Ludzie mają dziś dość dramatów w codziennym życiu. My chcemy zapewnić im rozrywkę, sprawić, że będą się śmiać i zapomną o troskach - mówi Jolanta Barańska, założycielka Teatru Dowolnego Wieku ze Sławatycz.

W styczniu grupa zaprezentowała nowy program pt. „Ale to już było”, który powstał na bazie wierszy Juliana Tuwima. - Inspiracją był dla mnie jego wiersz pt. „Ci, którzy nie wiedzą”. I tak powstał spektakl będący komentarzem do obecnej rzeczywistości za pomocą tekstów nie tylko autora słynnej Lokomotywy”, ale też Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego czy Wisławy Szymborskiej - mówi J. Barańska, autorka scenariusza i reżyser przedstawienia. - A że sytuacja związana z pandemią utrudniała nam spotkania całego zespołu i praca nad czymś większym stała się niemożliwa, uznałyśmy, iż łatwiej nauczyć się kilku wierszy niż roli do całego spektaklu - dodaje.

10 lutego w Muzeum Regionalnym wręczono po raz 32 nagrody im. Ludomira Benedyktowicza z 2020 r. Otrzymali je Monika Mikołajczuk, Bożena Wojciuk i Andrzej Zdrojewski.

Wręczenie wyróżnień zwykle miało miejsce na początku grudnia. Jednak z powodu związanych z pandemią obostrzeń, które zakazywały organizowania większych spotkań, galę przełożono. Stąd jej nietypowy termin. Gości powitał dyrektor MR w Siedlcach Sławomir Kordaczuk, a Zofia Czapska przewodnicząca kapituły, w składzie której znaleźli się także Małgorzata Biały, S. Kordaczuk, Sławomir Musiej, Grzegorz Skwarek i Grzegorz Welik - przybliżyła historię nagrody.

Poznawanie historii własnej rodziny może być ciekawe i inspirujące. Przekonał się o tym mieszkaniec Ryk, który nieznane losy swoich przodków odkrył w zaskakującym miejscu.

Robert Markiewicz pasjonuje się historią, zwłaszcza regionu, genealogią, heraldyką i geografią historyczną. Z wykształcenia jest historykiem i jako podpułkownik pracuje w Wojskowym Biurze Historycznym w Warszawie. Z powodu pandemii - jak wiele osób - musiał przejść na pracę zdalną. Czas spędzony w domu postanowił wykorzystać na poszukiwania rodzinnych korzeni, czym interesuje sie od lat. - Będąc jeszcze dzieckiem, pewnego razu wybrałem się na zwiedzanie strychu rodzinnego domu. Wśród znajdujących się tam wielu rzeczy natknąłem się na stary, zakurzony samowar. Wtedy nie miałem pojęcia, co to jest.

Moje obrazy to moje emocje, moje wnętrze - mówi Anna Jaworska, której wernisaż prac pt. „Malowane niebem” odbył się 4 lutego w Galerii „Oranżeria” Radzyńskiego Ośrodka Kultury.

A. Jaworska (z domu Matuszewska) urodziła się w 1958 r. w Radzyniu Podlaskim. Obecnie mieszka w Warszawie i jest - jak sama podkreśla - szczęśliwą emerytką. Ukończyła Akademię Teologii Katolickiej (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego) na kierunku socjologia religii oraz Akademię Sztuk Pięknych na kierunku surdopedagogika. Podnosząc swoje kwalifikacje, zrobiła też kurs florystyczny organizowany przez Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego, Katedrę Roślin Ozdobnych na wydziale ogrodniczym. Ponad 36 lat pracowała jako surdopedagog w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Słabosłyszących w Warszawie.

Choć szata nie zdobi człowieka, to jednak wiele o nim mówi. Strój, czy to ludowy, czy współczesny, jest oznaką tożsamości, wizytówką małej ojczyzny oraz znakiem rozpoznawczym.

Przez tereny Podlasia na przestrzeni wieków przetoczyło się wiele narodowości i przedstawicieli wielu kultur. Osiedlali się tu Rosjanie, Białorusini, Ukraińcy, Tatarzy czy Żydzi. Elementem łączącym był strój.

W sobotę 29 stycznia odbyła się gala z okazji 60-lecia Radzyńskiego Ośrodka Kultury. Instytucja może pochwalić się różnorodnymi inicjatywami, które na stałe wpisały się kalendarz kulturalnych wydarzeń miasta i powiatu.

Sobotnie spotkanie stało się okazją do podsumowania 60-letniej działalności ROK i podziękowania byłym i obecnym pracownikom oraz współpracownikom. Galę poprowadził prezenter telewizyjny Tomasz Kammel, a z jubileuszowym koncertem pt. „Najpiękniejsza muzyka filmowa” wystąpili Ewa Szlachcic i Piotr Bogutyn.

Teresa Kultys-Lentowicz pochodzi z Ryk, ale na co dzień mieszka w Kielcach. W Świętokrzyskiem jest znana jako polonistka, edytorka oraz podróżniczka. W czasie pandemii wydała książkę „Krajobrazy piórem zatrzymane”.

Na łamach ponad 330-stronicowego swego rodzaju przewodnika autorka dzieli się opowieściami z wyjazdu do wielu zakątków Europy, a nawet Afryki, Azji i Ameryki. Wrażenie na czytelniku może robić wspomnienie Ziemi Świętej. Autorka doskonale zapamiętała Kafarnaum, Jerozolimę, a szczególnie Grotę Narodzenia Jezusa w Betlejem: „Wzruszenie ogarnia serce, do oczu cisną się łzy, gdy pochylona całuję miejsce, gdzie dwa tysiące lat temu wszystko się zaczęło. Przytuleni w tym małym pomieszczeniu usiłujemy ze ściśniętym z przejęcia gardłem śpiewać najpiękniejszą polską kolędę „Bóg się rodzi” - napisała w książce T. Kultys-Lentowicz.

Muzyka organowa towarzysząca nam podczas Eucharystii czy nabożeństw często jest niedoceniana. A warto zatrzymać się i wsłuchać w jej brzmienie. Okazją do tego jest wydanie płyty „Perła Mazowsza”.

To nagranie utworów na organach z sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej w Mariańskim Porzeczu. Urokliwy kościółek z zabytkowymi polichromiami obecnymi na wszystkich ścianach i suficie, doczekał się renowacji instrumentu. Płyta to efekt prac trwających od 2012 r. Organy w Mariańskim Porzeczu, choć wciąż działały, były w kiepskim stanie i organistka z nich już nie korzystała. - Zależało nam, by przeprowadzić dobrą identyfikację tych organów - tłumaczy Małgorzata Trzaskalik-Wyrwa, dyrektor Diecezjalnego Studium Muzyki Kościelnej. - Chcieliśmy zobaczyć, kto i kiedy przy nich coś robił, bo zostały wybudowane w XVIII w., ale podlegały przebudowom. Program prac powstał na podstawie badań, jakie odbyły się w 2012 r., a po nich organmistrz z Korczewa Marian Leśniczuk wyczyścił i poskładał organy.

Dla jednych to pasjonująca wyprawą w głąb historii, inni widzą w niej sposób na poznanie rodzinnych tajemnic. Genealogią - bo właśnie o niej mowa - interesują się zarówno młodsi, jak i starsi. Pasję tę pomaga rozwijać działający przy Miejskiej Bibliotece Publicznej w Białej Podlaskiej Klub Genealogiczny.

Ponoć zdecydowana większość Europejczyków może wywieść swój rodowód od Karola Wielkiego, z kolei znaczna część mieszkańców Polski ma wśród swoich przodków potomków Mieszka I. Znawcy tematu twierdzą, że nie ma bardziej pasjonującego zajęcia niż odkrywanie zagadek genealogicznych. Potwierdza to również liczba uczestników spotkań założonego dziewięć lat temu z inicjatywy Beaty Zacharuk bialskiego Klubu Genealogicznego. - Rzeczywiście coraz więcej osób szuka swoich przodków i swoich korzeni. Inni chcą dowiedzieć się więcej o historii miejscowości, regionu. To nowa fala związana zapewne z dostępnością źródeł online, bowiem księgi urzędu stanu cywilnego czy parafialne zostały dzisiaj zdigitalizowane.

Twórczość Marianny Pawłowskiej to celebrowanie tego, co minęło - lat dziecinnych i młodzieńczych, historii własnej rodziny oraz losów ludzi z Podlasia.

Urodziła się w latach 50 XX w. we wsi Siliwonki w powiecie łosickim. Dziś mieszka w Niemojkach. Z zawodu nauczyciel matematyki, z zamiłowania - poetka. Za swoje teksty nagradzana była w ogólnopolskich konkursach literackich, a jej utwory drukowano w antologiach, m.in. „Podlaskie Hosanna” i „Nadbużańskim Podlasiu wierszem pisanym”. Wydała tomik „Grafiki duszy”. Pod koniec 2021 r. zdobyła drugie miejsce w XXVI Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. Romualda III Mikoszewskiego „Ziemia najbliższa”, w którego jury zasiedli uznani twórcy i krytycy literaccy: Ernest Bryll, Waldemar Michalski, Agnieszka Polak, Joanna Obrępalska i Grzegorz Michałowski. Poetce z Niemojek przyznano także tytuł najlepszego literata z powiecie łosickiego.