Podopieczni bialskiego ośrodka Caritas przekonują, że niepełnosprawni mogą uprawiać rekreacyjne żeglarstwo.

W projekcie „Sprawni żeglarze” wzięło udział piętnastu uczestników WTZ i ŚDS, działających przy ośrodku „Misericordia”. Pięciodniowy rejs po mazurskich jeziorach przyniósł im sporo nowych doświadczeń, choć dla wielu z nich nie było to pierwsze zetknięcie z tym sportem. Wszystko zaczęło się dwa lata temu od udziału w „Nieprzetartym rejsie”. Tak nazywa się impreza żeglarska, organizowana w Giżycku przez Polski Związek Żeglarzy Niepełnosprawnych. Uczestniczyło w niej około 200 osób z całej Polski.

Gościem spotkania zorganizowanego 3 czerwca w siedzibie Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Henryka Sienkiewicza w Łukowie była Małgorzata Kupiszewska, autorka albumu „Dokąd zmierzasz”.

Uczestnicy wieczoru autorskiego wysłuchali miniatur - historii ludzi „nanizanych na sznurek”, tworzących naszyjnik z ludzkich postaci. M. Kupiszewska, w przeszłości nauczycielka, dziś restauratorka, dziennikarka i pisarka, zaprezentowała zebranym efekt swojej pracy - wotum wdzięczności za dar kanonizacji Jana Pawła II.

„Poleskie bajanie”, czyli wiersze dla dzieci Włodawskiej Grupy Poetyckiej „Nadbużańska Fraza” zostały przedstawione szerszej publiczności podczas spotkania w Miejskiej Bibliotece Publicznej 5 czerwca.

„Nadbużańska Fraza” powstała w 2012 r., a należą do niej członkowie Stowarzyszenia Twórców Kultury Nadbużańskiej im. Janusza Kalinowskiego oraz autorzy niezrzeszeni. Raz w miesiącu poeci gromadzą się w miejskiej bibliotece, aby dyskutować o polskiej i zagranicznej literaturze. Ostatnie spotkanie, w którym obok dzieci uczestniczył m.in. starosta, poświęcone było prezentacji zbioru wierszy „Poleskie bajanie”.

Modlitewnik „Ja pójdę za nią. Dziękuję, Mamo!” jest poświęcony bł. Mariannie Biernackiej. Jej biografia nie różni się wiele od tysięcy życiorysów kobiet, które realizowały się jako żony i matki.

M. Biernacka, prosta kobieta z Lipska nad Biebrzą, nie wyróżniała się niczym specjalnym spośród sąsiadek i znajomych. Twarde życie wyżłobiło na jej twarzy wiele bruzd. Wraz z mężem ciężko pracowała na roli. Była kobietą pełną dobroci. Życzliwa, cierpliwa i chętna do pomagania sąsiadom. Prosta w swej pobożności.

Ponad trzy tysiące polskich lekarzy i studentów medycyny podpisało przygotowaną przez zaprzyjaźnioną z Janem Pawłem II dr Wandę Półtawską „Deklarację wiary”. Zapisano w niej m.in. pierwszeństwo prawa Bożego nad prawem ludzkim oraz potrzebę „przeciwstawiania się narzuconym antyhumanitarnym ideologiom współczesnej cywilizacji”. Dlaczego więc dokument budzi kontrowersje?

Podpisując deklarację, przedstawiciele służby zdrowia i studenci zapowiadają, że nie będą przeprowadzać zabiegów sprzecznych z ich światopoglądem Nie chcą zatem wykonywać aborcji, nie chcą kierować pacjentów na zabiegi in vitro, nie chcą proponować im środków antykoncepcyjnych, sprzeciwiają się eutanazji, a także wszystkim manipulacjom ideologicznym i medycznym związanym z identyfikacją płciową.

Nie wiem, czy bardziej rozumiem, czy bardziej nie rozumiem rejwachu, jaki się podniósł na skutek podpisywania Deklaracji Wiary. Nie rozumiem, bo przecież nie mamy tu do czynienia z przymusem, rozumiem, bo „zagrożone” są „nowoczesne” trendy mające na celu unicestwienie wartości.

Co „bardziej światłe” media nie tylko krytykują klauzulę sumienia, ale wręcz przedstawiają ją jako największe zło. „Klauzula okrucieństwa - dramat młodej rodziny” - krzyczy tytuł artykułu. Na czym, zdaniem autorki tekstu, polega dramat? Otóż w warszawskim Szpitalu im. Świętej Rodziny odmówiono pacjentce wykonania aborcji. Profesor Bogdan Chazan, dyrektor szpitala i wybitny ginekolog, uargumentował swoje stanowisko konfliktem sumienia.

Co jakiś czas raczeni jesteśmy doniesieniami, iż jedna czy druga gazeta na Zachodzie postanowiła przypomnieć zwrot „polskie obozy koncentracyjne”. Pomimo świętego oburzenia wobec tego historycznego kłamstwa polskie służby dyplomatyczne raczej dość powolnie, jeśli w ogóle, podejmują działania przeciwko mediom używającym tego typu sformułowań.

Co więcej, duża część naszego społeczeństwa przestała zwracać uwagę na te inkryminacje. Być może jest to owoc dokonywanych przez pseudonaukowców czy też quasi-artystów ataków na polską pamięć historyczną poprzez poszukiwanie „wrodzonego nam antysemityzmu”, który ponoć w latach wojennych miał być zasadniczą podstawą do „współpracy” z hitlerowskimi Niemcami w dziele eksterminacji ludności żydowskiej.

9 listopada, ok. 13.00, przez folwark Planta przechodził oddział powstańczy liczący ponad 400 ludzi. Tego samego dnia również przez wieś Cichostów przejechało 200 powstańców na koniach, udając się traktem ku Parczewowi.

Natomiast w nocy z 9 na 10 listopada przez wsie Lichty i Niewęgłosz przeszło troje uzbrojonych ludzi, kierując się ku Czemiernikom. 10 listopada odpoczywający w Uścieńcu 12 km na południowy zachód od Garwolina oddział Lenieckiego (który czasowo przejął oddział po Jankowskim) został zaatakowany przez kolumnę kpt. Szamina z Garwolina.

W niedzielę, 8 czerwca, odbyły się uroczystości upamiętniające żołnierzy Armii Krajowej, Narodowych Sił Zbrojnych, Batalionów Chłopskich oraz Wolności i Niepodległości pomordowanych w lasach kąkolewnickich na przełomie 1944 i 1945 r.

Kilkaset osób na uroczysku Baran, zwanym Małym Katyniem Podlasia, uczestniczyło w Mszy św. sprawowanej na jednym z miejsc egzekucji. Wśród gości przybyłych na obchody znaleźli się przedstawiciele władz państwowych i samorządowych, służb mundurowych, instytucji oraz szkół. Licznie reprezentowane były również stowarzyszenia kombatanckie.

8 czerwca podczas Mszy św. w parafii Miłosierdzia Bożego bp Kazimierz Gurda udzielił młodzieży sakramentu bierzmowania oraz poświęcił nowe elementy wystroju kościoła i kompleks boisk przy domu parafialnym.

Proboszcz parafii ks. prałat dr Kazimierz Niemirka, dziękując szafarzowi za udzielenie młodym sakramentu bierzmowania, zaznaczył, że parafię, którą kieruje, łączy z biskupem siedleckim szczególna więź: hasło „Jezu, ufam Tobie”. Słowa te - stanowiące zawołanie bp. K. Gurdy - w kościele znajdującym się przy ul. św. s. Faustyny Kowalskiej są po wielokroć powtarzane przy okazji praktykowania różnych form kultu Miłosierdzia Bożego.