13 czerwca w sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Orchówku odbył się odpust ku czci św. Antoniego, który odbiera kult w orchowskiej świątyni od wieków.

W trakcie poprzedzającego uroczystość triduum o Bractwie św. Antoniego opowiedziała Małgorzata Myrcha-Kamińska, członkini takiej wspólnoty działającej przy klasztorze franciszkanów w Warszawie, natomiast kazania o życiu, cudach i świętości świętego z Padwy głosił o. Rafał Kwiatkowski OFMConv. z Niepokalanowa. W dniu odpustu słowo Boże do czcicieli św. Antoniego kierował ks. kan. dr Jerzy Duda, proboszcz parafii św. Stanisława BM w Siedlcach. Św. Antoni jest tym, który zanosi nasze prośby do Pana Boga, mówił o. R. Kwiatkowski. - W przeddzień odpustu warto zadać sobie pytanie, czy doceniam jego obecność, jego życie i cnoty - zwrócił się w kazaniu podczas wieczornej Mszy św. 12 czerwca.

Kolejna część autostrady A2 przechodzi z fazy projektu do realizacji. Tym razem chodzi o odcinek przebiegający przez gminy Zbuczyn, Mordy i Międzyrzec Podlaski.

12 czerwca w delegaturze Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego w Siedlcach wojewoda Tomasz Bocheński zatwierdził projekt budowlany i wydał zezwolenie na realizację inwestycji polegającej na budowie autostrady na odcinku obwodnicy Siedlec - węzeł „Cicibór” (z węzłem) odcinka VII drogi z węzłem „Łukowisko”. W podpisaniu dokumentów udział wzięli także m.in.: wicewojewoda lubelski Robert Gmitruczuk, poseł Krzysztof Tchórzewski oraz dyrektor oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w Warszawie Jarosław Wąsowski. - Spotykamy się ponownie w Siedlcach, aby podpisać decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, na autostradzie A2.

Samorząd rycki rozwiązał umowę z wykonawcą jednej z najważniejszych inwestycji drogowych w mieście. Powód? Opóźnienia i wątpliwa jakość wykonanych prac.

Ul. Okopowa od kilkudziesięciu lat była zmorą kierowców i mieszkańców. Miała to zmienić modernizacja za ponad 8 mln zł, z czego 5 mln zł stanowiły środki z Rządowego Funduszu Rozwoju Dróg, a pozostała kwota z pochodziła z budżetu gminy. Prace zakładały położenie nowy asfalt z podbudową na odcinku łączącym Ryki z sołectwem Swaty oraz w części objętej zabudową. Samorząd sprawnie wyłonił wykonawcę. Mało znana firma z Lublina zdecydowała się wykonać zadanie w przystępnej cenie, tzn. za ok. 9 mln zł. Przedstawiła też referencje, więc nie było powodu, by przedsiębiorstwu nie zaufać. Prace ruszyły jesienią ubiegłego roku, ale, zdaniem mieszkańców, od początku budziły wątpliwości.

Dawno temu, gdy na świecie nie istnieli jeszcze gloryfikowani przez media celebryci i na status godnego podziwu obywatela trzeba było ciężko zapracować, osoby odnoszące jakieś realne sukcesy również (choć nie aż tak ochoczo jak dzisiejsze gwiazdeczki) angażowały się w propagowanie pewnych postaw i zachowań przynoszących społeczne korzyści.

Dla przykładu sportowcy, opowiadając o drodze do sukcesu osiągniętego dzięki litrom wylanego potu i godzinom regularnych treningów, namawiali do jedzenia owoców i uprawiania sportu dla lepszego samopoczucia. Konferansjerzy prowadzący festiwale pokazywali, jak poprawnie posługiwać się ojczystym językiem. A kabareciarze czy autorzy tekstów starali się przemycać między wierszami jakieś ważne przesłania... Dziś takie akcje są praktycznie niespotykane.

Zapewne sporo osób kojarzy „Szkło kontaktowe”, satyryczny z założenia tefałenowski program.

Występujący tam osobnicy - awangarda tolerancji, obiektywizmu i apolityczności - przez całe lata szydzili i kpili ze swoich politycznych przeciwników, czyli wszystkiego i wszystkich na prawo. Z biegiem lat, z biegiem dni poszerzało się awangardowe grono, bardzo dobrze się bawiąc w wytykanie osób, z którymi im nie po drodze. I już byli w ogródku, już witali się z gąską… Aż do niedawno minionego dnia, w którym to swoim poczuciem humoru popisywali się red. Tomasz Sianecki i satyryk Krzysztof Daukszewicz. A rozmawiali - choć sprawiedliwiej by było powiedzieć: szydzili (poprawna politycznie wersja mówi, że przywoływali wypowiedzi w żartobliwym tonie) z polityków Zjednoczonej Prawicy i ich stosunku do osób transpłciowych.

To książka, która przekazuje rzetelną wiedzę o lokalnym dziedzictwie, ale też każe myśleć bez kompleksów o Siedlcach, bo budowali je najlepsi - tak ocenili publikację autorstwa Piotra Ługowskiego uczestnicy spotkania promocyjnego.

Na promocję książki „Siedlce w kręgu sztuki. Artyści i ich dzieła”, która odbyła się w Sali Białej Miejskiego Ośrodka Kultury 16 czerwca, zaprosił jej wydawca - Miejska Biblioteka Publiczna w Siedlcach. Uczestników spotkania powitała jej dyrektor Ewelina Raczyńska. Zaznaczyła, że z pomysłem wydania artykułów P. Ługowskiego dotyczących historii Siedlec, które ukazywały się na łamach bezpłatnego miesięcznika „Prestiż Magazyn Lokalny”, wyszła Joanna Zielińska, kierownik czytelni regionalnej MBP. - Wiedząc, jak wspaniałą jest redaktorką, byłam pewna, że gra jest warta świeczki - powiedziała. Realizacja pomysłu, który powstał, gdy E. Raczyńska objęła stanowisko dyrektora biblioteki, zajęła ok. dwóch lat.

Na jeden dzień ul. Pułaskiego w Siedlcach zamieniła się w ul. Piękną, gdzie można było przenieść się do świata z 20-lecia ubiegłego wieku.

W ramach obchodów Dni Siedlec 18 czerwca w centrum miasta wystawiono widowisko „Dzień z pamiętnika Anny Kahan”. Siedlce z lat 1914-1916 znamy dzięki urodzonej w mieście poetce i powieściopisarce Chanie (Annie) Kahan i jej „Dziennikowi”. Jest on doskonałym źródłem informacji o życiu codziennym mieszkańców w tamtych czasach, funkcjonowaniu miasta oraz jego problemach. A. Kahan opisuje życie z perspektywy młodej niezamożnej dziewczyny (w wieku dziesięciu lat musiała przerwać naukę i podjąć pracę w zakładzie kapeluszniczym), pisze często o edukacji, życiu społecznym i dostępnych rozrywkach. Dzięki temu mieszkańcy mogli chociaż przez chwilę zobaczyć, jak Siedlce wyglądały w czasach międzywojennych, czyli w latach 20 i 30 XX w.

Prace Marka Fiuka to opowieści z jego życia, którymi w ten sposób chce się podzielić z innymi. 16 czerwca w Muzeum Regionalnym w Siedlcach miało miejsce otwarcie wystawy „W poszukiwaniu piękna. Rzeźba i medalierstwo Marka Fiuka”.

Jego artystyczna droga nie była tak oczywista, ponieważ po ukończeniu Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie naukę kontynuował na weterynarii w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Dopiero po latach podjął edukację artystyczną w zakresie sztuk plastycznych na Uniwersytecie Przyrodniczo-Humanistycznym w Siedlcach. Dziś zajmuje się rzeźbą, medalierstwem i fotografią. Piątkowe spotkanie rozpoczął dyrektor MR Sławomir Kordaczuk. Powitał gości, wśród których znaleźli się m.in. dyrektor Muzeum Diecezjalnego w Siedlcach ks. Robert Mirończuk, dyrektor Muzeum w Treblince dr Edward Kopówka, dziekan Wydziału Nauk Humanistycznych UPH Beata Walęciuk-Dejneka, Aleksandra Mazurkiewicz z Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Rozmowa z ks. kan. Henrykiem Drozdem, autorem najnowszego przewodnika turystycznego pt. „Z Drozdem i Zbirkiem przez siedlecki pierścień, czyli rajd przez gminę Siedlce”.

To już trzeci przewodnik z cyklu „Z Drozdem i Zbirkiem…”. Tym razem po małych miejscowościach wokół Siedlec. Dlaczego wybrał Ksiądz akurat ten rejon?

Pomysł wydał mi się bardzo prosty. Jestem emerytem i lubię na krótko wyjechać samochodem, a jeszcze chętniej rowerem, by zobaczyć podsiedlecki świat położony w zasięgu kilku lub kilkunastu kilometrów od domu. Lubię także sięgnąć po dostępne w bibliotece lub internecie pozycje traktujące o miejscowościach, do których chcę się udać. Pomyślałem, że warto podzielić się z innymi tym, co zobaczyłem i czego dowiedziałem się z lektury. Robiłem więc notatki i oprowadzałem po bliskich, ciekawych miejscach zarówno moich gości, jak i tych, których zlecono mi oprowadzić.

Wakacyjny wyjazd kojarzy się z beztroską i relaksem. To jednak również czas, w którym dochodzi do różnego rodzaju infekcji, urazów czy kontuzji. W takich sytuacjach niezbędna może się okazać specjalnie przygotowana apteczka. Co powinno w niej się znaleźć?

Przede wszystkim medykamenty dostosowane do miejsca, w którym będziemy wypoczywać, i rodzaju aktywności. Inne problemy zdrowotne mogą się pojawić na plaży, inne na basenie, a jeszcze inne na biwaku w lesie czy w trakcie górskiej wędrówki. Zanim jednak pomyślimy o dodatkowych środkach ochronnych, do walizki spakujmy leki przyjmowane stale. Wiele osób cierpi na choroby przewlekłe, takie jak astma, cukrzyca czy nadciśnienie, które wymagają regularnego uzupełniania substancji leczniczych. Upewnijmy się, że mamy zapas leków wystarczający na cały wyjazd. Warto również przygotować kilka dawek dodatkowych, w razie ewentualnego przedłużenia urlopu. Zadbajmy o wypisanie zapasowej recepty, by móc w razie potrzeby wykupić leki w miejscu wypoczynku.