Każde sakramentalne małżeństwo jest do uratowania - zapewniają członkowie Wspólnoty Trudnych Małżeństw „Sychar”. Od niedawna jej ognisko istnieje także w Łukowie, pomagając parom w przezwyciężeniu kryzysu.

Wspólnotę Trudnych Małżeństw „Sychar” założyli w 2003 r. małżonkowie, którzy uwierzyli, że sakrament małżeństwa to nieodwołalny dar Boga dla człowieka. Od tamtej pory gromadzi ona ludzi w Kościele szukających pomocy w ratowaniu swojej rodziny albo siły w wytrwaniu w wierności przysiędze małżeńskiej złożonej przed Bogiem, nawet wówczas, gdy ich związek się rozpadł.

Oficjalne obchody XIV Dnia Papieskiego rozpoczynają się 11 października i potrwają do 22 października, kiedy to zakończą się liturgicznym wspomnieniem św. Jana Pawła II.

Oprócz obchodów centralnych organizowanych jest w tym czasie wiele wydarzeń w kraju i na świecie. Gospodarzami akcji są głównie wspólnoty akademickie stypendystów Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”, miasta papieskie, czyli te, które Ojciec Święty odwiedzał podczas pielgrzymek, oraz organizacje zrzeszone w Ogólnopolskim Komitecie Organizacyjnym Dnia Papieskiego.

Maria Simma, austriacka mistyczka urodzona w 1915 r. w niewielkim miasteczku Sonntag (zmarła w 2004 r.), od 1940 r. aż do swojej śmierci została obdarowana niezwykłym charyzmatem: mogła kontaktować się z duszami czyśćcowymi. Przychodziły do niej, prosząc ją o modlitwę i ratunek, gdyż same z siebie nie mogły już nic zrobić dla zbawienia swojej duszy.

W niewielkiej książeczce pt. „Moje przeżycia z duszami czyśćcowymi” opisała wiele z tych spotkań. Jest tam m.in. wspomnienie spotkania z duszą zmarłego kapłana. Przyszedł do Marii, prosząc o pomoc.

253 osoby wezmą udział w III Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Synodu Biskupów, które odbędzie się w dniach 5-19 października w Watykanie ph.: „Wyzwania duszpasterskie dla rodziny w kontekście nowej ewangelizacji”.

Medialny przekaz na temat synodu koncentrował się głównie na kwestii dopuszczenia do Komunii św. katolików, którzy po rozwodzie zawarli nowe cywilne związki małżeńskie. W niektórych środowiskach wzbudziło to nadzieję, że Kościół dopuści tych wiernych do Komunii św.

Panie Jezu, Ty odpocznij, a teraz ja pocierpię - mawiała pochodząca z diecezji siedleckiej s. Róża Wanda Niewęgłowska, tercjarka dominikańska, naznaczona charyzmatem cierpienia. Trwają modlitwy o rozpoczęcie jej procesu beatyfikacyjnego.

Od śmierci tej świeckiej dominikanki mija w tym roku ćwierć wieku. Urodziła się 6 listopada 1926 r. w Toczyskach w powiecie łukowskim jako szóste dziecko Władysława i Heleny. Cień krzyża towarzyszył jej od początku życia. We wczesnym dzieciństwie zmarli wszyscy z pięciorga jej rodzeństwa. W wieku sześciu lat przeżyła pierwsze doświadczenie mistyczne. W promieniach nieziemskiego światła ujrzała białą gołębicę.

Kościół siedlecki przeżywa II Synod Diecezjalny. Synod ma swoją witrynę internetową, regulamin, hymn, logo i hasło, które wzywa nas do „życia mocą chrztu”.

Praca synodalna przebiega na dwóch poziomach. Pierwszy poziom stanowi praca komisji i podkomisji synodalnych, a drugi praca zespołów synodalnych w parafiach. Po pierwszym roku działalności synodu, którego tematem był Kościół, na podstawie analizy protokołów spływających do sekretariatu z poszczególnych parafii łatwo zauważyć, że na zaproszenie biskupa do refleksji nad poszczególnymi tematami odpowiedziało ok. 35% parafii.

Spójrz, może tam gdzieś zobaczysz Jezusa, który jest przecież Księciem Pokoju, skandującego z tłumami „Pokój, pokój!”. Nie ma Go? Dlaczego? Jedno słowo rozwiąże zagadkę. Nie może być Jezusa między tymi, którzy o pokoju tylko mówią.

Pokój! Słowo to rozbrzmiewa dzisiaj tak często, jak nigdy dotąd. O potrzebie pokoju językiem dyplomatycznym i propagandowym mówi wielka polityka. Wiele miast zalewają akcje pacyfistyczne, manifestacje „zielonych”. W pamięci mamy ogromną popularność ruchu hipisowskiego głoszącego pokój i wolność od wszelkich więzów krępujących człowieka.

Jak wychowywać dzieci - łagodnie czy surowo? Pobłażać i ułatwiać życie, czy od najmłodszych lat obciążać obowiązkami, stosując przeróżne zakazy i nakazy? Każda decyzja dotycząca wychowania człowieka jest trudna, bo trzeba ją podjąć, nie mając gwarancji, że będzie dobra...

Wychowanie dziecka z pewnością nigdy nie było łatwe, ale dla współczesnych rodziców to zadanie szczególnie trudne. Postęp cywilizacyjny, media, wirtualna rzeczywistość, konsumpcyjny styl życia - to wszystko sprawia, że trzeba mocować się z problemami, o których naszym dziadkom nawet się nie śniło. Po epoce oświeconej dyktatury wychowawczej dr. Benjamina Spocka, propagatora tzw. bezstresowego wychowania, nastał dzisiejszy chaos dobrych rad.

Czy klękamy przed szubienicą, karabinem lub krzesłem elektrycznym? Dlaczego zatem oddajemy cześć krzyżowi, który również był narzędziem wykonywania kary śmierci?

Do postawienia takiego pytania może sprowokować nas obchodzone 14 września święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Podwyższenie oznacza podniesienie do góry, ukazanie. W sensie przenośnym może oznaczać także wywyższenie, oddanie czci. Ta nazwa święta nawiązuje do wydarzeń z IV w. po Chrystusie, związanych z odnalezieniem drzewa krzyża.

Lubimy promocje i tzw. akcje tematyczne w dużych sieciowych sklepach, podczas których można kupić towar w cenie nawet trzykrotnie niższej niż normalnie. Agresja w tłumie amatorów „okazji” każe poważnie zastanawiać się nad sensem takich zakupów.

Rozsądek jest nudny, użyjemy siły! - proponuje jeden z bohaterów kreskówki dla nieco starszych widzów. To „Pingwiny z Madagaskaru”, ale słowa jak ulał oddają atmosferę towarzysząca zabijaniu się o rzeczy, które zwykliśmy nazywać dobrami materialnymi. Paradoksalnie - walka o nie rodzi ogrom zła.