Rozmowa z Januszem Olewińskim, przewodniczącym Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Internowanych i Represjonowanych.

Na pytanie, co spowodowało Pana zaangażowanie w walkę z systemem komunistycznym, odpowiada Pan: „wielka pogarda dla człowieka”. Czym się ona przejawiała?

A choćby tak kuriozalnymi sprawami, jak dyktowaniem, po której stronie wejścia do klatki schodowej powinna stać ławka. Decydowano, co mamy jeść i w jakich ilościach, o czym świadczyła reglamentacja artykułów spożywczych. Podobnie było z przydzielaniem produktów przemysłowych. Kolejna kwestia to ograniczanie - albo wręcz uniemożliwianie - praktykowania swojej wiary. Do tego dodać należy brak możliwości organizowania się czy drukowania i publikowania tekstów bez zgody władz. Pozbawiono nas swobody myślenia i działania. Przykłady można mnożyć, ale niech te przywołane posłużą jako wyjaśnienie powodu wybuchu niezadowolenia Polaków.

Rozmowa z biskupem pomocniczym diecezji siedleckiej Grzegorzem Suchodolskim

Za nami Światowe Dni Młodzieży w diecezjach. Co to wydarzenie powiedziało Księdzu Biskupowi o młodych?

Przede wszystkim, że ŚDM nie mogą być jednorazowym eventem, a młodym, którzy zebrali się w sześciu rejonach naszej diecezji, trzeba towarzyszyć dalej. Jest w nich pragnienie pogłębiania wiary i przeżywania jej we wspólnocie Kościoła, tyle że świat ich do tego nie zachęca. Młodzi potrzebują stałej troski i stałego towarzyszenia. Stąd gorąca prośba do kapłanów posługujących w parafiach, by mieli czas dla młodych, by udostępnili im sale, gdzie z jednej strony młodzież mogłaby organizować spotkania formacyjne, a z drugiej - spędzać czas wolny, odrabiając lekcje, oglądając filmy, grając w planszówki albo playstation. Wydarzenia, które gromadzą młodych na płaszczyźnie ponadparafialnej, są bardzo ważne, dają impuls do mocniejszego wejścia na drogę formacji, ale same eventy, bez stałej systematycznej formacji w małych grupach, to o wiele za mało. Musi być „duch dalszego ciągu”, który winien się wyrażać w stałym towarzyszeniu młodzieży.

O tradycji synodu w Kościele, głosie świeckich oraz wyzwaniach stojących przed rozpoczętym XVI Zwyczajnym Zgromadzeniem Ogólnym Synodu Biskupów - w rozmowie z ks. dr. Adamem Kulikiem, wykładowcą teologii pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Siedleckiej, proboszczem parafii pw. św. Anny w Jeleńcu.

O tym, jak interepretować znaki, które wielu traktuje jak zapowiedź końca świata - mówi o. dr hab. Waldemar Linke, pasjonista, biblista, wykładowca Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Odeszliśmy bardzo daleko od zdolności stawiania czoła przeciwnościom losu na poziomie braku prądu czy awarii sieci ciepłowniczej. Dlatego wydaje się nam, że to, co się dzieje, to katastrofa, a to zaledwie destabilizacja. Co nie znaczy, iż katastrofy są niemożliwe i że nie będziemy się musieli z nimi mierzyć. Przewartościowywanie ich znaczenia bynajmniej nam nie pomaga, ponieważ wpędza nas albo w zbiorową depresję, albo histerię. Umiejętność możliwie normalnego reagowania na wydarzenia, które nie są dla nas normalne, będzie nam coraz bardziej potrzebna.

O doświadczeniach podczas dwóch miesięcy śpiączki, życiu wiecznym i dlaczego chrześcijanin nie powinien rozpaczać po stracie bliskiej osoby - w rozmowie z Andrzejem Duffkiem, który przeżył śmierć kliniczną

Znalazłem się w - jak to określam - punkcie przejściowym. To był moment doświadczenia własnego życia w pigułce. Zacząłem je oglądać „oczami” Pana Boga. Jakby film mojego życia od momentu wypadku cofał się do moich narodzin. Widziałem siebie, sytuacje, pamiętałem je, ale jakbym stał z boku. Jednak bardzo wyraźnie odczuwałem intencję, jaka w każdej z nich mną kierowała. Miałem poznanie, że w zachowaniach, które uważałem za czysto altruistyczne z mojej strony, nie było miłości. Na przykład, przekazując pieniądze innym, moją podświadomą intencją stawała się poprawa sobie humoru, własnej samooceny. Nie byłem nastawiony tylko na bliźniego, ale w tym górowało moje „ja”.

Dokąd nas zaprowadzi źle pojmowana ekologia i drastyczne postanowienia szczytu klimatycznego - mówi prof. Wojciech Polak, historyk, politolog, wykładowca Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i wiceprzewodniczący Kolegium IPN.

Cofamy się do XIX w. albo i lat wcześniejszych, gdy dla wielu ludzi problemem było przetrwanie zimy. Ciasnota powoduje rozmaite skutki kulturowe, zdrowotne, społeczne, więc perspektywy są marne. Europa popełnia samobójstwo na własne życzenie i przez głupotę części ekologów, z których wielu żyje sobie jak pączki w maśle. Różne fundacje, agendy Unii Europejskiej płacą swoim pracownikom takie pensje, o jakich każdy z nas może tylko pomarzyć. Oni są oderwani od codziennych problemów przeciętnego Europejczyka i tworzą projekty, które mogą doprowadzić Europę do katastrofy.

Rozmowa z prof. dr. hab. Radosławem Zenderowskim, socjologiem i politologiem, kierownikiem Katedry Stosunków Międzynarodowych i Studiów Europejskich Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Co dziś oznacza patriotyzm?

Patriotyzm to poczucie obowiązku wobec pewnej wspólnoty, którą jest w tym przypadku wspólnota narodowa - wyrażająca się w kategoriach czysto obywatelskich lub kulturowo-etnicznych. To przekonanie, że mamy obowiązki nie tylko wobec siebie, własnej rodziny, ale też szerszej wspólnoty, w ramach której my i nasze rodziny funkcjonujemy w życiu społecznym.

Rozmowa z s. Anną Czajkowską ze Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych.

Kościół w nauczaniu o czyśćcu w zasadzie ogranicza się do stwierdzenia, że on istnieje i wierni mogą nieść pomoc duszom czyśćcowym. Wynika to stąd, iż czyściec jest rzeczywistością wykraczającą poza granicę ziemskiego życia, więc nie da się jej dokładnie zbadać i ująć w dogmatyczne stwierdzenia. Wszelkie próby opisywania jego natury byłyby obciążone błędem, a Kościół nie chce nikogo wprowadzać w fałszywe wyobrażenia. Podkreśla, że ani Pismo Święte, ani teologowie nie rzucają wystarczającego światła, by można było w pełni opisać życie po śmierci. Zachęca jednak teologów do zgłębiania tej tajemnicy i przybliżania jej wiernym. Według nauczania teologicznego czyściec jest dopełnieniem naszego uświęcenia i zbawienia. To Boży dar.

Rozmowa z s. Anną Marią Pudełko, apostolinką, prowadzącą rekolekcje, wykłady i warsztaty dla osób konsekrowanych, kapłanów oraz małżonków, autorką bloga „Pudełko Ani”.

Trzeba mówić do Niej z głębi serca. Kiedy stajemy przed kolejnymi tajemnicami, zaczynając je rozważać, warto prosić Ją: „Pokaż mi, dlaczego ten moment był tak ważny dla Ciebie, opowiedz mi, wskaż, co się wydarzyło w życiu Jezusa i co z tego mogę wziąć dla siebie”. Wierzę, że Duch Święty da nam intuicję, która podpowie, jaką Dobrą Nowinę możemy zaczerpnąć z tej modlitwy, by mieć siłę przeżyć dzień w miłości, ufności, nadziei, a także z odwagą i determinacją potrzebnymi do tego, aby poradzić sobie z wyzwaniami, które niesie codzienność.

Rozmowa z ks. kan. Stanisławem Chodźką, diecezjalnym duszpasterzem rolników.

Pod względem urodzaju, nawet na glebach średniej i słabej klasy, ten rok był dosyć dobry. Nie słyszałem, by rolnicy narzekali. Również dobrze wygląda opłacalność hodowli krów mlecznych i mięsa wołowego. Natomiast najgorsza sytuacja jest z trzodą chlewną. Cały czas walczymy z ASF. Rolnicy narzekają, że od listopada mogą wejść w życie nowe obostrzenia dotyczące bioasekuracji. Obawiają się, że nie będą mogli tych obostrzeń spełnić i wiele, zwłaszcza mniejszych gospodarstw, upadnie. Kilka dni temu byłem na spotkaniu rolników z zastępcą Głównego Lekarza Weterynarii Krzysztofem Jażdżewskim, który dość skutecznie przekonywał rolników, że nie mają się czego bać.