Król jest nagi i żadne zaklęcia tego nie zmienią. Nawet 160 mln esemesów wysłanych na konto zwycięzcy Eurowizji, zachwyty nad nowym kanonem „piękna” i „wolności”.

Cywilizacja, która zdrowy rozsądek odesłała do lamusa, wyśmiała logikę i stroi się w szaty postępu, świeci nagością. Znacie? Nie? To posłuchajcie. Przed wielu laty żył cesarz, który tak bardzo lubił nowe, wspaniałe szaty, że wszystkie pieniądze wydawał na stroje. Nie dbał o swoich żołnierzy, nie zależało mu ani na teatrze, ani na łowach. Liczyło się tylko to, jak inni go postrzegają.

Najważniejszy podczas papieskiej wizyty w Siedlcach był bez wątpienia jej duchowy wymiar. Jednak organizacja wymagała wielu przyziemnych, a nawet podziemnych prac - i to dosłownie.

Z nastaniem wiosny 1999 r. ekipy budowlane weszły na przyszły plac celebry. Między 12 a 20 marca dokonano demontażu starych linii energetycznych i doprowadzono energię do placu budowy, wybudowano lądowisko i wyremontowano ul. Poniatowskiego, czyli główną arterię prowadzącą na plac celebry, Od 13 do 22 marca wybudowano drogę dojazdową do ołtarza, od 22 marca do 10 kwietnia przeprowadzono roboty fundamentowe.

Wychodząc w procesji w uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej na ulice naszych miast i wsi, pragniemy dać świadectwo, że historia Jezusa to nie mit o zwycięzcy ani tylko opowieść „ku pokrzepieniu serc”.

To rzeczywistość, która jest tak bardzo realna jak czerwcowa zieleń, zapach bzów i rozmiękczony promieniami słońca asfalt, uginający się pod stopami ludzi kroczących w postawie uwielbienia za Chrystusem. Wychodzimy, aby pokazać innym, a może przede wszystkim sobie samym, że On jest! Żywy, Prawdziwy! Udział w procesji eucharystycznej jest publiczną manifestacją wiary w Jego cudowną Obecność.

Kiedy przychodzi zwątpienie, ale też gdy chcą się podzielić radością, kierują swe myśli i modlitwy do Tej, która „była cicha i piękna jak wiosna, żyła prosto, zwyczajnie jak my”.

Maryja jest wzorem dla każdej kobiety, a szczególnie matek. Papież Jan Paweł II w adhortacji apostolskiej „Familiaris consortio” podkreślał, że Maryja to wzór pokornego i wielkodusznego przyjęcia woli Bożej, nawet gdy była dla Niej niezrozumiała i trudna do przyjęcia. A w encyklice „Redemptoris Mater” dodawał: „jest również wzorem i znakiem nadziei, albowiem Jej cierpienie zostało przemienione w radość”.

Spowiedź przed Pierwszą Komunią św. w jednej z dużych parafii diecezji siedleckiej. Siedzę w ostatnim konfesjonale, prawie pod chórem.

Dzieci przejęte tym, co ma się wydarzyć. Są skupione, na pewno też nieco zestresowane. Widać mobilizację, świadomość, że za chwilę doświadczą czegoś niezwykłego, zupełnie nowego. Modlitewny nastrój zaburza inny obraz: niedaleko mnie stoi całkiem spora gromada „mamusiek”. Jazgocących jak przekupki na targu! Głośne rozmowy, śmiechy, tematy „klasyczne”, jak na przeddzień imprezy takiej rangi przystało! Tematy wiodące: sukienki, makijaże, restauracyjne menu, goście, składki, dekoracje, pytania, kiedy będzie fotograf, narzekanie, że „po co tyle spotkań w kościele” - wiadomo: fanaberie księdza etc.

Spowiedź, tak z perspektywy penitenta, jak i kapłana, ma być przede wszystkim spotkaniem - uważa dominikanin o. Mateusz Kosior.

Wymaga to dobrego przygotowania obydwu stron do sakramentu pokuty i pojednania. O potrzebie sakramentu pokuty i kierownictwa duchowego o. Mateusz Kosior z Dominikańskiego Ośrodka Kaznodziejskiego w Łodzi mówił podczas spotkania z cyklu „Przekroczyć siebie” organizowanego przez duszpasterstwo młodzieży. Jak zaznaczył na wstępie, sakrament pokuty i pojednania jest ważny dla niego m.in. z tego powodu, że wiąże się z jego nawróceniem, które dokonało się podczas jednego ze spotkań Lednica 2000.

Co jest nas dziś w stanie poruszyć? Doniesienia o zamordowaniu przypadkowo idącego ulicą człowieka w jednym z amerykańskich miast?

Ktoś miał taki kaprys i już. A może katastrofa samolotu na antypodach? Zginęli wszyscy pasażerowie i załoga. „To daleko od nas” - zapewne wielu myśli. Wojna na Ukrainie? To już zdecydowanie bliżej. Ale do wszystkiego przecież można przywyknąć. Nawet do informacji o kolejnych ofiarach, porwaniach dzieci, rozrywających na strzępy bloki mieszkalne, szkoły i szpitale rakietach. A może kolejne polityczne absurdy, codzienna medialna nawalanka? Też już nie.

W ostatnich miesiącach jesteśmy świadkami burzliwej dyskusji o aborcji w Polsce.

Niestety, grupka buńczucznych liderek ruchu proaborcyjnego, mając dostęp do mediów i poparcie polityków, którzy tworzą obecny rząd, występuje w imieniu wszystkich kobiet w Polsce z postulatami liberalizacji prawa antyaborcyjnego. Praktycznie żądają, by tzw. prawo do aborcji w Polsce nie miało żadnych ograniczeń. Media prywatne oraz publiczne w rękach liberałów i lewaków próbują zastraszyć przeciwników aborcji i zmusić w tym względzie Kościół do milczenia. Wystąpienia swe opierają na kłamstwach i manipulacji faktami. Przyjrzyjmy się niektórym z nich.

W piątek 10 maja, o 10.00, w kaplicy pałacu arcybiskupów krakowskich odbędzie się pierwsza sesja trybunału w procesie beatyfikacyjnym Heleny Kmieć, który tym samym zostanie oficjalnie rozpoczęty.

Od tego momentu będzie jej przysługiwało miano sługi Bożej. Gdyby żyła dziś, miałaby 33 lata. W Niedzielę Miłosierdzia abp Marek Jędraszewski podpisał edykt rozpoczynający proces beatyfikacyjny służebnicy Bożej Heleny Kmieć. Po przeprowadzeniu rozeznania i przygotowaniu potrzebnych dokumentów przez postulatora procesu ks. dr. Pawła Wróbla SDS oraz wyrażeniu przez Stolicę Apostolską nihil obstat edykt rozpoczyna oficjalny proces beatyfikacyjny.

Uzależnienia to plaga naszych czasów. Najnowsze dane pokazują, że uzależniamy się coraz częściej, coraz szybciej i w coraz młodszym wieku, zaś profesjonalna pomoc nie jest łatwo dostępna.

Kiedy choruje jeden człowiek, cierpi cała rodzina. Tak jest również w przypadku uzależnień, bo są one niczym innym jak chorobą, bardzo często śmiertelną. Jak im pomóc? - Na pewno trzeba zrobić wszystko, by zapewnić tym osobom profesjonalną pomoc - podkreśla ks. Marek Dziewiecki, kapłan, psycholog, autor wielu książek i poradników. - Czasem to będzie trudne, bo im bardziej ktoś jest zaburzony, tym bardziej o tym nie wie.