Gdy w 1971 r. kardynał Karol Wojtyła chciał po beatyfikacji o. Maksymiliana Marii Kolbego obdarować zebranych na synodzie biskupów jego relikwią, mógł im przekazać tylko grudkę ziemi z placu obozowego w Auschwitz. Wszystko inne strawił ogień. Przetrwało jednak dzieło. I świadectwo świętości.

14 sierpnia Kościół obchodzi wspomnienie św. Maksymiliana Marii Kolbego. Z postacią męczennika od zawsze łączyły św. Jana Pawła II szczególne więzy.

Na początku 1870 r. wyniszczani od kilku lat materialnie unici z Rudna nadal stawiali opór, tym razem nie chcąc posyłać dzieci do rosyjskiej szkoły. Spowodowało to nie tylko surowe kary, ale i list władz rosyjskich.

Naczelnik Dyrekcji Naukowej w Siedlcach napisał do Olszewskiego, wójta gminy w Brzozowym Kącie: Jest mi znane żądanie niektórych wpływowych zwierzchników wsi Rudno, aby zamknąć rosyjską szkołę, a na jej miejscu, tak jak dawniej, otworzyć polską.

Obchody pokazały, że pamięć o wydarzeniach, do jakich doszło 1 sierpnia 1944 r. w Warszawie, jest żywa także nad Krzną.

Im bliżej było symbolicznej godziny „W”, tym pl. Wolności wypełniał się coraz większym gronem ludzi. O 17.00 zawyły syreny. Potem nastąpiło podniesienie biało-czerwonej flagi i wybrzmiał hymn Polski.

Nie mogąc oprzeć się potędze wszechwładnego aparatu zaborcy, Polacy walczyli dowcipem i humorem. W tych trudnych, wydawałoby się beznadziejnych czasach ucisku miało również Podlasie swojego Falstaffa, którego „łotrostwa” były sprytne i bardzo zabawne.

Na początku 1869 r. zmarł w Husince pod Białą Podlaską Jan Kosiński, były kapitan wojska polskiego, eksżołnierz napoleoński i uczestnik powstania listopadowego.

Wakacje to nie tylko czas odpoczynku, ale i aktywności fizycznej. 19 lipca odbył się spływ kajakowy Wisznice - Studzianka po rzece Zielawa. Była to pierwsza tego typu impreza gromadząca blisko 50 uczestników.

Postanowiliśmy z żoną przy pomocy mieszkańców Studzianki zorganizować spływ na trasie liczącej ponad 20 km - zaznacza Łukasz Węda, prezes Stowarzyszenia Rozwoju Miejscowości Studzianka, wtajemniczając w kolejne etapy rekreacyjnej imprezy.

W związku z ingresem bp Michał Kuziemski wydał 6 września 1868 r. list pasterski do unitów zatytułowany „Do ruskiego narodu”.

Ku zdziwieniu wielu wiernych była w nim mowa o przywiązaniu do cara Aleksandra II. Inni wydawali się obznajomieni z taką retoryką, bowiem biskup, przybywając z Galicji, po przekroczeniu granicy natychmiast zaintonował pieśń „Chwała rosyjskiemu imperatorowi”.

W niedzielę, 19 lipca, bialski oddział NSZZ „Solidarność” obchodził 35-lecie istnienia. Spotkanie zainaugurowała Msza św. w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

Eucharystii przewodniczył ks. kan. Andrzej Biernat, dziekan i proboszcz tutejszej parafii. Słowo Boże wygłosił ks. Stanisław Chodźko, diecezjalny duszpasterz ludzi pracy.

W lutym 1868 r. wojsko ros. opuściło zrujnowaną wieś Rudno. Z Leśnej Podl. został wywieziony do Krześlina ostatni zakonnik pauliński Dionizy Korzeniowski.

W marcu tego roku przybył do Chełma T. Kokoszkin, urzędnik do specjalnych poleceń, delegowany przez ministra oświaty Tołstoja. Miał wyszukać nowego kandydata na biskupa unickiej diecezji chełmskiej.

16 listopada 1867 r. na rozkaz gub. siedleckiego Gromeki w odpust św. Jozafata ogłoszono w bialskiej świątyni, w której spoczywały jego relikwie, że nie będzie sprawowana liturgia.

Efekt był do przewidzenia. Lud przestał uczęszczać do cerkwi, a duchowni zmuszeni głosili nauki tylko urzędnikom, żandarmom i strażnikom. 23 listopada gub. Gromeka zwrócił się do administratora diecezji lubelskiej ks. Kazimierza Sosnowskiego, aby wyznaczył swego delegata do komisji, której zadaniem będzie przeprowadzenie podziału i przydział poreformackiego gmachu w Białej Podl.