Po prostu robisz to, co musisz. Nieważne, że cię boli albo że się nie chce. Rodzice dzieci niepełnosprawnych funkcjonują jak maszyny.

Są w ciągłym biegu - mówi Agnieszka Witek, mama ośmioletniej Zuzi. Jej córeczka - znana jako „mała wojowniczka” - miała być roślinką, jednak dzięki determinacji rodziców oraz pracy wielu specjalistów: mówi, chodzi i pięknie funkcjonuje w społeczeństwie. Zuzia zmaga się z chorobą genetyczną, która powoduje nieodwracalne zmiany i ma charakter patogenny. Zespół częściowej trisomii krótkiego ramienia chromosomu 9 z delecją; zespół aberracji chromosomowej w krótkim ramieniu chromosomu 9 - to tylko niektóre z groźnie brzmiących nazw.

Na misje wyjeżdżają nie tylko kapłani, konsekrowani czy świeccy, ale także całe rodziny. Na taki krok zdecydowali się Ania i Dawid Szarwarkowie.

Do Boliwii pojechali ze swoimi czterema synami. Marzyli o tym od kilkunastu lat. Pochodzą z diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. W ramach misji wspierają działalność pochodzącego z Białej Podlaskiej ks. Jarosława Dziedzica. To on zainspirował „Echo” do przygotowania tego artykułu. - Napiszcie coś o Ani i Dawidzie, bo mało jest takich ludzi jak oni. Temat misyjnych rodzin nie jest znany - zachęcał. Pragnienie wyjazdu na misje kiełkowało zarówno w sercu Ani, jak i Dawida. Niestety okoliczności życiowe nie sprzyjały, aby je natychmiast spełnić.

20 stycznia w parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Siedlcach wystartuje czwarta edycja 90-dniowego programu formacji duchowej dla mężczyzn Exodus 90.

Układa ci się świetnie, masz szczęśliwą rodzinę, dobrze płatną pracę, może prowadzisz działalność, w każdym razie finansowo stoisz pewnie na dwóch nogach. Jesteś sprawczy, wszystko ma swój czas i miejsce, dzieje się według TWOJEGO PLANU. Żyjesz intensywnie, nie lubisz marnować czasu, masz swoje pasje, uprawiasz sport. Planujecie z żoną egzotyczne wakacje, w zimie koniecznie narty, w ciągu roku weekendy za miastem. Słowem, sukces i spełnione życie.

Nowy rok to początek realizacji podjętych postanowień. Podróże, sport, nauka - pomysłów na podkręcenie tempa życia jest wiele. Ale są wśród nas też takie osoby, które mają zupełnie odmienne zdanie w tej kwestii.

Dziś, kiedy świat woła: bądź przebojowy, dasz radę, osoby nieśmiałe czy introwertyczne mają „pod górkę”. Jak nie dać się wtłoczyć w wyścig szczurów i żyć w swoim tempie? I jak walczyć z tym, co doskwiera.  Wycofani, spokojni - tak najczęściej mówi się o tych, którzy zamiast być na pierwszym planie, wolą tzw. tyły. I choć nie brylują w towarzystwie, nie są gorsi. Niestety - często bywają tak postrzegani.

A kto powiedział, że opowieść wigilijna może być tylko jedna? Każda rodzina ma swoją historię. Moja jest o tym, że puste miejsce przy stole wcale nie musi być symbolem. I że „gwiazdką z nieba” może okazać się też drugi człowiek…

W przedświątecznej krzątaninie łatwo zagubić sens Bożego Narodzenia. Niebo zniża się do ludzi. Rodzi się Boży Syn. Tymczasem uwaga domowników skoncentrowana jest jak nie na szykowaniu wypieków, to przygotowywaniu się do Wigilii. „I bądź tu mądry” - babcia załamywała ręce, przepraszając w duchu Nowonarodzone Dziecię za niedostateczną refleksję nad cudem Tajemnicy. - Odejdziesz wreszcie od tej firanki? - spytała Kaśka.

Frania urodziła się w przeciętnej chłopskiej rodzinie. Najmłodsza z rodzeństwa, trzpiotka z charakterem - Szymon starszy od niej o cztery, a Bolek o dwa lata - była najważniejsza w domu.

Dwa tygodnie przed Pierwszą Komunią św. straciła ojca. Pośpieszył Jędrzej z pomocą sąsiadowi, któremu krowa w zabagnionej łące się topiła, i kręgosłup popsuł. Śmierć go z cierpienia wielkiego wybawiła. - Ciężko, jak nas tato odumarli, było - wspominała Frania. - Mama to na początku wiecznie popłakiwali. Kiedy już Szymon dorósł i za ojca obowiązki głowy rodziny przejął, to się im poprawiło. Bo chłopak i robotny, i obrotny był. To dzięki niemu nauczyła się Frania drukowane litery składać.

Mądra strategia pomoże nam zyskać czas i zwiększyć swoją efektywność - przekonuje 19-letni Bartłomiej Burgs w poradniku „Jak wydłużyć swój dzień?”.

- Najważniejsze jest podjęcie działania, chęć zmian - wyjaśnia, kierując swój apel przede wszystkim do osób młodych. Książka to nowość na rynku wydawniczym, choć sam temat - jak tłumaczy autor, absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Prusa w Siedlcach, a obecnie student ekonomii w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie - nowy nie jest. - Kwestia produktywności stała się dosyć popularna. Zresztą ja sam od dawna interesuję się tym zagadnieniem. Już w dzieciństwie, podczas prozaicznych codziennych zajęć typu sprzątanie, zastanawiałem się nad tym, w jakiej kolejności wykonywać poszczególne czynności, by móc coś zrobić szybciej, a dzięki temu zaoszczędzić choćby kilka minut, zaś w perspektywie - nawet kilka godzin.

Kilka dni temu jeden z portali internetowych podał szokującą informację, iż kilkadziesiąt procent klientów (częściej klientek) kupuje luksusowe towary, po czym po kilku dniach je zwraca. Dlaczego?

Odpowiedź jest prosta. Chodzi o zdjęcie z torebką luksusowej marki, fotkę w topowej kiecce, butach itp., które później można wrzuć na konto portalu społecznościowego i zebrać lajki. Błysnąć nie swoim światłem. A potem szukać jego kolejnych refleksów. Kiedy się analizuje różnego rodzaju statystyki, na tle Europy wypadamy całkiem nieźle: rośnie optymizm Polaków. Mniejsza o liczby - kolejnym rządzącym ekipom bardzo zależy, aby pokazać, iż to właśnie „za ich władzy” rządzeni są najszczęśliwsi - stąd mogą one odbiegać od rzeczywistości. Z drugiej strony: życie pokazuje często coś zupełnie innego. Okazuje się bowiem, że ekonomia wcale nie odgrywa tak zasadniczej roli w budowaniu optymizmu, jak mogłoby się to na pierwszy rzut oka wydawać.

Sprzeciw wobec wprowadzenia do szkół nowego obowiązkowego przedmiotu, który pod płaszczykiem troski o edukację zdrowotną ma przemycać również kontrowersyjne treści, wyrazili podczas protestu w Warszawie rodzice, dziadkowie, eksperci i pedagodzy.

W niedzielę 1 grudnia na placu Zamkowym wybrzmiał brak zgody na to, co proponuje Ministerstwo Edukacji. Na manifestację „TAK” dla edukacji, „NIE” dla deprawacji przyjechali rodzice z całej Polski, a także przedstawiciele zagranicznych organizacji, które mierzą się z podobnymi problemami w swoich krajach: Gabriele Kuby z Niemiec, autorka książek: „Globalna rewolucja seksualna. Likwidacja wolności w imię wolności”, „Rewolucja genderowa: nowa ideologia seksualności”; Leni Kesselstatt z Austrii, z ruchu oporu rodzicielskiego; Tony Rucinski z W. Brytanii, Coalition for Marriage; Ante Bekavac z Chorwacji, Alliance Defending Freedom International.

Pierwszą Niedzielą Adwentu rozpoczniemy duchowe przygotowanie do przeżycia świąt Bożego Narodzenia. Choć galerie handlowe i ulice od dawna rozświetlone są lampionami, mienią się tysięcznymi refleksami światła, wydaje się, że jest w nas coraz więcej ciemności i beznadziei.

Oto pani w okienku kiosku przy warszawskiej ulicy kupuje karki bożonarodzeniowe. „Tylko bez tych «Jezusków» proszę” - dodaje. Infantylizm? Zła wola? A może jedno i drugie? Zresztą… trzeba mieć wiele szczęścia, by w XXI w. dostać pocztówki zawierające rzeczywiste motywy świętowania. Dominują czerwone krasnale, gwiazdka, wesołe reniferki, tysiące pustych, nic nieznaczących słów o „magii świąt” - niezliczone maski pustki, coraz trudniej kryjące ludzką - nieuświadomioną często - rozpacz stanowiącą konsekwencję skazania Boga na banicję.