W styczniu 1708 r. Karol XII rozpoczął nową ofensywę przeciw Rosji. 10 stycznia armia szwedzka po ciężkiej przeprawie przez Puszczę Kurpiowską, Przasnysz i Tykocin skierowała się znów na Wielkie Księstwo Litewskie. Sprzymierzone oddziały polskie ubezpieczały południową flankę nad Bugiem koło Nura i od Brześcia do Pińska.

W styczniu 1707 r. August II wyjechał do Drezna i ratyfikował wszystkie warunki pokoju w Altranstadt. Wydawało się, że nic już nie zagrozi panowaniu Leszczyńskiego. Niektórzy z jego przeciwników podjęli nawet próbę rokowań ze Szwedami np.: hetman w. kor. Sieniawski.

W czasie gdy Rada Warszawska podpisywała upokarzający traktat pokojowy ze Szwecją, 27 listopada 1705 r. rozpoczęła obrady pod przewodnictwem Augusta II inna rada w Grodnie. Wziął w niej udział m.in. właściciel Białej Podlaskiej K. S. Radziwił, właściciel Włodawy i Różanki L. K. Pociej oraz biskup łucki z Janowa Podlasiego A. Wyhowski.

Na początku wsi, po lewej stronie od szosy Siedlce - Terespol jest pomnik POLEGŁYM ZA OJCZYZNĘ W LATACH 1939 - 1944, wystawiony przez mieszkańców Rogoźnicy w 1979 r. Wśród danych o 22 osobach, na pierwszym miejscu pojawia się nazwisko Ryszarda Balczerowskiego związanego z oddziałem „Zenona”.

Latem 1704 r. pojawiły się na Podlasiu, oprócz Szwedów i Sasów, pułki rosyjskie wraz z kozakami hetmana Mazepy, przysłane przez sprzymierzonego z Augustem cara Piotra I. Uchodząc przed nimi, K. St. Radziwiłł przywiózł do Białej relikwie błogosławionego Jozafata Kuncewicza.

Na cmentarzu znajduje się grób Henryka Izdebskiego – jednego z żołnierzy Oddziału Partyzanckiego „Zenona”, który poległ po jego rozwiązaniu. Nagrobek jest usytuowany jako drugi od wschodniej ściany kaplicy cmentarnej (po prawej stronie od wejścia na cmentarz).

16 lutego 1704 r. Konfederacja Wielkopolska, przybrawszy tytuł generalnej, wydała w Warszawie manifest ogłaszający detronizację Augusta II i bezkrólewie oraz rozpoczęcie pertraktacji o pokój i sojusz ze Szwecją. W marcu manifest ten dotarł na Podlasie.

Najazd szwedzki pod hasłem uwolnienia Rzeczypospolitej od Augusta II zapoczątkował podział społeczeństwa. Sapiehowie i ich zwolennicy poparli Szwedów, natomiast znaczny odłam szlachty podlaskiej stanął po stronie Sasa i uznał wyzwolicieli za intruzów.

Na przełomie marca i kwietnia 1702 r. Szwedzi zajęli Wilno i zaczęli się zbliżać do granic województwa podlaskiego. W tym czasie dotarł tu uniwersał króla szwedzkiego Karola XII z 28 marca, w którym nakazywał on wszystkim mieszkańcom pozostać w miejscu zamieszkania i oświadczał, że zapewni im bezpieczeństwo.

W latach 1700-1701 doszło na Podlasiu do zaburzeń chłopskich w dobrach królewskich. Zmieniający się dzierżawcy, chcąc szybko zdobyć zyski i pozbyć się zadłużeń, podwyższali obciążenia włościan, którzy nie mogli się z tym pogodzić.