6 lipca, o 16.00, na terenie rekreacyjnym przy kąpielisku w Kobylanach odbędzie kolejna edycja znanej i lubianej imprezy, czyli Festiwal „Kultura bez granic”.

W niedzielę 7 lipca w Kotuniu odbędzie się coroczny festyn rodzinny. Organizatorem wydarzenia są władze gminy i miejscowa biblioteka.

Każde z wotów to albo znak prośby, albo dowód wdzięczności wobec Matki Bożej Kodeńskiej. Nie ma dnia, by ktoś nie przyjechał do Niej z jakąś sprawą.

A Ona ciągle działa i oręduje za tymi, którzy o to proszą. Świadczą o tym grube księgi cudów, w których od 1927 r. spisywane są łaski, jakie ludzie otrzymują za wstawiennictwem Maryi. Przewielebny Ojcze Superiorze! Serdeczne „Bóg zapłać!” za wstawienie się za mną do Najświętszej Matuchny Kodeńskiej i za uproszony mi ratunek z groźnej choroby. Nawet lekarze oświadczyli, że to cud - tak zaczyna się świadectwo z 1929 r. napisane przez Emilię Zienkowską z Łukowa, która nie miała wątpliwości, komu zawdzięcza życie.

Modlitwa jest spotkaniem z Panem Bogiem, ale każdy z nas ma swoją drogę do niej i swoją metodę.

Ważne, by korzystając z ulubionej formy modlitwy, nie zamykać się na inne. Bo modlitwa ewoluuje. Jest procesem - uważa s. dr Jolanta Hernik. Przyzwyczailiśmy się spontanicznie definiować modlitwę - „rozmowa z Bogiem”, ale adekwatniej byłoby nazywać ją spotkaniem - zaznacza s. J. Hernik ze Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej Misjonarek Klaretynek. By mogło się ono odbyć, z naszej strony potrzebne jest odpowiednie nastawienie, czyli po pierwsze: pragnienie spotkania się z Bogiem. - Pragnienia są jak duchowy GPS, który stymuluje serce. Dzięki pragnieniom szukamy odpowiedzi na pytania: kim jest człowiek, jaki sens ma życie?

„Oto siewca wyszedł siać…” - tak zaczyna się jedna z najbardziej znanych przypowieści ewangelicznych. Znamy ją doskonale. Można powiedzieć, że siewca - z punktu widzenia ekonomii - jest rozrzutny. Rzuca ziarna szerokim ruchem: jedne padają w przygotowaną, żyzną glebę, inne na skały, między ciernie, na drogę. Dlaczego to robi?

Z hojności? Z lekkomyślności? A może jest w nim nadzieja, że i w miejscach - wedle zasad twardej logiki mało „rokujących” - wydadzą plon? Może mniej obfity, ale jednak… Chrystusową przypowieść zwykle interpretuje się w kontekście losu słowa Bożego. Ale jej sens jest daleko głębszy, egzystencjalny.

Przez dobrowolną abstynencję wielu do trzeźwości wszystkich! Ideą Krucjaty Wyzwolenia Człowieka jest dążenie do tego, aby jak najwięcej ludzi - motywowanych miłością do Boga i bliźniego - podjęło decyzję o abstynencji.

Jako zasadniczy cel Krucjaty Wyzwolenia Człowieka wskazują trzeźwość narodu. - Krucjata - jak wyjaśniają Krystyna i Roman Jastrzębscy z parafii Bożego Ciała w Siedlcach - promuje nową kulturę obywania się bez alkoholu. Polega ona na abstynencji - w myśl zasady: „nie piję, nie kupuję, nie częstuję” i modlitwie w intencji trzeźwości.

Proces destabilizacji Polski, która - na co wiele wskazuje - w niedalekiej perspektywie może zostać przekształcona w dystrykt Generalnego Gubernatorstwa, pogłębia się z dnia na dzień.

Jak na razie nic nie wskazuje na to, by ktokolwiek był w stanie powstrzymać to szaleństwo, nie mówiąc już o zupełnym jego odwróceniu. I nie mam tu na myśli zwykłych obywateli, którzy najwyraźniej stracili nadzieję, że cokolwiek można jeszcze odkręcić. Myślę raczej o uśmiechniętych środowiskach pretendujących do kierowania państwem.

„Wysokie Obcasy”, taki (ekskluzywny?) dodatek do „Gazety Wyborczej”, zamieściły na okoliczność wakacji tekst krytykujący przyznawane uczniom - za wysoką średnią ocen i wzorowe lub bardzo dobre zachowane - świadectwa z wyróżnieniem, czyli tzw. czerwonym paskiem (pasek tak naprawdę jest biało-czerwony i dobrze byłoby ten narodowy akcent zauważyć i przemyśleć).

Zdaniem autorki artykułu taka praktyka „zbyt często promuje kucie i konformizm”, bo „dzieci ciśnięte w domach i szkołach o czerwony pasek nie uczą się wybierać tego, co je interesuje, do czego mają potencjał, tylko kują wszystko, jak leci”.

W sobotę 22 czerwca na terenach zielonych Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Siedleckiej odbyło się koczowisko służby liturgicznej.

Od 17 lat pierwszy dzień wakacji jest dla ministrantów, lektorów oraz dzieci i młodzieży śpiewających w scholach okazją do spotkania się na koczowisku służby liturgicznej organizowanym przy Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Siedleckiej. Tegoroczne wyróżniło się rekordową liczbą uczestników - przyjechało ich do Nowego Opola ponad tysiąc! - oraz poranną burzą, która zaskoczyła i zaniepokoiła zarówno szykujących się na koczowisko, tych, którzy byli już w drodze, jak i organizatorów, czyli diecezjalne duszpasterstwo służby liturgicznej.

Za nami pierwsza edycja Warsztatów Wychowania Chrześcijańskiego. Wzięło w nich udział około 200 rodziców. Inicjatywa spotkała się z bardzo pozytywnym odbiorem.

Za organizację i współprowadzenie warsztatów jest odpowiedzialny ks. dr Jakub Wyrozębski. Towarzyszyło mu grono małżonków i osób konsekrowanych zaangażowanych w duszpasterstwo rodzin. Plan udało się wykonać w stu procentach. Zakładał on przeprowadzenie 12 spotkań warsztatowych. Odbywały się one w trzech miejscach: w Domu Rekolekcyjnym w Siedlanowie, przy parafii św. Józefa w Siedlcach oraz przy parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Garwolinie.