Na papier przelewam słowa rymowania swego. Nie z obowiązku, lecz potrzeby duszy - wyznaje w jednym ze swoich wierszy poetka z Dołhobród.

Urodziła się w 1939 r. w nadbużańskiej wsi Dołhobrody, gdzie mieszka do dziś, przekazując tradycje ludowe kolejnym pokoleniom. Wszechstronnie utalentowana Karolina Demianiuk jest śpiewaczką, poetką, zajmuje się także rękodziełem: haftem, koronką i tkactwem. Od 1987 r. śpiewa w zespole Jutrzenka. Występuje również solo, a wraz z dziećmi tworzy zespół Dołhobrodzkie Zadułyńce. Wielokrotnie też pokazała swoje zdolności aktorskie, biorąc udział z Jutrzenką w widowiskach obrzędowych, do których pisała scenariusze. Jej talent dostrzegli reżyserzy filmu biograficznego „Popiełuszko, wolność jest w nas”, obsadzając ją w roli babci Marianny.

Rozmowa z ks. kan. dr. Pawłem Wiatrakiem, współautorem diecezjalnej nowenny przed beatyfikacją służebnicy Bożej Pauliny Jaricot.

​Co jest treścią tej niecodziennej nowenny?

Przez dziewięć niedziel będziemy poznawać rysy duchowości Pauliny Marii Jaricot. Lubię cytować wypowiedź jednego z teologów duchowości, który mówił, że duchowość jest jak linie papilarne. Każdy z nas ma swoją i niepowtarzalną, ale jednak duchowość katolicka jest jedna i zasadniczo różni się od duchowości np. Dalekiego Wschodu czy islamu. W naszej nowennie będziemy ukazywać rysy duchowości charakterystyczne dla każdego katolika.

Dołączenie do nas jest gwarancją zyskania nowych przyjaciół. Na byciu w stowarzyszeniu można tylko zyskać - podkreśla Alina Woźna, prezes siedleckiego oddziału KSN.

Katolickie Stowarzyszenie Niepełnosprawnych Diecezji Siedleckiej jest organizacją pozarządową. Zarząd i członkowie działają społecznie, a wszelkie podejmowane przez nich inicjatywy mają jeden zasadniczy cel: pomoc osobom niepełnosprawnym. - Stowarzyszenie powstało, aby zintegrować środowisko, ale przede wszystkim, by wyciągnąć tych ludzi z domów - wyjaśnia A. Woźna. Nowo mianowana prezes problemy, z jakimi borykają się osoby niepełnosprawne, zna - można rzec - od podszewki. Była bowiem w gronie założycieli siedleckiego oddziału KSN. W grudniu minie 25 lat od jego powstania. - Będziemy obchodzić jubileusz! - potwierdza.

„Wojna sprawia, że ludzie dobrzy stają się jeszcze lepsi, zaś ludzie źli - gorsi”. Nie znam autora sentencji, ale - choć może nieco upraszcza rzeczywistość - dużo jest w niej racji.

W sensie uniwersalnym dotyczy wszelkich sytuacji kryzysowych, z jakimi przychodzi nam się mierzyć. Wydobywają one bowiem na światło dzienne to wszystko, co na co dzień jest ukryte: bohaterstwo i tchórzostwo, altruizm i egoizm, zdolność do ofiar, ale też zwyczajną podłość. W kontekście wojny w Ukrainie, blisko dwumilionowej rzeszy uchodźców przybyłych na naszą ziemię, obserwujemy dziś - jak ktoś to ujął lapidarnie i trafnie - „festiwal dobra”. Spontanicznego, powodowanego odruchami współczucia, empatii. Ludzie dzielą się tym, co mają, nierzadko otwierając gościom swoje domy i mieszkania.

Tradycji stało się zadość. Jak zawsze w obliczu tragicznych wydarzeń rodzą się jakby na kamieniu wszelkiej maści prorocy, znawcy tematu, specjaliści od teologii i geopolityki razem wzięci, piewcy czarnej lub świetlanej przyszłości, wizjonerzy i wróżbici.

Posługują się emocjonalnymi argumentami naprędce skleconymi z elementów przeszłości, kawałków współczesności i marzeń o przyszłym. Zawsze mają rację i są przekonani o własnej mądrości. Jeden refren powtarza się w ich tekstach i przemowach: my wiemy najlepiej, co było i co będzie. Zadawanie im pytań jest cokolwiek płonnym zajęciem, gdyż nie można uzyskać odpowiedzi od przekonanych o własnej doskonałości. Zaś wskazywanie płynności ich poglądów i zmienianie ich pod wpływem takich czy innych doniesień i publikacji medialnych, których kopiowanie wręcz uwielbiają, jest komiczną i tragiczną wręcz procedurą.

Ostatnie tygodnie są sprawdzianem dla tych wszystkich, którzy niosą pomoc bliźnim w potrzebie. Mieszkańcy naszego regionu mają bogate tradycje w tej dziedzinie.

Przykładem może być lato 1934 r., kiedy to w lipcu południową Polskę nawiedziła ogromna powódź. Pod wodą znalazły się całe powiaty. Ponad 100 osób zginęło, a 200 tys. straciło dobytek i dach nad głową. Jeszcze nie opadły wody wezbranych rzek i strumieni, a w całej Polsce zaczęły tworzyć się komitety pomocy ofiarom powodzi. Pomagali mieszkańcy miast (o czym napiszę kiedyś osobno), a także mieszkańcy wsi. Ci ostatni, szczególnie z naszego regionu, nie należeli przeważnie do bogaczy.

Uczmy nasze dzieci miłości ojczyzny, przebaczmy naszym oprawcom, ale nigdy nie zapominajmy o naszej trudnej i tragicznej historii - mówi prezes Stowarzyszenia Rodzina Katyńska we Włodawie.

Zbrodnia dokonana w 1940 r. w Katyniu, Charkowie, Miednoje i Twerze przez NKWD na polskich oficerach nie ominęła ziemi włodawskiej - wśród ofiar jest co najmniej 12 pochodzących stąd osób, a symboliczne miejsce pamięci znajduje się na cmentarzu wojennym we Włodawie. Jest to tablica z wizerunkiem Matki Bożej Katyńskiej, alabastrowym orłem i symbolicznym pęknięciem na płycie, która znajduje się przy odnowionym krzyżu katyńskim. Drugie upamiętnienie to Pomnik Pamięci Ofiar Sowieckiej Zbrodni Katyńskiej u zbiegu ulic Czerwonego Krzyża i Partyzantów. Miejscami opiekuje się Stowarzyszenie Rodzina Katyńska, które w tym roku obchodzi dziesięciolecie swojej działalności.

W zgiełku, zamieszaniu i dezinformacji związanej z odchodzącą w cień pandemią i siejącą lęk wojną życie niezmiennie idzie do przodu.

Jedni giną, umierają, drudzy rodzą się, wychodzą za mąż. Z zimowego snu budzi się do życia przyroda. Na naszych oczach realizuje się jakiś rodzaj walki pomiędzy życiem a śmiercią. Odpowiedzią na okrucieństwo wojny i spustoszenia jest ogromna fala dobra i miłosierdzia. Nie wolno nam w tym czasie zapominać o zagrożeniu czyhającym na życie - to najbardziej bezbronne, niewidoczne początkowo dla oka, bo nienarodzone, rozwijające się pod sercem matek. Okazją do opowiedzenia w jego obronie będą inicjatywy podejmowane w ramach zbliżającego się Dnia Świętości Życia.

12 marca w sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Radzyniu Podlaskim odbył się VII Diecezjalny Kongres Kół Żywego Różańca. Tematem spotkania były osoba Pauliny Jaricot i jej dzieła.

W kongresie wzięło udział około tysiąca członków ŻR. Zgromadzonych powitał ks. Grzegorz Koc, diecezjalny moderator stowarzyszenia. Później członkowie kół wysłuchali konferencji wygłoszonej przez ks. dr. Bogdana Michalskiego, który napisał pracę doktorską o P. Jaricot. Z jego inicjatywy na język polski przetłumaczono także pisma Pauliny. Kapłan przypomniał jej biografię. Potem wyliczał, co możemy zaczerpnąć z jej duchowości. Przypominał m.in. o posłuszeństwie Kościołowi, powierzeniu swego życia Jezusowi, zawierzeniu się Matce Bożej oraz duchowości eucharystycznej i maryjnej.

„Choroby wieku senioralnego - praktyczne rady i wskazówki” - to temat spotkania organizowanego 12 marca, o 9.00, w Dziennym Domu Pobytu „Kotwica” przy ul. Sokołowskiej 161 w Siedlcach.