253 osoby wezmą udział w III Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Synodu Biskupów, które odbędzie się w dniach 5-19 października w Watykanie ph.: „Wyzwania duszpasterskie dla rodziny w kontekście nowej ewangelizacji”.

Medialny przekaz na temat synodu koncentrował się głównie na kwestii dopuszczenia do Komunii św. katolików, którzy po rozwodzie zawarli nowe cywilne związki małżeńskie. W niektórych środowiskach wzbudziło to nadzieję, że Kościół dopuści tych wiernych do Komunii św.

Panie Jezu, Ty odpocznij, a teraz ja pocierpię - mawiała pochodząca z diecezji siedleckiej s. Róża Wanda Niewęgłowska, tercjarka dominikańska, naznaczona charyzmatem cierpienia. Trwają modlitwy o rozpoczęcie jej procesu beatyfikacyjnego.

Od śmierci tej świeckiej dominikanki mija w tym roku ćwierć wieku. Urodziła się 6 listopada 1926 r. w Toczyskach w powiecie łukowskim jako szóste dziecko Władysława i Heleny. Cień krzyża towarzyszył jej od początku życia. We wczesnym dzieciństwie zmarli wszyscy z pięciorga jej rodzeństwa. W wieku sześciu lat przeżyła pierwsze doświadczenie mistyczne. W promieniach nieziemskiego światła ujrzała białą gołębicę.

Kościół siedlecki przeżywa II Synod Diecezjalny. Synod ma swoją witrynę internetową, regulamin, hymn, logo i hasło, które wzywa nas do „życia mocą chrztu”.

Praca synodalna przebiega na dwóch poziomach. Pierwszy poziom stanowi praca komisji i podkomisji synodalnych, a drugi praca zespołów synodalnych w parafiach. Po pierwszym roku działalności synodu, którego tematem był Kościół, na podstawie analizy protokołów spływających do sekretariatu z poszczególnych parafii łatwo zauważyć, że na zaproszenie biskupa do refleksji nad poszczególnymi tematami odpowiedziało ok. 35% parafii.

Spójrz, może tam gdzieś zobaczysz Jezusa, który jest przecież Księciem Pokoju, skandującego z tłumami „Pokój, pokój!”. Nie ma Go? Dlaczego? Jedno słowo rozwiąże zagadkę. Nie może być Jezusa między tymi, którzy o pokoju tylko mówią.

Pokój! Słowo to rozbrzmiewa dzisiaj tak często, jak nigdy dotąd. O potrzebie pokoju językiem dyplomatycznym i propagandowym mówi wielka polityka. Wiele miast zalewają akcje pacyfistyczne, manifestacje „zielonych”. W pamięci mamy ogromną popularność ruchu hipisowskiego głoszącego pokój i wolność od wszelkich więzów krępujących człowieka.

Jak wychowywać dzieci - łagodnie czy surowo? Pobłażać i ułatwiać życie, czy od najmłodszych lat obciążać obowiązkami, stosując przeróżne zakazy i nakazy? Każda decyzja dotycząca wychowania człowieka jest trudna, bo trzeba ją podjąć, nie mając gwarancji, że będzie dobra...

Wychowanie dziecka z pewnością nigdy nie było łatwe, ale dla współczesnych rodziców to zadanie szczególnie trudne. Postęp cywilizacyjny, media, wirtualna rzeczywistość, konsumpcyjny styl życia - to wszystko sprawia, że trzeba mocować się z problemami, o których naszym dziadkom nawet się nie śniło. Po epoce oświeconej dyktatury wychowawczej dr. Benjamina Spocka, propagatora tzw. bezstresowego wychowania, nastał dzisiejszy chaos dobrych rad.

Czy klękamy przed szubienicą, karabinem lub krzesłem elektrycznym? Dlaczego zatem oddajemy cześć krzyżowi, który również był narzędziem wykonywania kary śmierci?

Do postawienia takiego pytania może sprowokować nas obchodzone 14 września święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Podwyższenie oznacza podniesienie do góry, ukazanie. W sensie przenośnym może oznaczać także wywyższenie, oddanie czci. Ta nazwa święta nawiązuje do wydarzeń z IV w. po Chrystusie, związanych z odnalezieniem drzewa krzyża.

Lubimy promocje i tzw. akcje tematyczne w dużych sieciowych sklepach, podczas których można kupić towar w cenie nawet trzykrotnie niższej niż normalnie. Agresja w tłumie amatorów „okazji” każe poważnie zastanawiać się nad sensem takich zakupów.

Rozsądek jest nudny, użyjemy siły! - proponuje jeden z bohaterów kreskówki dla nieco starszych widzów. To „Pingwiny z Madagaskaru”, ale słowa jak ulał oddają atmosferę towarzysząca zabijaniu się o rzeczy, które zwykliśmy nazywać dobrami materialnymi. Paradoksalnie - walka o nie rodzi ogrom zła.

Pozostało po nich 11 klęczników i leśna mogiła z drewnianym krzyżem. Zostawiły też po sobie opowieść, której rozdziały pisane są heroiczną wiarą, oddaną pracą i… krwią.

Błogosławione siostry męczennice z Nowogródka Kościół wspomina w liturgii 4 września. Było ich 11. Wszystkie należały do zgromadzenia nazaretanek. Dwie pochodziły z naszej diecezji. 5 marca 2000 r. zostały wyniesione do chwały ołtarzy. Ich historię dane mi było poznać bezpośrednio w Nowogródku. Do dziś na wspomnienie wszystkiego, co tam zobaczyłam i co usłyszałam, przechodzą mnie ciarki. Trudno przejść nad ich losem obojętnie.

Zespoły Wschód i Matula zajęły ex aequo pierwsze miejsce w przeglądzie konkursowym 21 edycji Hosanna Festival.

Tradycją stało się, że w ostatni weekend wakacji zjeżdżają do Siedlec miłośnicy i wykonawcy wartościowej muzyki, by wziąć udział w Ogólnopolskim Festiwalu Muzyki Chrześcijańskiej Hosanna Festival. W tym roku impreza rozpoczęła się 30 sierpnia w Centrum Kultury i Sztuki im. A. Meżeryckiego Scena Teatralna Miasta Siedlce.

Od listopada ubiegłego roku w konferencjach formacyjnych rozważamy rzeczywistość wiary rozumianej w znaczeniu ewangelicznym. Inspiracją do tych przemyśleń jest tegoroczny program duszpasterski: „Wierzę w Syna Bożego”.

Wiemy, że nasza religijność na tle innych krajów europejskich może wyglądać okazale, ale jesteśmy także świadomi, iż ciągle musimy pokonywać rozdźwięk pomiędzy religijnością przeżywaną w sferze kulturowej i obrzędowej a brakiem postaw inspirowanych wiarą w sferze osobistej i społecznej. Chrzest święty zapoczątkował w nas Boże życie, ale jednocześnie wymaga od nas współpracy i osobistego wysiłku.