesję dzieli od nich tylko droga. - Z przekazów wiemy, że pierwszy krzyż postawili młodzi chłopcy za pieniądze, które zebrali, kolędując. Było to na początku XIX w. Prawdopodobnie kolejny był krzyż postawiony przez jednego z gospodarzy jako wotum za przyjście na świat długo oczekiwanego syna, nie wiemy jednak przez kogo - mówi Helena Harach.

Czy udział w jednorazowej akcji charytatywnej pozwala poczuć prawdziwą radość pomagania, rozkwitnąć w sercu czystej miłości? Nie sadzę. Gdy ustanie medialny szum, znów zagrają wewnątrz egoizmy. I okaże się, że jednego dnia można zbierać na „ratowanie dzieci”, a za jakiś czas domagać się prawa do zabijania chorych dzieci, którym nie dane było się jeszcze urodzić.

Pośród linii dzielących w poprzek Polskę jest również i ta, która rysuje się podczas kolejnych edycji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. „Dawanie” bądź „niedawanie na Owsiaka” to dla wielu ludzi nie tylko gest dobrej woli, ale deklaracja ideowa i polityczna. Tak przynajmniej próbują problem malować media - jak wszystko w naszej Polsce - również ostro podzielone.

Wiem dobrze, że bez pomocy Polaków żaden Żyd nie przeżyłby okupacji niemieckiej - pisał Szymon Szonszajn, Żyd z Sarnak, w liście z 1987 r. do rodziny Sarnowskich, dzięki którym przeżył wojnę.

Instytut Yad Vashem w Jerozolimie po raz kolejny postanowił odznaczyć tych, którzy podczas II wojny światowej z narażeniem życia nieśli pomoc prześladowanym Żydom. W grudniu ubiegłego roku do grona Sprawiedliwych wśród Narodów Świata dołączyła rodzina Sarnowskich z Sarnak w powiecie łosickim. Marianna i Stanisław Sarnowscy z synem Kazimierzem mieszkali w Hołowczycach.

Pamiętacie Państwo jelonka Bambi wykreowanego przez wytwórnię filmową Disneya w 1942 r.? O słodkich oczach i cienkich nóżkach, beztrosko biegającego po łące? Starsi zapewne tak. Otóż w naszym pogmatwanym świecie ów Bogu ducha winny, przesympatyczny jelonek stał się synonimem cywilizacyjnego paradoksu, zaś tzw. syndrom Bambiego - nazwą kolejnego, stosunkowo nowego, czczonego przez lewicę absurdu.

Zacznijmy od faktów. Na popularnym portalu organizującym zbiórki pieniędzy na rzecz potrzebujących pojawił się apel o wpłatę środków na odkupienie krowy transwestytki. Jest to historia Księżycowej Krówki Muuun (!) „tak głęboka że przekracza granice gatunkowe” - czytamy w opisie kwesty. Ciąg dalszy jeszcze bardziej rozdziera serce: otóż „w gospodarstwie na Warmii urodziły się niezwykłe cielaki, bliźnięta. Jedno z nich jest jałówką, ale wygląda jak byk, nigdy też nie będzie w stanie się rozmnażać. Gospodarz mówi o niej «transwestytka» i, choć trudno w to uwierzyć, bardzo się jej wstydzi”. Aby ukryć wstyd, postanowił oddać ją do rzeźni - „żeby nie kłuła w oczy, żeby zniknęła”.

Przesuwanie granicy tego, co akceptowalne, żeby wzbudzać kontrowersje, świadomie wywołać skandal i w ten sposób przyciągnąć widownię - to cechy wielu programów telewizyjnych. Efekt? Coraz częściej ich bohaterami stają się osoby, które miały problemy z prawem.

Uczestnicy polskich reality show często ukrywają przed publicznością swoją przeszłość lub mówią jedynie o dobrych rzeczach, którymi mogą się pochwalić. Niestety, nie zawsze bywało u nich tak pięknie, jak mogłoby się wydawać. Prym w doborze bohaterów z długą listą wykroczeń na koncie wiedzie stacja TTV - producent programu „Królowe życia”. Na ekranie tytułowe „królowe” wiodą wystawne życie i na każdym kroku chwalą się pieniędzmi, których mają w bród. Najbardziej rozpoznawalna bohaterka programu przed zdobyciem „sławy” odsiadywała wyrok kilkunastu miesięcy pozbawienia wolności za nakłanianie do prostytucji i prowadzenie agencji towarzyskiej. Co ciekawe, stała się ulubienicą widzów - na instagramie obserwuje ją ponad milion osób.