Ponad 3 mln zł otrzymało miasto Łuków z rządowego programu „Mieszkania Komunalne” na budowę bloku socjalnego.

31 marca mija termin zgłoszeń Kół Gospodyń Wiejskich z Lubelszczyzny do „Bitwy regionów”.

100 lat temu w mieście nad Krzną powstała Podlaska Wytwórnia Samolotów.

Wkrótce rozpocznie się modernizacja na odcinku drogi powiatowej między Zahajkami i Przechodziskiem.

Rozmowa z o. dr. Jerzym Szyranem OFMConv, wykładowcą teologii moralnej, cenzorem kościelnym książek i treści religijnych, autorem książki „Cnoty i wady”.

Trzeba rozpoznać wady, zlikwidować je i rozwijać cnoty - to przesłanie Ojca najnowszej książki. Łatwo powiedzieć - chciałoby się rzec!, zwłaszcza że my mamy niezwykłą umiejętność pudrowania swoich wad. „To nie pycha, a asertywność” - usprawiedliwiamy wywyższanie się ponad innych, nie myślimy o sobie jako o chciwych, ale zapobiegliwych itd. Proszę Ojca, jak stanąć w prawdzie i zobaczyć, że mamy problem?

„Lustereczko powiedz przecie, kto jest najpiękniejszy na tym świecie?” - średnio właśnie tak wygląda stawanie przed odbiciem własnego ideału w zwierciadle swej doskonałości. A co stanie się, gdy stanę przed lustrem wziętym z innego niż mój apartamentu?

Wymieniamy ją jednym tchem wraz z modlitwą i postem. Gdy jednak przyjdzie do praktyki, pojawia się problem.

Czy jałmużna to na pewno tylko rzucenie paru monet do puszki dla potrzebujących? Czujemy się niezręcznie wobec ludzi proszących o datki pod kościołami czy przed sklepami. Z jednej strony wiemy, iż jako chrześcijanie powinniśmy praktykować miłosierdzie względem bliźniego, jednak z drugiej ciągle słyszymy, że wielu podszywa się pod potrzebujących, chcąc wyłudzić pieniądze. Jak w takiej sytuacji należy postąpić? Pismo Święte nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż jałmużna nie jest dowolną opcją, ale obowiązkiem każdego wierzącego: „A wszystkim, którzy postępują sprawiedliwie, dawaj jałmużnę z majętności swojej i niech oko twoje nie będzie skąpe w czynieniu jałmużny! Nie odwracaj twarzy od żadnego biedaka, a nie odwróci się od ciebie oblicze Boga.

Obdarzona została specjalną łaską uczestniczenia w męce Chrystusa. Przez całe życie pragnęła pozostać nieznaną i ukrytą dla świata.

Swoje cierpienie s. Wanda Boniszewska ze Zgromadzenia Sióstr od Aniołów ofiarowała za kapłanów i osoby konsekrowane. O jej stygmatach, wizjach, udrękach i mistycznej walce o dusze innych osób wiedzieli nieliczni, w tym jej spowiednicy. Pozostały jednak świadectwa i zapiski... W. Boniszewska pochodziła z okolic Nowogródka. Wychowywana w wierze katolickiej, od najmłodszych lat miała w sobie pragnienie Boga. W 1918 r. przyjęła Pierwszą Komunię św. Ten moment wskazała jako pierwszy realny kontakt z Jezusem. Równie ważne było bierzmowanie: „Czułam ciche dalsze nawoływanie w duszy do ofiary, do większej miłości bliźnich, wyzbycia się własnych zachcianek”. W wieku 15 lat poczuła silne powołanie do życia zakonnego.

Znana szwedzka aktywistka klimatyczna Greta Thurnberg na początku marca usunęła zamieszczony przed pięciu laty w mediach społecznościowych wpis, w którym ostrzegała, że jeśli do 2023 r. ludzkość nie przestanie stosować paliw kopalnych, to wyginie.

Młodociana wówczas ekowojowniczka (w 2018 r. miała zaledwie 15 lat) cytowała podobno słowa pewnego znanego chemika atmosfery, który na jakiejś ważnej konferencji naukowej, powołując się na jeszcze bardziej znanego guru, miał powiedzieć, że „do 2023 r. należy przeprowadzić zmiany, które mogą uchronić świat przed nieodwracalnymi skutkami zmian klimatycznych”, a nie - jak błędnie interpretowano - że „do 2023 r. ludność całkowicie wyginie”. Co tak naprawdę powiedzieli niegdyś amerykańscy uczeni, a teraz skasowała panna Greta, tajemnica to wielka.

Żaden 21 marca! Prawdziwa wiosna zaczyna się wtedy, kiedy podmieniają na wiosenny czas.

A podmieniają różnie. Może to płatki krokusów albo pierwsza jaskółka datę zmiany wskazuje. Kiedyś podmieniali w nocy z Wielkiej Soboty na Wielką Niedzielę. Żeby ludzie na Rezurekcję nie wstali. Prawdę mówiąc, zmiana czasu nigdy mi nie pasowała. Nie przemawiały argumenty, drażniło przeliczanie. Czyli: która to dziś godzina? Jedenasta. To przed zamianą dziesiąta czy dwunasta była?  Jeśli już, to ja za jesienią byłam - godzina dłużej spania. Obrotów Ziemi się nie czepiam - niech sama sobie radzi. Tej wiosny to tak sobie postanowiłam, że od razu pierwszego dnia po zmianie czasu raniusieńko wstanę i pełna wigoru, niczym ten skowronek w polu zacznę śpiewać. Niestety, plan się nie udał.

Zmartwychwstanie nie unieważnia Krzyża.

Czasem sprawiamy wrażenie, jak gdybyśmy - spiesząc razem z uczniami, biblijnymi kobietami, aby przekonać się że On żyje - chcieli jak najszybciej zapomnieć o wydarzeniach Kalwarii. Ale przecież nie byłoby radości Poranka Wielkanocnego, gdyby nie okrutna męka i Jego tak bardzo ludzkie „Eli, Eli, lema sabachthani”. Dni poprzedzające Zmartwychwstanie Chrystusa przyjęło się w tradycji Kościoła nazywać wielkimi: Wielki Tydzień, Wielki Czwartek, Piątek, Sobota. I wreszcie - Wielka Noc! Intencja jest oczywista: historia Jezusa, która dopełniła się na Golgocie i rozświetliła świat nadzieją w Niedzielny Poranek, to fundament wiary - jej najgłębszy sens. „Jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara” - pisał św. Paweł (por. 1 Kor 15,14). Apostoł doskonale rozumiał wagę wydarzeń paschalnych - my mamy z nimi spory kłopot. Z akceptacją Krzyża mieli też problem pierwsi chrześcijanie.