Obchody tegorocznego Dnia Dziecka zdominowała debata na temat dawania klapsów najmłodszej części naszej polskiej populacji. Począwszy od Pierwszej Damy i premiera rządu, poprzez rzecznika praw obywatelskich i różne organizacje pozarządowe, specjalistów i „specjalistów” od wychowania, aż po szarych obywateli naszej Ojczyzny - wszyscy dyskutowali, czy zakazać owego procederu, czy też nie.

Trzeba przyznać, że nieuchronnie zbliżają się Mistrzostwa Europy. Nie chodzi mi jednak o te, które rozpoczynają się niedzielnym meczem 8. czerwca, ale o te, które rozgrywane będą na polskich i ukraińskich boiskach w roku 2012.

Nasza scena polityczna raczej nigdy nie będzie narzekać na brak tematów nośnych społecznie. Możliwe, że związane jest to charakterem „polskiej duszy”, która, zgodnie z maksymą wieszcza, zawsze tworzy 3 partie, gdy tylko znajdzie 2 przedstawicieli nadwiślańskiej społeczności.

Gdy odchodzą od nas ludzie bliscy, zamieniamy ich życie na suche brzmienie nekrologów. Potrafimy podawać daty, wymieniać tytuły, przytaczać ich dzieła. Ale gdzieś za tym suchym komentarzem do zgasłego życia zapominamy o człowieczeństwie i jego pięknie.

Każdy dzień ma swoją magię. Niektórzy wiążą to z domniemanym układem gwiazd, chcąc za pomocą horoskopów ustanawiać dzieje ludzkości. Inni doszukują się w datach jakiejś stałości, która pozwala na odgadywanie stałych i niezmiennych praw dziejowych.

Majowy weekend kojarzy się w naszej pamięci raczej z 2 świętami: Świętem Pracy oraz Świętem Konstytucji 3 Maja. Wierzący potrafią jeszcze wskazać na uroczystość NMP Królowej Polski. W sondażowych wynikach wspomina się jeszcze o przygotowaniu do matur, zwiększonej ilości samochodów na drogach i związanej z tym liczbie wypadków, o wyjazdach rekreacyjnych do kurortów itd.

Niespecjalnie zajmuję się śledzeniem seriali telewizyjnych, ponieważ uznaję za stratę czasu zajmowanie się dziejami Złotopolskich, Lubaczów albo innych rodzin. Nie widzę też zbytniego sensu w liczeniu kolejnych odcinków „Mody na sukces” czy szpitalnej sagi z Leśnej Góry.

Po raz kolejny na tapecie wszystkich mediów zagościła polska edukacja. Może jest to jakiś sposób na to, aby sprawy polskich nauczycieli i uczniów nie odchodziły do przysłowiowego lamusa.

Często powtarzanym powiedzeniem jest twierdzenie, że nie lubi się zbytnio chamstwa i góralskiej muzyki. O ile nie rozumiem do końca zastrzeżeń odnośnie do mieszkańców Podhala, zgrabnie wycinających swoiste dźwięki na strunach gęśli, o tyle podzielam opinię o nieznośnym charakterze braku kultury.

3 kwietnia 1805 r. urodził się Hans Christian Andersen. Wszedł do kanonu lektur szkolnych, a jego utwory czytają nie tylko dzieci. Inspirację życiową odnajdują w nich również starsze osoby, chociaż wiedzą, że mają do czynienia z baśnią.