20 października na ekrany kin wchodzi film „Figurant” - opowieść o agencie komunistycznej służby bezpieczeństwa, który przez 20 lat inwigilował Karola Wojtyłę.

Bohaterem tej historii jest Bronek Budny - funkcjonariusz komunistycznej Służby Bezpieczeństwa, który - poświęcając życie inwigilacji krakowskiego biskupa Karola Wojtyły i podejmując niemoralne decyzje - stopniowo oddala się od najbliższych i staczaj w otchłań osamotnienia i zbrodni. Choć produkcja w unikalny sposób pokazuje dobrze znane fakty, jak walka o budowę kościoła w krakowskiej Nowej Hucie, inwigilacja środowisk kościelnych prowadzona przez SB nie stanowi opowieści historycznej czy biograficznej o przyszłym papieżu. K. Wojtyła jest tylko katalizatorem działań. Dla awansów, pieniędzy i kariery bohater filmu coraz dalej przesuwa granice moralnych kompromisów, a inwigilacja staje się jego obsesją.

Oni walczyli za nas, my musimy tylko pamiętać - powtarza Tadeusz Marton. Z tą myślą zabiegał o upamiętnienie swego stryja, pilota RAF Bronisława Martona, w rodzinnej parafii Stoczek Łukowski.

- Mój ojciec Czesław Marton mało mówił o swoich przeżyciach wojennych, ale często wspominał starszego o 12 lat stryjecznego brata Bronka. Powtarzał, że nie ma on i nie będzie miał grobu, bo samolot, który pilotował, został zestrzelony, a jego załoga spoczywa na dnie oceanu niedaleko brzegów Hiszpanii, w Zatoce Biskajskiej. Ale były to jakieś strzępy informacji. Nic więcej o stryju nie wiedziałem. Nawet w rodzinie był, mam wrażenie, postacią trochę zapomnianą - opowiada T. Marton.

3 października przy pomniku Mitropa w Szaniawach-Poniatach odbyły się uroczystości upamiętniające 77 rocznicę bohaterskiej akcji.

3 października 1946 r. oddział AK-WiN pod dowództwem por. Tadeusza Marczuka ps. Kurzawa w Szaniawach-Poniatach bez rozlewu krwi zatrzymał wojskowo-dyplomatyczny pociąg rosyjski kursujący na trasie Moskwa - Warszawa - Berlin Wschodni. 77 rocznicę wydarzenia obchodzono przy pomniku Pamięci Żołnierzy AK-WiN Obwód Łuków biorących udział w akcji Mitropa. Uroczystości zainaugurowała Msza św. polowa przy pomniku, którą celebrowali sercanin ks. dr hab. Henryk Majkrzak i ks. kan. Antoni Przybysz - proboszcz parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Szaniawach.

2 października 1923 r. rozpoczęło działalność Podlaskie Liceum Biskupie. Założył je bp Henryk Przeździecki, dla którego szkoła ta była przysłowiowym oczkiem w głowie.

Ordynariusz diecezji podlaskiej przywiązywał dużą wagę do kształcenia młodzieży. Z jego inicjatywy w 1923 r. powstała w Siedlcach szkoła, która miała prawa gimnazjum państwowego o profilu humanistycznym. Wykładali w niej nauczyciele duchowni oraz kadra pedagogiczna pochodząca ze świeckich szkół średnich w Siedlcach. Sam biskup często wizytował lekcje. Bp H. Przeździecki już wkrótce po objęciu wskrzeszonej diecezji podlaskiej zaczął starania o utworzenie szkoły średniej mogącej kształcić m.in. przyszłych kapłanów. W ten sposób chciał odciążyć Wyższe Seminarium Duchowne od kształcenia młodszych alumnów w zakresie gimnazjalnym, aby mogło ono realizować pogłębione nauczanie teologii.

Chcę państwa zapewnić, że zawsze doceniałem, a w ostatnim czasie szczególnie doceniam państwa służbę, wytrwałość, bohaterstwo i niezłomność w wykonywaniu spoczywających na was obowiązków - mówił prezydent Andrzej Duda do funkcjonariuszy broniących granicy państwowej.

26 września na rynku we Włodawie odbyło się odsłonięcie pomnika poświęconego gen. Franciszkowi Kleebergowi i jego żołnierzom. W uroczystości obok prezydenta RP A. Dudy udział wziął minister spraw wewnętrznych i administracji Mariusz Kamiński, prezes Instytutu Pamięci Narodowej Karol Nawrocki oraz wiceminister sprawiedliwości Marcin Romanowski. Wydarzenie było także okazją do podziękowań służbom mundurowym strzegącym granic naszego kraju.

W 2023 r. przypada 150 rocznica urodzin św. Teresy od Dzieciątka Jezus oraz 100 rocznica jej beatyfikacji. Dla Zgromadzenia Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus rok jubileuszowy, jaki obchodzą w związku z tym, stanowi czas dziękczynienia Bogu za jej życie.

Każdy - bez względu na wiek i rodzaj powołania - może kształtować swoje życie, krocząc ku doskonałości „małą drogą” świętej z Lisieux, której liturgiczne wspomnienie przeżywamy 1 października. Jest o tym przekonana s. Adriana Zawierta. Jej losy w przedziwny sposób splotły się z życiem św. Teresy. Od dziewiątego roku życia mała Adriana razem z bratem prawie codziennie chodziła na wieczorną Mszę św. do swojego kościoła parafialnego w Ełku. Po Eucharystii rodzeństwo odprowadzało do domu zaprzyjaźnioną siostrę zakrystiankę, gdy tylko zamknęła ona kościół.

Jest w Sardynii kobieta, która przed Bogiem stoi wyżej ode mnie. Nazywa się Jadwiga Carboni - mówił o włoskiej mistyczce i stygmatyczce św. o. Pio.

Wskazując na cechującą J. Carboni bezwarunkową dyspozycyjność wobec Boga, Ernesto Madau, autor jej biografii, podkreśla, iż była ona motywowana miłością uzdalniającą błogosławioną do przyjęcia na siebie niegodziwości tak wielu ludzi. „Kochany Jezu, tak bardzo Cię kocham i chciałabym umrzeć z miłości do Ciebie. Biedny Jezu, jakże jesteś obrażany! Jak bardzo chciałabym zadośćuczynić: ukarz mnie i ratuj moich braci” - notowała w „Dzienniczku”. E. Madau, który poznał osobiście Jadwigę, określa ją mianem mistyczki męki Pańskiej oraz duszy wynagradzającej, której wszyscy jesteśmy dłużnikami. „Jezus jest dobry, Jezus mnie kocha, Jezus mnie nie opuszcza” - pisała.

Rozmowa z Romanem Strusem, badaczem historii rodu Strusów i dziejów wsi Strusy w parafii Krześlin.

Rodzinne drzewo genealogiczne, strona internetowa Strusowie ze Strus (strus.org), publikacja o historii wsi Strusy i wkład w piękny jubileusz jej 600-lecia to niepodważalne dowody i Pańskiej tożsamości, i wielkiej dociekliwości…

Jakieś dziesięć lat temu znajomy ksiądz przesłał mi kopie kilku dokumentów dotyczących moich przodków. Zadziało to na moją ciekawość jak woda na młyn. Swoim dzieciom mówię, że gdyby w naszym domu zbić tynki, to oczyma wyobraźni można by na każdej z cegieł zobaczyć imię jednego przodków i członków jego rodziny z 15 pokoleń żyjących przed nami w Strusach. Ten dom odziedziczyłem po rodzicach, którzy dziedziczyli po swoich rodzicach, tamci po swoich i tak dojdziemy do początków XV w.

W 1933 r. dla wojska zagospodarowano pobliskie koszary, które usytuowane były na wysokiej skarpie nad Bugiem, w odległości ok. 1,5 km na północ od Włodawy.

O tym wydarzeniu przypomniano 15 września. Tego dnia odbyło się uroczyste odsłonięcie muralu, który został wyeksponowany na ścianie wschodniej budynku mieszkalnego nr 10 przy ul. Czerwonego Krzyża, tuż przy Komendzie Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej. Mural przedstawia żołnierzy 9 Pułku Artylerii Ciężkiej - jednego z rodzajów wojsk, które w okresie międzywojennym były w gotowości bojowej na terenie II Rzeczypospolitej. We Włodawie jednostka pułku stacjonowała od 1933 do 1939 r. Mural powstał dzięki dofinansowaniu ministra obrony narodowej otrzymanemu w ramach konkursu „Mur, ale historia Wojska Polskiego” Stowarzyszenie Bramy Pamięci Włodawa-Sobibór.

Lekarze towarzyszą nam od początku aż do końca naszego życia. Warto, by pamięć o tych, którzy praktykowali w naszym mieście w XX w., pozostała.

Jednocześnie publikacja jest podziękowaniem za ich pracę - tak o swoich motywacjach do napisania książki „Leczyli nie tylko siedlczan. Słownik biograficzny siedleckich lekarzy XX w.” mówił jej autor Witold Okniński podczas spotkania promocyjnego. Z zawodu sędzia (obecnie w stanie spoczynku), z pasji regionalista. Z racji wykształcenia i doświadczeń zawodowych autora znaczna część publikacji poświęcona jest sądownictwu. Przybliżał już sylwetki siedleckich prokuratorów, sędziów i adwokatów. Tym razem przyszedł czas na lekarzy. Kryterium, jakim kierował się W. Okniński, było nie miejsce urodzenia, ale dłuższa lub krótsza praktyka lekarska w Siedlcach.