Jubileusz 30-lecia szkoły jest dla nas wyjątkowy, ponieważ przypada w roku kanonizacji Jana Pawła II. W tym roku mija też 17 lat od nadania placówce imienia patrona - powiedziała Małgorzata Szostek, dyrektor Szkoły Podstawowej nr 11 im. Jana Pawła II w Siedlcach.

Uroczystość, który odbyła się 16 maja, zainaugurowała Msza św. w kościele pw. św. Stanisława pod przewodnictwem biskupa Piotra Sawczuka. Dalsza część obchodów odbyła się w budynku szkoły.

W przekazanym w teren dekrecie Rządu Narodowego o reorganizacji władz prowincjonalnych była zapowiedź o możliwym powołaniu jeszcze przed zimą pospolitego ruszenia i sporządzaniu ewidencji młodzieży wiejskiej zdolnej do noszenia broni.

Wydaje się, że niektórzy oficerowie powstańczy zbyt jednostronnie i rygorystycznie zinterpretowali ten dekret. Pod prawdopodobną datą 18 października referent rosyjski Pawliszczew zapisał: Dowódca bandy Jankowski vel Szydłowski po wymarszu z Puław rozkazał żandarmom polskim zabierać wszystkich, którzy nie chcą dobrowolnie wstępować w szeregi powstańcze.

W czwartek, 8 maja, mieszkańcy Białej Podlaskiej upamiętnili włoskich żołnierzy, którzy zginęli w tutejszym obozie jenieckim. Nie zabrakło modlitwy i wspomnień.

Główne obchody miały odbyć się na cmentarzu, na którym są pochowane ofiary. Jednak z powodu deszczowej aury uroczystości zorganizowano w kościele Chrystusa Miłosiernego. W samo południe delegacje wraz z kapłanami udały się na miejsce spoczynku włoskich żołnierzy. Po krótkiej modlitwie nastąpiło złożenie kwiatów. Mieszkańcy miasta zapalili znicze. Wśród tych, którzy mimo deszczu nawiedzili cmentarz, była pani Krystyna. Towarzyszyła jej mama Zofia.

10 października 1863 r. burmistrz Parczewa donosił władzom, że tego dnia kilkudziesięciu powstańców z niewiadomej partii zabrało ze sobą 31 chętnych i udało się ku Włodawie.

Zapewne pochodzili z oddziału K. Krysińskiego. 11 października oddział żandarmerii narodowej w sile ok. 100 ludzi został zaatakowany w Żabiance przez sotnię Kozaków.Po krótkiej wymianie ognia powstańcy opuścili wieś ze stratą dwóch zabitych i pięciu rannych. L. Weber pod datą 12 października zanotował: „Wysłane rekonesanse dla sprawdzenia fałszywych doniesień.

Krzyżem Wolności i Solidarności przyznanym przez Prezydenta RP została odznaczona Grażyna Olewińska - działaczka Solidarności i opozycji solidarnościowej w stanie wojennym. Wręczenia odznaczenia dokonał 23 kwietnia wicewojewoda mazowiecki Dariusz Piątek.

W uzasadnieniu decyzji wymieniono wiele zasług i działań, które G. Olewińska podejmowała w latach 80, a więc m.in. udział w manifestacjach i marszach organizowanych przez podziemie solidarnościowe z przygotowanym przez siebie transparentem o treści: „Bez Boga i Solidarności nie ma chleba i wolności”.

Prawdopodobnie 30 września 1863 r. ks. Stanisław Brzóska został po kryjomu przewieziony z leczenia w Łukowie na rekonwalescencję do dworu Kępki należącego do właściciela Levittoux.

1 października dowódca wojsk rosyjskich na północnym Podlasiu gen. Maniukin, nie mogąc sobie poradzić z powstańczą partią K. Kobylińskiego, ogłosił, że kto wyśledzi miejsce jej pobytu, tak iż można będzie złapać dowódcę oddziału, otrzyma 1000 rubli nagrody. W tym czasie oddział Kobylińskiego operował już na południe od Bugu w okolicach Sokołowa Podl.

Co sprawiło, że spośród prawie 15 tys. polskich jeńców, którym nie było dane przeżyć wiosny 1940 r., stalinowskie władze darowały życie niespełna 400 z nich? Na to pytanie próbował odpowiedzieć prof. Stanisław Jaczyński podczas obchodów 74 rocznicy zbrodni katyńskiej, które odbyły się 23 kwietnia w siedleckim Uniwersytecie Przyrodniczo-Humanistycznym.

Spotkanie, zorganizowane przez Studenckie Koło Naukowe Historyków UPH, zainaugurowano minutą ciszy. Następnie prof. S. Jaczyński wygłosił wykład opisujący losy oficerów polskich, którym udało się przeżyć masakrę katyńską. - Problematyką zajmuję się już kilkanaście lat. Najpierw interesowałem się oficerami, którzy trafili do niewoli radzieckiej po 17 września 1939 r. i zostali osadzeni w obozie jenieckim w Kozielsku i w Starobielsku - zwrócił uwagę prof. S. Jaczyński.

Pod datą 19 września Ludwik Weber zanotował: „Obóz w lasach puchaczowskich przeniesiony na inne miejsce - potem przez inż. Jaroczyńskiego urządzona dostawa żywności i siana w porządku - burek dość skąpo przybywa - ładunków dostarczono 13 tys. - wiara odpoczęła, pełna ochoty - urlopy rzadko, tylko prawdziwie słabym wydawane”.

Następnego dnia szwadron powstańczej jazdy Kwapiszewskiego z partii Kazimierza Kobylińskiego spod Białegostoku przekroczył Bug i został pod Korczewem napadnięty przez wojska carskie. Szczęśliwie wycofał się, ale po całodziennym pościgu, straciwszy orientację w terenie, stanął ponownie pod Korczewem.

Pamięć o ubóstwie rodziny towarzyszyła papieżowi Janowi XXIII przez całe życie. Ta prostota i skromność charakteryzowały go przez całe życie i pomagały osiągać porozumienie z innymi.

Angelo Roncalli urodził się 25 listopada 1881 r. w Sotto il Monte we Włoszech. Był synem Battisty i Marianny z domu Mazzola. Tego samego dnia został ochrzczony. Rodzice byli ubogimi wieśniakami. Swoim dzieciom, których mieli 13, wpajali uczciwość, pracowitość i pobożność. Byli biedni, ale głęboko religijni. Regularnie uczęszczali na nabożeństwa, odmawiali modlitwy.

Pod datą 8 września 1863 r. referent Pawliszczew zapisał: „Wobec odjazdu Jego Wysokości [W. Ks. Konstantego - JG] hr. Fiodor Berg przejął obowiązki Namiestnika i główno - dowodzącego wojskami”. 70-letni generał, który przed 32 laty zdobywał Warszawę w powstaniu listopadowym, zamierzał bezwzględnym terrorem likwidować teraz kolejny bunt.

Dało się to również odczuć na Podlasiu w postaci wzmożonych rewizji i aresztowań. 9 września: J.S. Liniewski, właściciel Lejna, zanotował: „Około północy robi się szum k. domu, słychać ruch wojska. Ja zapalam światło.