Po co obchodzimy święto Bożego Ciała? Jakie jest znaczenie i wymowa uroczystej procesji, która tego dnia się odbywa?

Spowiedź przed Pierwszą Komunią św. w jednej z dużych parafii diecezji siedleckiej. Siedzę w ostatnim konfesjonale, prawie pod chórem.

Dzieci przejęte tym, co ma się wydarzyć. Są skupione, na pewno też nieco zestresowane. Widać mobilizację, świadomość, że za chwilę doświadczą czegoś niezwykłego, zupełnie nowego. Modlitewny nastrój zaburza inny obraz: niedaleko mnie stoi całkiem spora gromada „mamusiek”. Jazgocących jak przekupki na targu! Głośne rozmowy, śmiechy, tematy „klasyczne”, jak na przeddzień imprezy takiej rangi przystało! Tematy wiodące: sukienki, makijaże, restauracyjne menu, goście, składki, dekoracje, pytania, kiedy będzie fotograf, narzekanie, że „po co tyle spotkań w kościele” - wiadomo: fanaberie księdza etc.

Wniebowstąpienie Jezusa jest wydarzeniem wielowymiarowym, niesie w sobie paradoksy, do których - patrząc z perspektywy ludzkiej na całą historię zbawienia - przyzwyczailiśmy się.

Co jest nas dziś w stanie poruszyć? Doniesienia o zamordowaniu przypadkowo idącego ulicą człowieka w jednym z amerykańskich miast?

Ktoś miał taki kaprys i już. A może katastrofa samolotu na antypodach? Zginęli wszyscy pasażerowie i załoga. „To daleko od nas” - zapewne wielu myśli. Wojna na Ukrainie? To już zdecydowanie bliżej. Ale do wszystkiego przecież można przywyknąć. Nawet do informacji o kolejnych ofiarach, porwaniach dzieci, rozrywających na strzępy bloki mieszkalne, szkoły i szpitale rakietach. A może kolejne polityczne absurdy, codzienna medialna nawalanka? Też już nie.

W piątek 10 maja, o 10.00, w kaplicy pałacu arcybiskupów krakowskich odbędzie się pierwsza sesja trybunału w procesie beatyfikacyjnym Heleny Kmieć, który tym samym zostanie oficjalnie rozpoczęty.

Od tego momentu będzie jej przysługiwało miano sługi Bożej. Gdyby żyła dziś, miałaby 33 lata. W Niedzielę Miłosierdzia abp Marek Jędraszewski podpisał edykt rozpoczynający proces beatyfikacyjny służebnicy Bożej Heleny Kmieć. Po przeprowadzeniu rozeznania i przygotowaniu potrzebnych dokumentów przez postulatora procesu ks. dr. Pawła Wróbla SDS oraz wyrażeniu przez Stolicę Apostolską nihil obstat edykt rozpoczyna oficjalny proces beatyfikacyjny.

„Nie dajcie się omamić nachalnemu hejtowi skierowanemu przeciwko Fundacji Profeto przez media, których niestety głównym celem jest szukanie taniej sensacji i próba zniszczenia jakiejś organizacji tylko dlatego, że została założona przez Kościół katolicki” - prosił w styczniu br., kiedy rozpoczęła się medialna nagonka na Archipelag, ks. Michał Olszewski.

Najpierw fakty. Kilka dni temu został aresztowany założyciel Fundacji Profeto ks. Michał Olszewski SCJ, pomysłodawca projektu „Archipelag - wyspy wolne od przemocy”. Duchowny usłyszał zarzuty z art. 231 i 296 Kodeksu karnego. ABW poddała rewizji pomieszczenia fundacji w Stadnikach.

Przed nami ważne dni: Niedziela Męki Pańskiej, Wielki Tydzień, Triduum Paschalne. To nie tylko wspomnienie historii, uczczenie wydarzeń mających kluczowe znaczenie dla naszej wiary i naszego zbawienia.

Spojrzenie li tylko z perspektywy chronologii na przeszłe wydarzenia, jako coś dokonanego, zamkniętego, w sposób dramatyczny zubożyłyby naszą celebrację. W jednej z pierwszych scen w „Pasji” Mela Gibsona pada szczególne pytanie. Jezus zostaje powalony i straż świątynna prowadzi Go przed Sanhedryn. W pewnym momencie, mocno uderzony, pada na ziemię. W tej samej chwili kamera pokazuje Maryję i Marię Magdalenę, jak wiedzione intuicją budzą się z niespokojnego snu.

Wydarzenie chrztu Jezusa otwiera Jego publiczną działalność. Stosunkowo krótki opis zamieszczony przez synoptyków niesie w sobie przebogatą treść, brzemienną w skutki dla nas wszystkich.

Nie ma dnia, by któryś z portali internetowych nie publikował tekstu na temat tzw. kolędy, czyli wizyty duszpasterskiej kapłanów w domach wiernych. 

Paleta emocji towarzyszących dywagacjom „ekspertów od Kościoła”, a tych, jak powszechnie wiadomo, mamy nieprawdopodobnie wielką liczbę, rozciąga się od irytacji, pogardy, złości, nienawiści po ironię, obelgi i frustrację. Szkoda miejsca na ich analizę. Przeszkadza wszystko, najbardziej „koperty” przekazywane przy tej okazji. I choć przyjęcie księdza absolutnie nie ma charakteru obligatoryjnego, nikt nikogo nie zmusza do przeżywania takowej „męczarni”, najwięcej - jak to zwykle bywa w naszej pogmatwanej rzeczywistości - mają do powiedzenia ci, którzy drzwi do mieszkań czy domów swojemu proboszczowi nie otwierają.

W minionych dniach głośno zrobiło się w Polsce o rzekomym cudzie w Parczewie. Oto, jak twierdzą świadkowie, na korze drzewa przy ul. Spółdzielczej można zobaczyć twarz… Jezusa. Dociekliwsi potrafią nawet wskazać wyraźne rysy twarzy, aureolę, szczegóły postaci!

Ciekawość sprawia, że w miejscu „objawień” ciągle ktoś jest, ludzie modlą się, palą znicze. Próby tłumaczenia dziwności, nieadekwatności sytuacji, skonfrontowania jej z prostymi kryteriami pozwalającymi weryfikować tego typu wydarzenia spotykają się z niezadowoleniem. Większość osób pytanych o prawdziwość „cudu” wzrusza ramionami, zachowując daleko idący sceptycyzm, ale nie brakuje gorliwych obrońców. Sprawą zainteresowały się lokalne i krajowe media, oficjalne stanowisko kurii przedstawił rzecznik prasowy diecezji siedleckiej. Rzecz jasna, wydarzenie stało się też okazją do „beki” z rzekomego objawienia. „Wystawiam na licytację świeży, prawdziwy...