Czytając relacje ewangeliczne opisujące publiczną działalność Jezusa, możemy zapoznać się nie tylko z Jego nauczaniem, lecz także ze świadectwami Jego czułości i troski wobec osób dotkniętych niemocą - zarówno fizyczną, jak i duchową.

W dzisiejszej przypowieści Jezus zestawia ze sobą dwie, jakże różniące się między sobą postaci. Pierwszą z nich jest faryzeusz, członek ugrupowania, które kładło nacisk na rozważanie i wypełnianie Prawa.

Po raz kolejny niedzielna Liturgia Słowa przytacza fragment Łukaszowego opisu podróży Jezusa do Jerozolimy. Zdążając ku miejscu, w którym dokona się Jego misterium paschalne, Pan kontynuuje swoje nauczanie. Tym razem punktem wyjścia jest pytanie zadane przez bliżej nieokreśloną osobę: „Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?” (Łk 13,23).

Dzisiejszy fragment Ewangelii Łukasza relacjonuje bardzo ważny dialog Jezusa z uczniami. Do tej pory, począwszy od wystąpienia w nazaretańskiej synagodze, Pan dawał się poznać przede wszystkim jako wędrowny nauczyciel i cudotwórca.

Uczestnicząc w wielkopiątkowej liturgii Męki Pańskiej, wysłuchaliśmy fragmentu Ewangelii wg św. Jana, w którym szczegółowo została opisana śmierć krzyżowa Jezusa (J 18,1-19,42).

W perykopie poprzedzającej dzisiejsze czytanie Jezus udaje się na górę, by trwać na całonocnej modlitwie, a następnie z nastaniem dnia przywołuje swoich uczniów, spośród których dwunastu wybiera na apostołów (por. Łk 6,12-16).

Jednym z głównych tematów teologicznych Ewangelii Łukasza jest uniwersalny wymiar zbawienia w Chrystusie. Syn Boży przyszedł na świat jako zapowiadany przez żydowskich proroków Mesjasz.

Od sceny pod Cezareą Filipową, w trakcie której Piotr, sprowokowany pytaniem Jezusa, w imieniu apostołów wyznaje wiarę w Jego mesjańską tożsamość (por. Mk 8,27-30), rozpoczyna się nowy etap Jego publicznej działalności.