Papież Polak jest ich wzorem i punktem odniesieniem w codziennym życia, a jego maryjny symbol noszą stale przy sobie. W parafii św. Marcina Biskupa w Stężycy został erygowany Zakon Rycerzy Jana Pawła II.

W całej Polsce istnieją już 53 podobne zgromadzenia i powstają kolejne. Gdziekolwiek pojawi się pomysł ich lokowania, zawsze spotyka się z aprobatą miejscowych władz duchownych. Nie inaczej było w dekanacie ryckim. Inicjatywę poparł zarówno proboszcz stężyckiej parafii ks. Edward Konarski, jak i biskup siedlecki Kazimierz Gurda. Zakon stał się pierwszą tego typu wspólnotą na terenie diecezji. W skład zgromadzenia, jak na razie, wchodzi 15 osób. Biorąc pod uwagę charakter zakonu, są to sami mężczyźni. Panuje jednak wśród nich duże zróżnicowanie pod względem wieku. Do rycerzy należą bowiem zarówno emeryci, jak i panowie wciąż aktywni zawodowo, będący m.in. profesorami, nauczycielami, wojskowymi, biznesmenami, pracownikami fizycznymi i rolnikami. Posiadają też własne rodziny. Łączy ich zaś umiłowanie postaci św. Jana Pawła II, troska o Kościół i modlitwa.

1 sierpnia na pątniczy szlak ruszyły trzy grupy: 10A, 10B (kapucyńska) i 11. Wędrówkę zainaugurowała Eucharystia w kościele św. Michała Archanioła w Białej Podlaskiej.

Mszy św. przewodniczył bp Kazimierz Gurda. Do koncelebry włączyli się bialscy duszpasterze oraz kapłani, którzy będą towarzyszyć pielgrzymom na trasie. Pasterz Kościoła siedleckiego na początku liturgii pozdrowił wszystkich pątników i osoby, które zdecydowały się odprowadzić pielgrzymkę do pierwszego noclegu w Drelowie. Przypominał, że w drodze zawsze będzie towarzyszył im Jezus, że On pozostanie z nimi w swoim słowie i Komunii św. - Wyruszając na pielgrzymi szlak, doświadczacie prawdy o ciągłym wędrowaniu do naszej ziemi obiecanej, czyli do nieba. Często wydaje się nam, że w jakiś sposób pozostajemy ciągle w tym samym miejscu, bo żyjemy w określonym obszarze i czasie, mamy swoje stałe miejsce zamieszkania. Jedynie przemijanie naszego życia i upływające dni przypominają nam, że rzeczywiście nie stoimy w miejscu, że każdego dnia przybliżamy się do momentu, w którym nasza ziemska pielgrzymka zostanie zakończona - mówił biskup.

2 sierpnia w bialskim kościele pw. św. Antoniego obchodzono odpust ku czci Matki Bożej Anielskiej (Porcjunkuli). Tego dnia można było uzyskać całkowite odpuszczenie grzechów i kar.

Uroczystości zgromadziły wielu przyjaciół i sympatyków bialskiego klasztoru kapucynów. Przybyłych powitał gwardian br. Bogdan Augustyniak. - Ten odpust u Matki Najświętszej wyprosił sam św. Franciszek. Dziś konfesjonały w naszym kościele są oblężone od samego rana. Dziękuję wszystkim, którzy tu do nas przybyli. W sposób szczególny wyrażam wdzięczność kapłanom i tym, którzy mają Maryję za patronkę - mówił br. Bogdan. Sumie odpustowej przewodniczył i homilię wygłosił o. Sebastian Wiśniewski, superior klasztoru ojców oblatów w Kodniu. Swoje rozważania rozpoczął franciszkańskim pozdrowieniem: „Pokój i dobro!”. Następnie nawiązał do Ewangelii o zwiastowaniu. Zaznaczył, że w wypowiedzi archanioła ewangelista użył konstrukcji gramatycznej, która wydobywa ukryty sens zawołania niebieskiego posłańca.

Wspólnie śpiewają, modlą się, pochylają nad słowem Bożym, tańczą i dyskutują. Na różnorodne sposoby doświadczają głębi wiary i piękna wspólnoty. Mówią, że to błogosławiony czas.

Wisznice przez większą część wakacji są opanowane przez młodzież z Ruchu Światło-Życie. W tym roku odbędą się tam trzy turnusy rekolekcji oazowych. Od 16 lipca do 1 sierpnia trwała Oaza Nowego Życia. - W rekolekcjach uczestniczy ponad 70 uczestników. Diakonia animatorska liczy 15 osób. Towarzyszą nam treści kerygmatyczne. Chcemy przekazać młodym prawdę o tym, że są kochani przez Boga, że Jezus przyszedł na ziemię, aby nas zbawić. Jednym z głównym punktów tych rekolekcji jest uroczyste obranie Chrystusa jako swego osobistego Pana i Zbawiciela. Zachęcamy uczestników, by szli za Jego słowem i postępowali według tego, co On nam przekazał - zaznacza na wstępie ks. Kamil Frączek, moderator rekolekcji.

W każdym elemencie swego życia stawał się sługą dla drugiego dla człowieka, troszczył się przede wszystkim o dobro tej drugiej osoby - charakteryzował bp. Ignacego Świrskiego ks. dr Mariusz Świder, postulator procesu beatyfikacyjnego.

Jak co miesiąc, 25 lipca, o 12.00, w katedrze sprawowana była Msza św. w intencji rychłej beatyfikacji sługi Bożego bp. I. Świrskiego. Przewodniczył jej ks. M. Świder. W homilii przywołał przede wszystkim słowa Ewangelii, w której matka synów Zebedeusza - Jana i Jakuba - prosi Jezusa o zaszczytne miejsca dla nich. Bardzo ludzkie, praktyczne zabiegi Salome Pan Jezus potraktował jako punkt wyjścia do nauczania uczniów, jak powinni żyć. Jego odpowiedź - „Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej, ale dostanie się ono tym, dla których mój Ojciec je przygotował” - stanowi wyraz posłuszeństwa wobec woli Ojca. - Jezus wie, że wola Boga Ojca w stosunku do Niego i każdego człowieka jest czymś lepszym. Dlatego posłuszny Bogu Ojcu, mówi: zostawmy to Jemu - stwierdził kaznodzieja i przywołał kolejne wskazania Jezusa: „Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie waszym sługą”.

W sobotę 20 lipca miał miejsce ingres bp. Piotra Sawczuka do katedry drohiczyńskiej pw. Trójcy Świętej. - Ufam, że z Bożą pomocą potrafię udźwignąć brzemię odpowiedzialności za Kościół drohiczyński i strzec jego duchowych skarbów - powiedział w homilii nowy biskup drohiczyński.

Kanoniczne objęcie diecezji drohiczyńskiej przez bp. Piotra Sawczuka nastąpiło w piątek 19 lipca, o 12.00, w kaplicy Wyższego Seminarium Duchownego Najświętszego Serca Pana Jezusa w Drohiczynie. Administrator apostolski diecezji drohiczyńskiej bp Tadeusz Pikus przekazał nowemu biskupowi pamiątkowy kielich mszalny, krzyż drohiczyński oraz protokół o stanie diecezji. Wyraził radość z powodu wyboru bp. P. Sawczuka na urząd biskupa drohiczyńskiego oraz zapewnił o wsparciu duchowym i modlitewnym. W obecności Kolegium Konsultorów, biskupów seniorów T. Pikusa i Antoniego Dydycza, duchowieństwa oraz alumnów WSD bp P. Sawczuk złożył wyznanie wiary. Po odczytaniu Bulli nominacyjnej oraz protokołu podpisy pod stosownymi dokumentami złożyli: bp P. Sawczuk, bp T. Pikus, członkowie Kolegium Konsultorów, kanclerz kurii ks. prał. Zbigniew Rostkowski oraz rektor WSD ks. prał Tadeusz Syczewski.

22 lipca w kościele Trójcy Świętej w Połoski odbyło się pierwsze spotkanie modlitewne ku czci św. Rity, uznawanej za patronkę w sprawach trudnych i beznadziejnych.

- Ten poniedziałkowy wieczór upłynął nam bardzo uroczyście. Nabożeństwu przewodniczył ks. dr Marek Matusik, wikariusz biskupi ds. życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego. Już na początku spotkania wyraził radość z obecności tak wielu czcicieli św. Rity. W modlitwie uczestniczyli nie tylko nasi parafianie, ale również pielgrzymi z Kodnia, Terespola, Piszczaca, Woskrzenic i Tucznej. Gościlismy też siostry albertynki z Siedlec - s. Wiktorię i s. Dorotę - relacjonuje ks. Leszek Walęciuk, proboszcz parafii w Połoskach. - Pierwszym punktem spotkania była Msza św. z kazaniem. Po Eucharystii modliliśmy się Nowenną do św. Rity, odmówiliśmy litanię ku jej czci i czytaliśmy prośby spisane przez pielgrzymów. W programie nabożeństwa było również poświęcenie róż. Spotkanie rozpoczęliśmy o 18.00. Następne nabożeństwa będą odbywały się cyklicznie, w każdy 22 dzień miesiąca - podkreśla.

Odszedł w dzień wspomnienia św. Rity, którą przyjął jako patronkę swojego cierpienia. 22 lipca minie miesiąc od śmierci dziekana dekanatu ryckiego ks. kan. Krzysztofa Czyrki.

Nikt się nie spodziewał, że podstępna choroba może w krótkim czasie zniszczyć tak energicznego człowieka. Miał swoje plany i zamierzenia, ale białaczka okazała się silniejsza. Przedwczesny zgon księdza kanonika zaskoczył wielu jego przyjaciół i okrył żałobą rycką wspólnotę. Dzień pogrzebu zgromadził blisko 200 kapłanów z różnych stron Polski, a nawet z zagranicy. Dziś pamięć o pasterzu, który spędził w Rykach ostatnie dziesięć lat życia, wciąż nie znika, o czym świadczą emocjonalne wspomnienia jego współpracowników i znajomych.

W trakcie remontu kaplicy zamkowej znajdującej się w parku Radziwiłłowskim natrafiono na miejsce, w którym przez kilkadziesiąt lat spoczywały doczesne szczątki św. Jozafata Kuncewicza.

Dla znawców historii Białej Podlaskiej nie była to niespodzianka. O tym, że relikwie przechowywano w kaplicy, wiadomo było od lat. - Kiedy zdjęto historyczną, ceglaną posadzkę, w samym centrum ukazała się prostokątna jama. Oczywiście nie było w niej żadnych szczątków, bo relikwie Jozafata przebywały tam tymczasowo. Została zasypana piaskiem. Warstwę wokół grobowego wkopu datuję na czasy powstania kaplicy. Znaleźliśmy w niej kilka monet i fragmenty ceramiki, które trzeba poddać oczyszczeniu. Widząc jamę, nie miałem wątpliwości, że właśnie tam spoczywał biskup męczennik J. Kuncewicz. Jego ciało prawdopodobnie przechowywane było w metalowej trumnie - mówi Mieczysław Bienia, archeolog, prowadzący badania na terenie parku Radziwiłłowskiego.

7 lipca kilkaset parafian i pielgrzymów przeżywało odpust ku czci nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Kolembrodzka świątynia była wypełniona po brzegi.

Sumie odpustowej przewodniczył i homilię wygłosił ks. kan. Krzysztof Skwierczyński, ojciec duchowny siedleckiego seminarium. Na początku przypomniał, że Kolembrody są jedną ze stu polskich parafii, które noszą wezwanie Nawiedzenia NMP. - Dzisiejsze święto uczy nas, że ludzie, którzy się kochają, powinni się ze sobą spotykać. Ci, których łączy więź miłości, lubią ze sobą przebywać, dążą do tego. Maryja, aby spotkać się z Elżbietą, pokonała długą i niebezpieczną drogę. Popatrzmy na nasze rodziny. Ileż domów przypomina dziś hotel? Dlaczego mamy tyle kryzysów i rozwodów? - pytał ks. K. Skwierczyński