Sebastian, na Jerycho Młodych przywiozłeś strój komandosa. W worku, który wniosłeś na scenę, były m.in. ciężkie buty, kamizelka taktyczna i pas. Teraz są to już tylko rekwizyty…

Tego stroju używałem na co dzień w swojej pracy. Działałem w policji, w brygadzie antyterrorystycznej. To był mój pancerz fizyczny. Niestety w tamtym czasie nie miałem żadnej zbroi wewnętrznej, duchowej.

Podczas III Ogólnopolskiego Kongresu Nowej Ewangelizacji „Ewangelizacja środowisk wiejskich - Skarb w Roli”, który odbył się na przełomie maja i czerwca, podkreślano wartość pobożności ludowej, jeszcze niedawno deprecjonowanej. Co, zdaniem Księdza, o tej formie religijności mówią jej owoce?

Nie zgadzam się z opiniami, że to pobożność płytka, charakteryzująca się brakiem otwartości np. na pogłębioną formację.

Księże Doktorze, w tym roku mija 250 lat od ustanowienia liturgicznego święta Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jakie były okoliczności tamtego wydarzenia i co zmieniły w polskiej pobożności?

Korzenie tego święta sięgają wydarzeń, które miały miejsce w latach 1673-1689, kiedy to w klasztorze sióstr wizytek w Paray-le-Monial we Francji, jedna z sióstr - św. Małgorzata Maria Alacoque otrzymała szereg objawień Najświętszego Serca Jezusowego.

Dlaczego zdecydowała się Pani na napisanie tej nietypowej książki?

Przez wiele lat mojej pracy lekarskiej poświęconej leczeniu chorych na nowotwory złośliwe nabierałam przekonania, że wiele osób dotkniętych chorobą, a także ich bliscy potrzebują tego typu lektury. Czyli pewien rodzaj zapotrzebowania podsunął mi myśl: przecież ja mogę napisać książkę!

23 czerwca będziemy obchodzić Dzień Ojca. To piękne święto wydaje się potrzebne szczególnie dziś, gdy współczesną cywilizację nazywa się „cywilizacją bez ojca”. Czy widzi Ksiądz oznaki tego u studentów, którym posługuje?

Oczywiście. Socjologowie i psychologowie biją na alarm, zasypując nas zatrważającymi wynikami badań na temat relacji dziecko - rodzic. Wprawdzie tzw. konflikt pokoleń istniał od zawsze, bo jest związany z naturalną i konieczną wymianą pokoleniową.

Zbliża się setna rocznica powołania do życia wspólnoty, do której należy Siostra. O zgromadzeniu tym mówimy krótko i węzłowato: siostry orionistki. Z racji zbliżającego się jubileuszu proszę opowiedzieć czytelnikom „Echa” o swojej rodzinie zakonnej.

Jej pełna nazwa brzmi: Zgromadzenie Małych Sióstr Misjonarek Miłosierdzia. Założył je w Tortonie, w północnej Italii, 29 czerwca 1915 r., w uroczystość św. Apostołów Piotra i Pawła, włoski kapłan ks. Alojzy Orione.

Kiedy przeciętna polska rodzina musi podjąć decyzję, czy zaopiekować się schorowanym rodzicem albo babcią, zawsze pojawia się dylemat: opieka domowa czy np. zakład opiekuńczo-leczniczy. Czym jest to spowodowane?

Gdy ktoś z bliskich zaczyna poważnie chorować, rodzina staje przed poważnym problemem, jak zapewnić opiekę tej osobie. Decyzję o wyborze formy opieki należy podejmować na podstawie oceny całokształtu funkcjonowania rodziny w zakresach: społecznym, ekonomicznym, zawodowym, a także zdrowotnym.

Ewangelizacja to dziś modne słowo. Jednak nie wszyscy właściwie rozumieją to pojęcie. Czym zatem jest ewangelizacja?

To głoszenie dobrej nowiny o tym, że Bóg do tego stopnia zakochał się w człowieku, iż dał swojego Syna, aby każdy, kto w Niego uwierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Dzięki temu otrzymaliśmy nową szansę życia w komunii z Panem już tu, na ziemi, i ostatecznie w niebie.

Ojcowie Kościoła mówili, że Jezus i Duch Święty to ramiona Ojca wyciągnięte w kierunku człowieka. Pierwsze ramię, Jezus, jest znane. O Duchu Świętym wiemy niewiele, a to, co słyszymy, często jest niezrozumiałe. Kim On właściwie jest?

Nie odważyłabym się podać definicji Boga - Ducha Świętego. Myślę, że najważniejsze jest, by powiedzieć, że jest On osobą Trójcy Świętej. Nie należy sprowadzać Go do czegoś na wzór energii, tchnienia. To odebrałoby Mu tożsamość - i tak do końca niezgłębioną i tajemniczą.

Pana ostatnia książka nosi tytuł „Niebezpieczne związki Bronisława Komorowskiego”. Proszę powiedzieć, czego te związki dotyczą.

Powinienem zacząć od tego, że nigdy nie było moim celem, żeby za wszelką cenę szukać czegoś na pana prezydenta, że sobie zamierzyłem, że muszę coś koniecznie znaleźć z takich czy innych przyczyn. Cała historia mojego dziennikarskiego śledztwa, które doprowadziło do powstania tej książki, zaczęła się w r. 2006, gdy spotkałem się z moim informatorem z Centralnego Biura Śledczego.