Tajemniczy wzrost

Gdy ziemia pokryta szatą zieleni pokazuje już pierwociny swoich płodów, gdy sady wydały zawiązki owoców i cała przyroda czyni starania, aby zrodzić obfite plony, Kościół podaje nam do rozważenia słowo, które mocno koresponduje z otaczającą nas rzeczywistością.

Właśnie do wzrastania i owocowania Jezus porównuje królestwo Boże. Uświadamia słuchaczom, że jak ziarnko gorczycy, które – będąc najmniejsze wśród innych ziarenek – gdy otrzyma odpowiednie warunki wzrostu, staje się dużym drzewem, dając schronienie ptakom, tak Królestwo niebieskie w odpowiednim klimacie serc ludzkich rozwija się dynamicznie, ogarniając swoim zasięgiem kolejne narody i pokolenia.
Podobnie Księga Ezechiela opisuje rozwój cedru, który początkowo jest tylko pojedynczą gałązką, aby następnie stać się wspaniałym drzewem, owocującym i dającym mieszkanie skrzydlatym istotom. Słowo Boże zaznacza, że to Bóg jest autorem owego wzrostu i wywyższenia ludu wybranego. Od Niego także zależy „zieloność”, czyli żywotność i rozkwit danego dzieła. Czytając teksty biblijne dzisiejszej liturgii, odnosi się wrażenie, że Stwórca rozkoszuje się swoim dziełem: wydawałoby się suchemu drzewu przywraca życie i zapewnia „owoc nawet w starości”, czyniąc je „pełnym życiodajnych soków”.
Aklamacja przed Ewangelią przypomina, że siewcą ziarenek słowa Jest Chrystus, który posiada moc i panowanie nad całym stworzeniem. Od Niego jesteśmy zależni w swoim rozwoju i plonowaniu na życie wieczne. Św. Paweł tłumaczy to Koryntianom w oczekiwaniu na spotkanie z Nim w przyszłym życiu. Pisze wprost, że „wszyscy staniemy przed trybunałem Chrystusa”, aby otrzymać zapłatę za uczynki dokonane w życiu doczesnym, zarówno te dobre, jak i złe.
Dlatego w całym zabieganiu współczesnego świata, w szaleńczej pogoni za szczęściem w wymiarach ziemskiej egzystencji warto posłuchać mądrości świętych i zaczerpnąć z bogatego dziedzictwa bł. ojca Honorata, który ożywiony wewnętrznie przez Pana zaowocował niezwykłą świętością i pozostawił świetlany wzór dla nas, pielgrzymujących jeszcze po tej stronie życia. Oto cenne wskazówki z Jego notatnika duchowego: „Troszczysz się około wiela, a jedno jest tylko potrzebne: miłość Pana Jezusa, tego szukaj wszędzie”. I jeszcze: „Celem naszego życia Chrystus; do Niego mają się kierować nasze myśli, uczucia, obcowanie, zamiłowania”.

s. Katarzyna Pyl