Jak wojna tuż za naszą granicą wpływa na Polskę i świat, mówi politolog Marcin Zaborowski.

Na piątek 11 marca zwołano Zgromadzenie Narodowe - czy to sygnał, że sytuacja jest bardzo poważna? Optymizmem nie napawają również częste wizyty urzędników NATO czy USA w naszym kraju.

Oczywiście, że sytuacja jest bardzo poważna. Mamy wojnę totalną po drugiej stronie naszej granicy, ponad milion uchodźców w naszym kraju, którzy szukają schronienia, i wciąż napływają kolejni. Bezpieczeństwo państwa jest zagrożone - to sprawa ewidentna.

Rozmowa z o. prof. dr. hab. Andrzejem Derdziukiem OFMCap z Katedry Bioetyki Teologicznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II

3 lutego Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała dekret zezwalający na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego sługi Bożego Jacka Krawczyka. W jaki sposób wszedł on w życie Ojca?

W tym samym czasie studiowaliśmy na KUL, niewykluczone więc, że mijaliśmy się na uczelnianych korytarzach - nie znaliśmy się jednak osobiście. To wejście dokonało się 22 listopada 2017 r., podczas sympozjum podsumowującego 25 lat Fundacji im. Jacka Krawczyka. Zorganizowali je jego rodzice i brat razem z Wydziałem Teologii KUL i ks. prof. Stanisławem Haręzgą.

Rozmowa z Wojciechem Konończukiem, wicedyrektorem Ośrodka Studiów Wschodnich

Dlaczego Putin zaatakował? Jest szalony czy ma plan? To efekt łagodnej polityki Unii Europejskiej, a może tego, że tak łatwo poszło z Białorusią?

Bezpośrednią przyczyną rosyjskiej agresji było niepowodzenie próby szantażu Zachodu i Ukrainy rosyjską demonstracją, która trwała przy granicach ukraińskich i na Białorusi od jesieni ubiegłego roku. Moskwa miała nadzieję, że Zachód ustąpi pod tym naciskiem i przynajmniej część rosyjskich żądań przyjmie. To najważniejsze dotyczyło wypełnienia porozumień mińskich, które - mówiąc w skrócie - ugruntowałyby rosyjskie wpływy na Ukrainie. Tak się jednak nie stało, więc Putin wysłał wojska na Ukrainę, licząc, że dojdzie do szybkiego zwycięstwa, że to będzie kwestia kilku dni.

Rozmowa z dr. hab. Krzysztofem Szwagrzykiem, zastępcą prezesa Instytutu Pamięci Narodowej

Od 11 lat 1 marca obchodzony jest Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” i zwykle w tym czasie odżywają dyskusje, w których jedna strona uważa ich za bohaterów, a druga za bandytów. Zatem wyklęci czy niezłomni?

Wokół terminologii, który zwrot bardziej pasuje do bohaterów walczących z systemem komunistycznym po 1944 r., toczy i jeszcze długo toczyć się będzie dyskusja. Myślę nawet, że nigdy się ona nie skończy. Słowo „wyklęci” ma w sobie pierwiastek negatywny. Wyklęty przecież może być człowiek za popełnienie czynów niegodnych. Jak pogodzić fakt, że tak samo mówimy o bohaterach? Przez lata oponowałem przeciwko takiemu nazywaniu tych, którzy poświęcili swoje życie za wolność ojczyzny, uważając je za nieadekwatne.

Rozmowa z ks. kan. Andrzejem Kieliszkiem, proboszczem parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Łukowie, diecezjalnym duszpasterzem ds. trzeźwości i uzależnionych.

​Mówi się, że pandemia nasiliła różnorodne problemy społeczne. Dotyczy to również alkoholizmu?

Zawsze, kiedy wyostrzają się problemy psychiczne, zwłaszcza depresja, wzmaga się także skłonność do sięgania po alkohol, który „znieczula” trudne uczucia. Izolowanie się ludzi w obawie przed chorobą, brak kontaktu ze znajomymi czy wspólnotą, do której się należy, tylko temu sprzyjają. Pandemia ograniczyła też pomaganie osobom już dotkniętym uzależnieniem. Część placówek odwykowych była okresowo zamknięta, inne pracowały na 50% swoich możliwości, co przełożyło się na przyjmowanie mniejszej liczby pacjentów, nie mówiąc o tym, że wielu z nich rezygnowało z leczenia ze względu na ryzyko zarażenia.

Rozmowa z s. Bogdaną Łasochą ze Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny w Białymstoku, która opiekowała się bł. ks. Michałem Sopoćką aż do śmierci.

W jakich okolicznościach poznała Siostra ks. Michała Sopoćkę?

W 1974 r. zostałam skierowana przez matkę generalną do domu zakonnego w Białymstoku przy ul. Poleskiej 42. Miałam opiekować się ks. M. Sopoćką. Był to mój dodatkowy obowiązek, gdyż uczyłam się w studium muzycznym w Warszawie i często wyjeżdżałam na zajęcia czy egzaminy. Przyznam, że jako dwudziestokilkulatka nie miałam doświadczenia w opiece nad starszą, schorowaną osobą, jaką wówczas był już ks. Sopoćko, ale starałam się najlepiej, jak potrafiłam: sprzątałam, prałam, wykupywałam lekarstwa.

O różnicach w komunikacji między kobietą a mężczyzną, wzajemnych relacjach i dogadywaniu się mówi br. Piotr Zajączkowski, kapucyn, rekolekcjonista, doktor teologii z zakresu duszpasterstwa rodzin, autor warsztatów dla par pod nazwą „Weekend Małżeński”.

​Można powiedzieć, że kobieta i mężczyzna to dwa różne światy. Kobieta często myśli, że mąż po ślubie się zmieni, a mąż - że ona się nie zmieni. Co nas najbardziej różni?

Sposób myślenia o sobie samym, funkcjonowania, dążenia do różnych celów… Kobieta ocenia i patrzy na siebie jako na osobę niekompletną, tzn. potrzebującą rozwoju, dlatego też często korzysta z różnych szkoleń, warsztatów, rekolekcji, częściej niż mężczyzna chodzi do spowiedzi. Uważa, że życie polega na tym, żeby ciągle czegoś się uczyć. Widzi potrzebę zmian w sobie i do nich dąży. Natomiast mężczyzna myśli najczęściej zupełnie odwrotnie - w swoim przekonaniu uważa, że jest kompletny, czyli wszystko co dzisiaj ma, jest dla niego wystarczające i nie czuje potrzeby zmian albo uczenia się czegoś.

Rozmowa z Moniką i Danielem Leszczyńskimi z Domowego Kościoła.

Małżeństwo jest…

Monika: Piękne. W kochającym się małżeństwie dzieją się cuda. Daniel: Jak dwoje ludzi się kocha, wokół nich robi się pięknie i jasno - mimo że podlegają tej samej rzeczywistości co inni. Mówimy, że obydwoje patrzą w tym samym kierunku.

O leczeniu onkologicznym w dobie pandemii mówi dr hab. n. med. Lubomir Bodnar, prof. UPH, MBA, onkolog, dyrektor Siedleckiego Centrum Onkologii.

Czy kolejne fale pandemii wpłynęły na późne zgłaszanie się pacjentów onkologicznych do specjalistów?

Rzeczywiście w skali całego kraju obserwuje się tendencję rozpoznawania chorób onkologicznych w wyższych stopniach zaawansowania. Na pewno korzystanie z dostępnych badań profilaktycznych jest zbyt niskie - to zaledwie 20% w programie raka szyjki macicy, kilkanaście w przypadku raka jelita grubego, niecałe 40% w programie raka piersi.

Rozmowa z ks. Sebastianem Biskiem, delegatem biskupa siedleckiego ds. indywidualnych form życia konsekrowanego.

Przyjęcie konsekracji wielu kojarzy się z powołaniem zakonnym. Tymczasem, by stać się osobą konsekrowaną, nie trzeba składać ślubów zakonnych i żyć za murami klasztoru. Co to znaczy być osobą konsekrowaną i kto może nią zostać?

Używając terminu „osoba konsekrowana”, będziemy odnosili go do osób żyjących w ramach indywidualnych forma życia konsekrowanego (IFŻK), a więc dziewic, wdów, wdowców oraz pustelników. Konsekracja wiąże się z publicznym złożeniem ślubów lub ślubu. Jednak będą one inne w przypadku osób żyjących w klasztorach i inne dla osób żyjących poza nimi, czyli w ramach IFŻK. Konsekracja to poświęcenie osoby Panu Bogu. To przemienienie człowieka przez Trójcę Świętą i wezwanie go świętości.