28 października ośmiu alumnów siedleckiego WSD zostało oficjalnie przyjętych do grona kandydatów do diakonatu i kapłaństwa. Ceremonia dokonała się podczas Mszy św. odprawionej w katedrze.

Eucharystii przewodniczył ordynariusz naszej diecezji bp Kazimierz Gurda. Wspólnie z nim Mszę koncelebrowali: rektor WSD ks. kan. Piotr Paćkowski, ojciec duchowny WSD ks. kan. Krzysztof Skwierczyński oraz wielu innych kapłanów. Do grona kandydatów do diakonatu i kapłaństwa przyjęto wszystkich alumnów piątego roku. W tej grupie znaleźli się: Paweł Borychowski z parafii pw. św. Małgorzaty w Ulanie, Marcin Janowski z parafii pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Szaniawach, Adam Klimek z parafii pw. św. Antoniego w Kotuniu, Mateusz Kopeć z parafii św. Leonarda w Liwie, Marek Maleńczuk z parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Białej Podlaskiej, Sławomir Ochnik z parafii Przemienienia Pańskiego w Garwolinie, Kacper Rysak z parafii św. Józefa w Międzyrzecu Podlaskim oraz Łukasz Wirtek z parafii pw. Świętych Apostołów Andrzeja i Bartłomieja w Osiecku. Warto podkreślić, że ceremonia odbyła się w liturgiczne wspomnienie świętych Szymona i Judy Tadeusza, którzy są patronami diecezji siedleckiej.

22 lata posługi pasterskiej bp. Ignacego w naszej diecezji z jego mocnym, konkretnym, ale jednocześnie i łagodnym nauczaniem było swoistym wstrząsem, obudzeniem do pójścia za Chrystusem, wołaniem o służbę prawdzie Ewangelii - mówił postulator procesu beatyfikacyjnego ks. Mariusz Świder.

W czwartek 25 października pod jego przewodnictwem odprawiona została kolejna Msza św., w której powierzano Panu Bogu sprawę beatyfikacji bp. Ignacego, jak też wszystkie zanoszone za jego wstawiennictwem prośby. Ks. M. Świder rozpoczął homilię, nawiązując do pasterskiej troski św. Pawła o wspólnotę chrześcijańską w Efezie, potwierdzoną w liście z czytania liturgicznego. W opinii postulatora ta sama troska o lud sobie powierzony charakteryzowała sługę Bożego bp. Ignacego Świrskiego, czego wyrazem są jego listy pasterskie i homilie. - On był dobrym pasterzem, który kochał swoje owce i chciał je zrozumieć. Życzył im dobrze. Życzył tego, co najlepsze: spotkania z Jezusem, trwania w Jezusie, życia z Jezusem - podkreślił. Zauważył, że kiedy po wojnie w 1946 r. sługa Boży obejmował posługę biskupią w naszej diecezji, był świadom, w jak trudnej społecznej, politycznej i moralnej sytuacji przychodzi mu prowadzić lud Boży do Jezusa.

„Święty Stanisław Kostka - blisko nas” - pod takim hasłem odbywa się peregrynacja relikwii patrona młodzieży i dzieci.

Św. Stanisław Kostka to postać niezwykła. - Był gotów przejść 1,5 tys. km, aby osiągnąć cel. Był gotów zostawić rodzinę, aby spełnić zadanie powierzone mu przez Boga. „Był gotów” - to jest podsumowanie jego życia - zaznacza ks. Wojciech Sobieszek, diecezjalny duszpasterz młodzieży. Jednocześnie stawia ważne pytania: - Czy dzisiejsi młodzi są gotowi nie tylko do wielkich dzieł, ale do prozaicznych, zdawałoby się, czynów, jak wzięcie odpowiedzialności za drugiego człowieka w związku małżeńskim? Jak wzięcie odpowiedzialności za swoje życie? Jak wymaganie od siebie, aby poszerzać królestwo Boga? Dlatego dla młodych, którzy chcą być wielcy, święci, którzy widzą, że św. Stanisław na poważnie traktował życie, może on być wzorem do naśladowania - wylicza ks. Sobieszek.

15 października przy kościele pw. św. Ludwika we Włodawie odbyło się spotkanie formacyjne nauczycieli włodawskich szkół. Gościem specjalnym był ks. Paweł Siedlanowski, publicysta naszego tygodnika, były wieloletni dyrektor Katolickiej Szkoły Podstawowej w Siedlcach.

Rozpoczynając spotkanie, o. Dariusz Cichor, przeor włodawskiego klasztoru oo. paulinów, złożył nauczycielom życzenia z okazji Dnia Edukacji Narodowej. Mówił o zmaganiach pedagogów, którzy w swojej pracy napotykają wiele problemów. - Nie jesteśmy jednak sami. Mamy nauczyciela, Jezusa Chrystusa, który nas tutaj gromadzi. On chce dać nam światło, abyśmy poradzili sobie z trudnościami związanymi ze współczesną edukacją - mówił paulin. Dodał, że inicjatywa spotkań wyszła od nauczycielek: Róży Szaranik - polonistki oraz Arleny Krawczuk - dyrektor I Liceum Ogólnokształcącego im. T. Kościuszki i została podjęta przez innych pedagogów.

Pogrzeb dzieci utraconych to wołanie o świętość życia oraz wyraz wiary Kościoła w to, że Bóg powołuje człowieka do nieśmiertelności.

W poniedziałek 15 października w katedrze odbył się pogrzeb dzieci utraconych. Mszy św. przewodniczył ks. kan. Tomasz Czarnocki. Był to czas wspólnej modlitwy oraz gest solidarności z rodzicami doświadczonymi stratą swoich dzieci, aby doznali ukojenia w bólu. Dzień Dziecka Utraconego obchodzony jest 15 października; ta symboliczna data wskazuje na czas trwania ciąży - licząc od 1 stycznia. Jest to ważny dzień, ponieważ to trudne doświadczenie dotyka znaczną liczbę rodzin. Wszyscy przybyli do katedry siedleckiej jednoczyli się w modlitwie z tymi, którzy doświadczyli straty swego dziecka, ogarniając modlitwą tych, którzy żegnali swe dzieci właśnie tego dnia oraz tych, którzy to doświadczenie przeżywali wcześniej.

13 października wierni z parafii św. Jadwigi Śląskiej w Samogoszczy przeżywali 140 rocznicę konsekracji parafialnego kościoła.

Do uroczystości zostali przygotowani przez posługę rekolekcyjną diecezjalnego duszpasterza rodzin ks. kan. dr. Jacka Seredy, który w czwartkowe i piątkowe popołudnie w czasie Mszy św. głosił nauki. Pierwszego dnia skupił się na poszczególnych elementach wystroju kościoła, takich jak ołtarz, ambona, tabernakulum itd., wyjaśniając ich symbolikę i znaczenie w rozwoju wiary otrzymanej na chrzcie. Drugiego - zwrócił uwagę, że każdy z nas tworzy Kościół; jest on taki, jakie jest nasze życie. Przypomniał też, że żyjąc w Kościele, nie możemy być tylko widzami, kibicami, ale mamy poczuć się jedną drużyną, która gra o zdobycie Królestwa Bożego. By osiągnąć ten cel, potrzeba słuchania naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa, zawierzenia Jemu. Ks. Jacek, gratulując parafianom jubileuszu i pięknego kościoła, prosił, aby dalej dbali o jego wygląd i w nim jak najczęściej spotykali się ze swoim Panem.

Bądźcie zawsze blisko ambony i Jezusowego ołtarza w przestrzeni szczególnej Bożej obecności - zachęcał wiernych parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski bp Kazimierz Gurda w dniu poświęcenia nowego kościoła w Zembrach, 6 października.

Poświęcenie nowej świątyni zwieńczyło trwające osiem lat wysiłki całej wspólnoty parafialnej, na której czele od 16 lat stoi ks. kan. Ireneusz Głowacki. Uroczystości poprzedziło przygotowanie duchowe - triduum prowadzone przez ks. kan. Jacka Seredę, duszpasterza rodzin diecezji siedleckiej. Uroczystość rozpoczęła się w starym kościele. Radość parafian podzielali licznie przybyli księża, jak też goście, wśród których byli m.in. przedstawiciele władz państwowych i samorządowych, fundatorzy, reprezentanci wykonawców, osoby wywodzące się z zembrowskiej parafii, jak też Bractwo św. Judy Tadeusza. Przybyłych powitali: ksiądz proboszcz, a także parafianie, podkreślając, że rangę oddania do użytku nowego domu Bożego podnoszą przeżywane w 2018 r. jubileusze: 200-lecia diecezji siedleckiej i 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości.

15 października od 2014 r. obchodzony jest w Polsce jako Dzień Dziecka Utraconego. Rodzice, którzy stracili dzieci w wyniku poronienia lub przedwczesnego porodu oraz ich bliscy mogą tego dnia wyrazić swoją pamięć o swoim utraconym skarbie.

Szacuje się, że w Polsce w wyniku straty dziecka cierpi rocznie 40 tys. kobiet (rodziców). Każde poczęcie dziecka, chciane czy nie przez kobietę bądź mężczyznę, nie zmienia faktu, że stają się rodzicami i będą nimi do końca życia. Tak jak każdy z nas jest wyjątkowy i niepowtarzalny, tak samo każde dziecko powołane do życia jest jedyne i szczególne. Choć często we wczesnym etapie ciąży nie można dowiedzieć się, jak wyglądałoby, jaką miało osobowość i charakterystyczne dla niego zachowania, jego strata jest tragedią. Wiąże się z silnymi przeżyciami, a myśl o wydarzeniu powraca niemal każdego dnia, budząc tęsknotę. Stąd potrzeba świadomego przeżycia żałoby, by dojść do etapu pogodzenia się ze stratą. Słowa współczucia, wsparcia i gotowość wysłuchania osoby w żałobie są nieocenione w tak trudnym doświadczeniu. Cicha obecność dodaje wiary.

Prowadzone od czterech lat dzieło rozbudowy i renowacji kościoła parafialnego w Szpakach wkracza w finalny etap. Szeroki zakres prac umożliwiło pozyskanie dofinansowania.

Zainicjowanej staraniem proboszcza i dzięki ofiarności parafian modernizacji świątyni przyświecały względy czysto praktyczne mające na celu ułatwienie codziennej posługi. - Prace nad poprawą stanu technicznego kościoła rozpoczęły się od rozbiórki jego części wzniesionej w latach 70 i mocno dysharmonizującej z całością, czyli małego prezbiterium i zakrystii - przypomina ks. Jacek Nazaruk. Proboszcz wskazuje też konkretną datę inauguracji prac: 20 marca 2014 r., tj. dzień po zakończeniu uroczystości nowennowych, które każdego roku gromadzą na modlitwie ku czci św. Józefa coraz liczniejsze grono jego wiernych czcicieli. Pamięcią o patronach parafii: Matce Bożej i Opiekunie Świętej Rodziny motywowany był także - jak tłumaczy - zamysł renowacji świątyni polegający na odtworzeniu szlachetnej prostoty nazaretańskiego domku.

29 września w budynku Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego im. Świętej Rodziny w Siedlcach świętowano wyjątkowy jubileusz.

95 rocznica założenia Gimnazjum i Liceum Biskupiego oraz 20-lecie reaktywowania szkoły jako I KLO im. Świętej Rodziny w Siedlcach zgromadziły wielu absolwentów i sympatyków szkoły. Na uroczystość przybyło również wielu kapłanów, samorządowców i dyrektorów siedleckich szkół. Gości przywitał ks. Jacek Świątek, dyrektor szkoły. - Każdy jubileusz pozwala dostrzec całość tego, co w codzienności jawi się tylko jako przepływ minut i godzin. Jubileusz pozwala z jednej strony powrócić do źródła, z którego można zaczerpnąć ponownie ożywczej wody, z drugiej zaś strony z nadzieją pozwala spojrzeć w nieznaną przyszłość - powiedział. W swoim wystąpieniu podkreślił również, że szkoła to przede wszystkim ludzie: - Skarbem szkoły nie są takie czy inne oprzyrządowania bądź możliwości, ale skarbem są uczniowie - podkreślił. - Istotą szkolnictwa katolickiego jest nie tylko dawanie solidnego wykształcenia i wychowanie rzetelnych i prawych obywateli, ale przede wszystkim tworzenie wspólnoty, w której każdy człowiek może stawać się coraz bardziej człowiekiem - dodał.