Choć od czasów, w których żyła św. Anna, minęły wieki, ludzie wciąż powierzają jej to, co najcenniejsze - swoje rodziny, troski i nadzieje. A ona słucha, pociesza, wspiera.

W jej sanktuarium pod Częstochową nie brakuje łez, nadziei i dowodów na to, że babcia zawsze znajdzie sposób, by przemówić wnukowi do serca. Nawet jeśli tym wnukiem jest sam Jezus. Św. Anna - matka Maryi, babcia Jezusa - to jedna z najbardziej znanych kobiet w historii zbawienia. Choć o jej życiu niewiele mówią Ewangelie, to apokryfy i wielowiekowa tradycja ukazują ją jako kobietę silnej wiary, niezłomnej nadziei i głębokiej miłości. Dziś jest patronką rodzin, matek, babć i wszystkich tych, którzy - jak ona kiedyś - długo czekają: na dziecko, na pokój w sercu, na uzdrowienie w rodzinie, na cud.

To nasze rekolekcje, namiastka pielgrzymki fizycznej i świetny sposób na integrację w parafii - mówią uczestnicy spotkań organizowanych w ramach duchowego pielgrzymowania.

Podkreślają, że taka łączność z pielgrzymami przyczynia się do ożywienia wiary i daje dużo radości. Widok pielgrzymów wyruszających na Jasną Górę zawsze budzi wzruszenie i wdzięczność, że ciągle są wśród nas ludzie, którzy nie żałują swego czasu i przez kilkanaście dni w różnych, często trudnych warunkach idą pieszo do Częstochowy. W drodze modlą się, rozmyślają, śpiewają, rozmawiają z braćmi i siostrami, ale też walczą ze swoim zmęczeniem, słabością i myślami. Podziwiamy ich i trzymamy kciuki (najlepiej na różańcu), by szczęśliwie dotarli do celu.

Ktokolwiek próbował tworzyć trwałą strukturę opartą na relacjach międzyludzkich, wie, że jej fundamentem powinny stać się dwie zasady: organizacja i komunikacja.

Może być wszystko: pomysł, idee, pieniądze, zapał itp. - gdy pojawi się chaos w formule funkcjonowania, nakładanie się kompetencji bądź ich niedookreśloność, brak precyzji w dystrybucji odpowiedzialności, gdy zabraknie jasności, szybkości, klarowności przepływu informacji, struktura wcześniej czy później boleśnie zderzy się z rzeczywistością i ludzką niedoskonałością. I albo runie, albo zamieni się w twierdzę, gdzie autorytaryzm stanie się regułą dominującą.

Bł. Karolina do każdego przemawia inaczej, czyni to przez różne obszary swego młodego życia. Ona uczy chrześcijańskich zasad i tego, jak budować relacje z Bogiem i ludźmi - mówi ks. dr Zbigniew Kucharski, były asystent generalny KSM-u i autor książki „Ta, która poznała Jezusa”.

Wspomniana publikacja jest jego pracą doktorską. Została wydana kilka miesięcy temu i cieszy się ogromnym zainteresowaniem. - Decyzja o napisaniu pracy nt. bł. Karoliny Kózkówny była ze wszech miar słuszna, chociaż… miałem już napisaną do połowy pracę na zupełnie inny temat - zaznacza autor.

Stare polskie przysłowie głosi: Szkaplerz noś, na różańcu proś! O ile z różańcem zazwyczaj jesteśmy związani od dziecka, to do szkaplerza często musimy dojrzewać. Niewielu przyjmuje go pod wpływem chwili. Większość czyni to bardzo świadomie, po dłuższej refleksji oraz modlitwie.

Przeżywamy Rok Jubileuszowy, który mija pod hasłem nadziei. - Myślę, że tych, którzy do nas przybywają, by przyjąć karmelitański szkaplerz, warto nazwać pielgrzymami nadziei - dzieli się refleksją o. Mariusz Płuciennik, karmelita posługujący w sanktuarium MB Patronki Żołnierzy Września w Woli Gułowskiej.

Nie miała ambicji, by być świętą. Nie wygłaszała wielkich słów, nie stanęła na czele żadnego ruchu oporu. A jednak to jej cichy gest - prosty, a zarazem radykalny - zmienił życie całej rodziny, poruszył Kościół i wciąż dotyka serc.

13 lipca Kościół katolicki wspomina bł. Mariannę Biernacką - kobietę, która oddała swoje życie w zamian za ocalenie ciężarnej synowej. Zrobiła to nie dlatego, że musiała, ale dlatego, że kochała. W liturgiczne wspomnienie patronki teściowych w parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Wiśniewie zostaną uroczyście wprowadzone jej relikwie.

Lipiec w tradycji Kościoła jest poświęcony Przenajdroższej Krwi Chrystusa. Określa się ją ceną naszego zbawienia. Mówi o ogromnej miłości i ofierze Jezusa.

Wydaje się, że o Krwi Chrystusa wspomina się w Kościele nieco mniej niż o Jego Ciele, wszak Ciało Pańskie adorujemy i przyjmujemy w Komunii św. Z tą tezą zgadza się s. Agnieszka Kacprzyk ze Zgromadzenia Służebnic Przenajświętszej Krwi. Zauważa, że Komunia św. - ze względów praktycznych - jest zazwyczaj udzielana pod postacią chleba, ale przypomina, że w chlebie eucharystycznym Jezus jest obecny zarówno swoim Ciałem, jak i Krwią, choć postać wina bardziej uwidacznia prawdę o Jego Krwi.

Za nami kolejne Jerycho Młodych. Tegoroczna edycja odbyła się pod hasłem „Zaufaj i idź”. Organizatorzy zaprosili młodzież do bycia pielgrzymami nadziei.

Jerycho rozpoczęło się 20 czerwca od Mszy św., której przewodniczył bp Grzegorz Suchodolski. Witając zgromadzonych w sanktuarium bł. Męczenników Podlaskich, mówił: - Dobrze, że tu jesteście! Raduję się każdym i każdą z was. Przybywamy tu jako pielgrzymi nadziei, by odbyć pielgrzymkę ze stanu grzechu do stanu łaski (…) Z nadzieją stajemy przy Jezusie i prosimy: Działaj w naszych sercach; okaż nam pełnię swego miłosierdzia, daruj winy i kary.

W sobotę 21 czerwca po raz pierwszy na kongresie różańcowym spotkały się dzieci z diecezji siedleckiej. Pokazały, że potrafią być ze sobą i budować wspólnotę, modlić się pięknie, dobrze bawić i że w różańcowej rodzinie zajmują bardzo ważne miejsce.

Mokobody przywitały uczestników słoneczną pogodą. Pierwszą część spotkania rozpoczęła rejestracja i prezentacja kół pod sceną na rozległym placu za sanktuarium Matki Bożej Budziszyńskiej. Prowadzący spotkanie ks. Michał Gosk, diecezjalny opiekun dziecięcych kół Żywego Różańca, zaznaczył, że na kongres przybyło ok. 400 osób, ale za dziesięć lat liczba ta na pewno sięgnie 2 tys.

W niedzielę 15 czerwca parafia Trójcy Świętej w Wiśniewie k. Mińska przeżywała odpust połączony z jubileuszem 100-lecia przyłączenia do diecezji siedleckiej oraz 150 lat od narodzin bł. ks. Michała Woźniaka, który parafią kierował krótko, ale jako proboszcz mocno zapisał się w jej historii.

Głównym punktem jubileuszowych uroczystości była Eucharystia pod przewodnictwem bp. Kazimierza Gurdy, koncelebrowana m.in. przez byłych proboszczów: ks. prałata Zdzisława Domańskiego i ks. kan. Kazimierza Chełstowskiego oraz obecnego - ks. Krzysztofa Wesołowskiego. Na jubileusz przybyli też zaprzyjaźnieni kapłani, przedstawiciele władz samorządowych oraz parafianie. W homilii biskup przypomniał m.in. bolesną kartę z dziejów parafii Wiśniew, jaką był rozłam wspólnoty w 1906 r.